ကြၽန္မ ကမ္းေပးသည့္ အသံသြင္းစက္ေသးေသးေလးနွင့္ အစိမ္းေရာင္မွတ္စုစာအုပ္ေလးကို ေငးျကည့္ေနေသာ ကိုကို႔ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ကြၽန္မ မ်က္ေတာင္မခတ္ေငးျကည့္ေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုမ်က္ဝန္းက အဓိပၸာယ္မ်ားကို ကြၽန္မ ဘာသာျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။
" ကိုကို သိသင့္တယ္ ထင္လို႔ပါ။ "
တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပီး ေျပာလိုက္သည့္ ကြၽန္မ စကားသံက ကြၽန္မ ႀကိဳးစားထားသလို ကြၽန္မ နုတ္ဖ်ားမွ တည္ၿငိမ္စြာ ထြက္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ မြန္းက်ပ္ေနေသာ ကြၽန္မအေတြးျကား ကမ္းေပးေနေသာ ကြၽန္မ လက္ကေလးကေတာ့ စကၠန္႔ပိုင္းမ်ွ တုန္ရင္သြားသည္ကို ကိုကို သိပါေလစ။ အင္း။ ကိုကို သိပါသည္။
ကိုကို ကြၽန္မကို ၾကည့္လာသည္။ အနည္းငယ္အံ့ဩေနေသာ ကိုကို႔ အၾကည့္က မယံုၾကည္နိုင္မူမ်ားနွင့္ပင္ ။ ထိုကဲ့သို႔ ကြၽန္မ ဆံုးျဖတ္မည္ကို ကိုကို မယံုခဲ့ဘူးထင္ပါ့။ ဟင့္အင္း။ ကြၽန္မလည္း မယံုၾကည္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ကိုကို။ ကြၽန္မ ဒီလို ဆံုးျဖတ္မိမယ္လို႔ မယံုၾကည္ခဲ့မိဘူး။ သူ ေျပာျပေနေသာ ကေလးဆိုသည့္ သူက ကိုကိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕ ကြၽန္မ ေယာင္ရမ္းျပီးေတာင္ မေတြးမိခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုကိုက ကြၽန္မ လက္မခံနိုင္သည့္ ခံစားမႈမ်ားနွင့္ ကိုကို ပတ္သက္ၿငိတြယ္ခဲ့လိမ့္မယ္လို႕လဲ ကြၽန္မ ေယာင္လို မေတြးခဲ့မိဘူး။ ကိုကိုက ေဂးတစ္ေယာက္လား။ ဟင့္အင္း ။ ကိုကိုက အဲဒီလို ကာမဆႏၵေတာင္းတျခင္းတစ္ခု အတြက္နဲ႔ မိုက္မဲမူကို က်ဴးလြန္မယ့္ လူမ်ိဳးမွ မဟုတ္ပဲ။ ဒါဆိုရင္ ဒါကို အခ်စ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးေပးရမလားဟင္။ အိုးးး။ ထို အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္မကို ပိုၿပီး နာက်င္ေစလွသည္ကြယ္။
သိခဲ့ရမွာ။ သူနွင့္ စတင္ေတြ႕ကတည္းက ဦးေလးဆိုသည့္ အေၾကာင္းေျပာစဥ္ကတည္းက ကြၽန္မ သိခဲ့ရမွာ။ လက္စြပ္ကို ျမင္ဖူးတယ္ ထင္ေနခဲ့တာ။ ရီခ်င္လိုက္တာ။ တကယ္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုကို အက်ႌက်ယ္သီး တပ္ေပးတိုင္း ကိုကိုရင္ဘက္မွာ အၿမဲဆြဲထားတဲ့ အရာလို႕ ဘာလို႔ မေတြးခဲ့မိတာလဲ။ ကြၽန္မကပဲ အနည္းငယ္ဟေနေသာ အက်ႌရင္ဘတ္က ကိုကို႔ရဲ့ ေဖြးစြတ္ေနေသာ အသားအေရကို ေငးေမာေနခဲ့မိ၍လား။ မိုက္မဲလိုက္တာ ေစာဟာနူးရယ္။
