Every Moment is Stolen

Moment Fourtheen

_*Every Moment is Stolen*_

_MOMENT FOURTEEN_

Gladys POV

It's 2:30 ng umaga ng icheck ko yung orasan. I can't sleep kasi lalo na yung sinabi sakin ng whimpy kiddo na yun! Tanong ko lang, masama ba talagang unang mag-sabi ng sorry ang babae? Nagalit kasi agad yung lokong yun sakin ee. Anong masama kung magsorry ang babae? Lagi na lang ba ang lalake ang mag-sosorry? Tama ba yun?

I try na itext siya and call din pero syempre tulog na din naman yun kahit papano. Ako lang naman ata ang paniki dito ee. I can't sleep talaga promise!  Ano bang pampa-tulog na song? Suggest naman o'. Pumunta nga muna ako ng kusina para kumuha ng milk and chips na din. Pagkatapos pumunta ako ng sala, hindi na ako nag pa-ilaw baka magising ko pa sina yaya at si Tita. Wala pa naman din si Rancho nasa hospital pa. Sana nga forever na siya dun para wala akong ka-away. Pero, namiss ko din naman yun kahit papano.

"I wish you we're here and i wish you we're here. The music is better and lights are brighter when you are near. And i'm making it clear. The music is better and right now i just wish you we're here." that songs is my favorite ever. Yan ang palaging kinakanta ko sa Korea. Parang ganto' i'm always alone, ayokong maki-chichat sa mga tao doon. Ayokong makipagusap kasi hindi ako marunong mag-korean. Alam ko lang anniyong* hayyy... sana hindi na ako bumalik pa doon. Sana dito na lang ako, kung saan nandito ang mga kaibigan ko..

"Gladys.. gladys.. gladys darling. Gising na!" Ano ba yan! Inaantok pa ako ee. Pwede timepers muna?Time-out. patulugin niyo lang ako ng ilang oras please.

"Please! Gladys, malelate ka niyan sa school mo. Hindi mo pa nga ako kinukwentuhan ee." tapos biglang nagdilat yung mga mata ko. Tapos nakita ko si Tita na nakangiti sakin.

"Tita? Naku! I'm so sorry po."

"Eto naman kasing batang ito. Why ba at dito ka natulog? May problema ba? Are you not comfortable sa bed mo? Papalitan na lang ulit natin kay manang."

"Ah' naku. Papalitan ulit? Tita talaga o' .Teka nga lang po, asan na po si Rancho?"

"Nasa hospital pa din. Wait, give me naman some kwento about the party." si Tita talaga masyadong intrigera. Palibhasa wala siyang anak na babae. Si Rancho lang haha:))

"OK naman, hindi nga nila ako nakilala ee. Ganda ko daw?"

"O' I told you. You are so beatiful. And then tapos? Wala bang nag-ask for dance?"

"Tita?" i give a question mark look kay Tita. Hindi naman kasi yung J.S. promenade ee. Talaga naman.

"Haha:)) I'm just asking ba? Ok, mabuti pa. ee, magbihis ka na then, after, kumain ka na ok? Ako na ang maghahatid saiyo sa school mo." ang sweet talaga ni Tita. Hindi katulad ng mommy ko, gusto niya lang puro *money! money! money!* aanhin ko naman ang money di ba?

Well, naligo na nga muna ako then nagbihis tapos kumain naman din pagkatapos. Kasabay ko nga si Tita kumain ee. She's starin at me with a big smile on her lips. Ano na naman kaya ang nasa isip nito ni Tita?

"Why po Tita?" tapos inilapag niya yung diyaryo sa may mesa.

"You're blooming. May nanliligaw ba sa pamangkin ko? Huh? Tell me, secret lang natin to'. I will not tell it to your mom." si Tita talaga, ibang iba talaga siya kay mommy. Kahit na magkapatid silang dalawa they're really opposite.

"Wala po. And sa mukha kong ito? Tss.. naman o'!"

"You so KJ." hala! Si Tita may nalalaman ng KJ? AStig!

Pagkatapos naming kumain ee, sumakay na ako sa kotse niya kasi ihahatid daw ako ni Tita. PAgkadating na nga namin, nakita agad ako ni Nike tapos inalalayan naman niya ako.

"Hi po."sabay bati kay Tita.

"Hello. Are you my niece boyfriend?"

"Tita?"

"No, i'm just kidding. By the way i'm her Tita. And you?"

"I'm Nike po, friend niya lang po. Hindi pa po boyfriend." tapos nakita ko din si Absolute papasok ng gate. Hindi niya ako tiningnan. Straight ahead lnag yung tingin niya.

