HURMA AĞACI

☆☆ 《4.BÖLÜM》 ☆☆

Sıçrayarak uyandım uykumdan.
Gerçekten ağlamıştım ve ağlamaya devam ediyordum.
Ah.Herşey çok gerçekçiydi.
Ateşin hararetini hissetmiştim gerçekten.
İnsanların çığlıklarını..
Anne ve babamın ateşe atılması..
Tüm bunlarda neyin nesi?..Bana yardımcı olabilecek tek kişi Esma teyze.Yataktan aceleyle kalktım bir duş alıp üzerimi giydim.Hazırlanana kadar saat 8 olmuştu zaten.Biraz daha sakinleşmiştim ama yinede birine hemen anlatma ihtiyacı duyuyordum.Anneme anlatsam en fazla tutup psikoloğa götürür beni biliyorum, o yüzden hiç kimseyle tek kelime etmeden çıktım evden.Gelirken arabamı da alacağımdan garajdan başka araba almak yerine hazırlanmadan çağırdığım taksiye atladım.2 saatlik yolum vardı.Daha fazla düşünmemek için uyumaya çalıştım.Zaten sabaha karşı uyuyup sonrasında da çok geçmeden kabusla uyandığım için uykuya dalmakta zorlanmadım.
Gözlerimi yavaşça aralayıp etrafa baktığımda 15 dakikalık yolum kaldığını anladım.Ellerim boş gitmemeliyim.Zaten yeterince yük oldum.Marketten alışveriş yaparak bir nevi teşekkür etmiş olurum.Bu fikrin aklıma gelmesine sevinerek taksiciye ilerdeki markette durup beni beklemesini söyledim.
Kendimi taksiden aceleyle attım.İlk kez market alışverişi yapacağım içinde heyecanlıydım açıkçası.Birde Esma teyze için birşey yapacak olmanın sevinci de eklenince bir kuş olup uçmadığım kaldı şuan.
Ürünler arasında şaşkın şaşkın dolanıyorum.Bir eve ne alınır ki?Beceremeyeceğimi anlayınca çalışanlardan birinden yardım istedim.Bir eve ne lazım olursa heyecanla aldığım market arabasına koymasını rica ettim.Bende bildiğim yediğim içtiğim şeylerden birkaç birşey attım.Cips,kola,çikolata,sucuk,kaşar gibi.

Aldıklarımı kasadan geçirttikten sonra poşetlediler ve taksiye kadar taşımama yardım ettiler.Tek başıma hayatta taşıyamazdım zaten.Çalışan çocuğun bakışlarıda yardım ederken hep üstümdeydi.Ah şu erkekler.Hiç mi kız görmüyorsunuz?Keyfimi kaçırmamak için kafama takmadım ve taksiye atlayıp yola koyuldum tekrar.Kısa zamanda da Esma teyzelere geldik zaten.Arabam da kapının önüne çekilmişti.Ve eskisinden iyi görünüyordu.Ben önem vermediğim için hiç ilgilenmiyordum ve bakımsızdı baya bu yüzden.

Taksici bagajdan aldıklarımı çıkarırken ben heyecanla bastım zile.İçerden Esma teyzenin 'geliyorum'diyen sesini duydum.Evde bulamazsam ya endişesi de gitmiş oldu içimden.Esma teyze gelene kadar taksiciye parasını verip gönderdim.Gerisini Esma teyzeyle taşırız nasıl olsa.

Kapıyı açıp beni görünce geniş bir gülümseme sundu hemen bana ve ardından sıkıca sarıldı.Biran afalladım.En son kime bu şekilde sarıldığımı hatırlamaya çalıştım.Hatrıma babannem düştü hemen.Zaten hayatım boyunca tek o sarılmıştı bana böyle.Öyle içtendiki sarılışı tereddütsüz gitti kollarım beline.
Kalbim ısındı sanki.
Sahi kalp üşür müydü?
Şuan sıcacık olduğunu hissettiğime göre üşüyormuş.Farkında bile olmadan çok üşümüşüm bu zamana kadar.Esma teyze konuşana kadar düşüncelere daldığımı bile farketmedim.

"Hoşgeldin kızım."

"Hoşbuldum Esma teyze."

"Kapıda kaldın geç içeri"

Sonra yanımdaki poşetleri görünce biran yüzü düşer gibi oldu ama sonra ifadesini toparladı.Mahcup oldum biran yanlış birşey mi yaptım acaba diye düşündüm.

"Şey size çok yük oldum.Bir nevi teşekkür amaçlı gelirken birşeyler aldım.Ben ne alacağımı bilmediğimden böyle fazla almış oldum biraz."

"Karşılıklı yapmamıştık hiçbirşeyi yavrum.Bu seferlik almışsın diye birşey demiyorum ama daha alma tamam mı?"

"Tamam."