H30. Drama in de W.C.s

243 10 2
                                    

Selena POV
"En?" Vroeg ik toen ik richting Pascal rende. Hij hield er even de spanning in. "Komop Pascal! Ben je erdoor?!" Vroeg ik aandringerig. "Tuurlijk ben ik erdoor!" Riep hij in vreugde. Uit een reflex vloog ik hem om de hals. "Geweldig.. Dat is geweldig!" Ik voelde Pascals hand naar mijn onderrug glijden.

Na een tijdje liet ik hem los. Bang om weer hetzelfde te krijgen als er met pap was gebeurd. "Selena Scott?" Vroeg een dame die uit de deur hing. "Het is aan mij." Fluisterde ik tegen Pascal waarna ik een zachte kus op zijn lippen drukte. Ik liep richting de deur gevolgd door mijn ouders.

----------

"Dus Selena? Hoe denk je dat je examens waren?" Vroeg meneer Dominé. Ik zag in mijn rechterooghoek dat pap me hoopvol aankeek. "Ik denk dat ze goed gingen. Buiten Frans..." Meneer Dominé keek in mijn rapport kaft waarna hij die op tafel legde en naar me toe schoof. "Wel.... Zoals je misschien al dacht.. Frans is je slechtste vak. Je hebt daar een 57/100. Dus voor de rest ben je goed geslaagd." Ik keek even naar mijn punten.

64/100- wiskunde
69/100- Duits
73/100- geschiedenis/aardrijkskunde
78/100- Nederlands/Engels/natuurwetenschappen
82/100- zedenleer/fysica
84/100- economie/chemie/humanewetenschappen

"Lieverd dat zijn geweldige punten!" Zei mijn vader toen hij me op mijn rug klopte. Mijn adem begon te versnellen en werd dieper. Ik liet een opgeluchte zucht vallen toen ik mijn moeder trots aankeek. "Het is niet slecht.." Zei ze precies teleurgesteld.

"Is dat alles wat je te zeggen hebt? 'Het is niet slecht?!' Waarom kun je nooit tevreden zijn!" Kwaad stond ik recht van mijn stoel. Ik gaf mijn vader het rapport waarna ik het lokaal uitliep. "Selena wacht!" Probeerde mijn vader nog te roepen om me tegen te houden, maar ik was al te ver om hem te horen.

"S-Selena? Wat is er? Waarom ren je weg?!" Hoorde ik Pascal schreeuwen toen ik buiten kwam stormen. Ik rende de trappen af richting de meisjes W.C. Ik sloot mezelf op in een W.C. hokje. Ik snap niet waarom mam altijd zo negatief over mijn punten doet. Ik ben er volledig door en heb geen enkele buis!

"Selena?" Hoor ik een vriendelijke, zachte stem vragen. Ik denk even na wie de stem zou kunnen zijn. Dan bedenk ik het pas, Saar. "Selena ben je hier?" Vroeg Saar. Ik hoorde hoe haar stem door de W.C.s heen galmde. Toen ze voorbij mijn hokje liep voelde ik hoe mijn hartslag sneller ging. Gelukkig voor mij liep Saar gewoon verder.

Ik hoorde hoe het hokje naast me open ging en iemand erboven hing te kotsen. Het geluid van de brokken vallend in de W.C. was niet prettig. Het was alsof mijn moeder van haar zelfgemaakte groentesoep in mijn bord deed, niet lekker dus.

Ik twijfelde even of ik zou gaan kijken wie het was en of ze hulp nodig had. 'Zijn dit mijn zaken wel?' Dacht ik even in mezelf. Mijn hand bibberde richting het handvat van het W.C. hokje. Ik nam het ding vast en draaide het naar links. Langzaamaan deed ik de deur open en keek ik in het hokje naast me.

Ik zag niet veel. Enkel het voorovergebogen hoofd van een meisje met een blauwe jeans en een wit topje aan.

Ik forceerde mijn mond open om iets te zeggen maar en kwam geen geluid uit. Iets in me zei dat ik al wist wie het was, dat ik al wist wat er aan de hand was en dat ik gewoon moest weggaan.

"Gaat het wel? Saar?" Het bruinharige meisje haar hoofd draaide zich langzaam om om me daarna met knalrode ogen aan te kijken. "S-Selena..." Zachtjes begon Saar te snikken. Ik legde mijn hand op haar rug en wreef er even over. Ze stond langzaam recht. Ze nam wat wc papier om haar mond mee af te vegen waarna ze het papiertje ik de W.C. smeet en die doorspoelde.

"Pascal en je ouders zoeken je.." Mompelde Saar toen ze naar de wasbak liep om haar handen en gezicht af te vegen. "Verander niet van onderwerp Saar." Zei ik kalmpjes. Ik leunde mijn hand op de muur waar de wasbak tegen aanstond om zo aan te tonen dat ik het meende. "Ik verander niet van onderwerp!" Schreeuwde Saar plots. Ze keek me met haar nog steeds rode ogen aan. Haar huid was nog nooit zo wit geweest, zelf niet in het begin van het jaar.

The New GirlWhere stories live. Discover now