"Absolute!" tapos napalingon din sina Tita and Nike. Pero, hindi naman ako nilingunan ni Absolute. Galit pa din kaya isya sakin?

"who's that?"-Tita.

"A friend po. Sige tita, mauna na po kami." sabay kiss sa cheeks.

"Ok. Ingat." pumasok na kami ng gate. Sinubukan kog habulin si Absolute. And nag-success naman ako dun. Tumigil siya tapos inialis yung headset niya. Kaya pala hindi niya ako narinig kanina.

"Absolute, galit ka pa din ba huh? Sorry na."

"Ang kulit mo din ah'? Wala ka namang kasalanan kaya ba't ka nagsosorry? I told you. Hindi ka lalake para magsorry." tapos umalis na siya. BOys are weird right girls? Nakaka-diyahe talaga! Ano naman kayang topak ang napulot netong kiddo' ito.

"Uh'? Anyare dun kay Absolute? Mag-kaaway kayo?" tiningnan ko na lang si Nike.

"Nike, masama bang mag-sorry ang isang babae?"

"Geez, hindi. Ang masama lang, ee, kung unang nagsorry yung babae sa lalake. Nakaka-insulto kasi yun saming mga lalake. Pero kung gantong mukha ko? Naku' talagang lahat ng babae magsosorry sakin."sabay halakhak pa niya. Teka, ganon ba sila? Teka lang ang slow ko ee, pano naman sila maiinsulto ee, ang iba nga di ba? Naiinis kasi lagi na lang lalake ang nagsosorry.

"Talaga? Paano namang nangyare yun?"

"Ganto lang yun."sabay akbay niya sakin at palakad na kami papunta ng classroom.

"Kami kasing mga lalake, masyadong sensitive. Ee, este yung iba lang naman. Parang kasi yung pakiramdam namin na pag nagsorry samin ang isang babae ee, nakakadiyahe. Unang rason, kasi once na nagsorry ang isang babae sa isang lalake. Maaaring akalain naming mga lalake na, ganun na lang kami ka-weak. Pangalawa, ayaw namin magsorry ang isang babae dahil nirerespeto namin sila. Pangatlo, dahil importante sila samin. Pang-apat dahil ayaw naming nahihirapan sila. At panglima, pangit tingnan na naghahabol ang babae sa lalake, mas maganda na ang lalake ang maghahabol sa babae. O' gets mo na? Oks na ba yung explination ko?" Now I know, ganun pala sila. Few different mens like Absolute and Nike na lang ang natitirang ganyang lalake. Nakaka-touch naman pala yung dahilan niya ee. Minsan din ok din pala ang mga rason kung bakit sila weird. Hahaha:))

"Gets na gets ko na! Thanks. Ganun pala yun?"pagpasok namin sa room, lahat tinginan sakin. Anong mga problema neto? Yung tingin nila parang kakainin nila ako ee.

"Um' Hi classmates." binati ko na lang sila. Tapos ngumiti naman silang lahat sakin. Anong meron ba huh?

"Mukhang na-badtrip talaga si Absolute no?" bulong sakin ni Nike. Tapos dumeretso naman agad siya sa may upuan niya. Mukhang badtrip? Lalala~ ang saya. First time kong makitang naka-kunot noo si Absolute. Ang cute niya talaga.

Umupo na lang ako sa katabi niya tutal doon naman talaga ako naka-upo. Ngiting ngiti pa nga ako ee. Pero infairness, natapos ang first session namin ng hindi kami nag-uusap. Sinubukan ko nga sana siyang kausapin nung lunch break pero diyahe naman talaga kasi ang bilis niyang nawala. Kinausap ko lang si Nike nawala agad siya? Grabe naman.

Tapos na lang ang klase ee, hindi pa din kami nag-uusap ng mokong na ito. Why ba talaga? Wala na akong maisip na way para maka-usap ko siya ee. He's so kainis talaga! Nang makita ko yung notepad sa may desk ni Astrid, naisip ko yung palagi niyang ginagawa. What a bright idea.

Hiningi ko na kay Astrid yung notepad, mabuti na lang at ibinigay niya. Tapos pumunta agad ako ng canteen bumili ako ng water- yung Absolute hehe. And hinabol ko siya, naglalakad na kasi siya sa hallway ee. GLadly naman at tumigil na siya.

"Bakit ba?"tanong niya. Grabe hingal na hingal pa ako. Hindi ba muna ako pinapahinga? Andaya talaga neto kahit kailan. Tapos pinakita ko na lang yung note na nakadikit dun sa bottle of water. Nagulat nga siya ee. Weirdo talaga haha:))