Merhaba sjsjjs
Bir şey söylemek istiyorum.
Dün bakıyordum kaç bölüm olduğuna.
31 bölümdü.
Bu kitap yayımlanmış olarak 31 bölümdü :,)
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Neyse yb okuyun.
İyi okumalar xx
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
"Amber!..."
Yerimden sıçradım. Televizyona o kadar çok dalmışım ki...
"E-Evet?" Briana'yı yanındaki bir çocuğun elini tutarken görmeyi beklemiyordum. Ayrıca alışmış da değildim.
"Bu gün arkadaşım ile buluşacağım için ona bakamayacağım. Ona bakar mısın?" Gözlerimi erkek çocuğunda gezdirdim. Saçları kıvırcık, sarıydı. Gözleri yeşildi. Normalde kulağa garip gelse de görünüşte hiç de garip değil, iyiydi.
Harry ile benim çocuğum dememe gerek yok. Gördüğüm her çocuğun böyle bir benzetme için uygun olması artık bana tesadüf gibi gelmiyor. Sanki tanrı bir şey anlatmaya çalışıyor.
Doğru ya, ben çocuk doğuramam. O da ayrı mesele.
"Bu kim?" Çocuğun saçlarını okşadı. "Kuzenimin çocuğu." Onu koltuğa oturttu.
"Uslu dur ve onu sakın üzme." Çocuk gözlerini devirdi. Bu çocuk çok havalı duruyor.
"Dikkatli ol Amber. Kendisi çok yaramaz, bilmiş ve ayrıca dalga geçen biri." Elimi iki yana açtım.
"Hallederim, merak etme."
"Anne Cox da yok. Tek başına halledebilir misin?" Bir düşündüm. Sahiden bunu yapabilir miyim?
Ama çocuk çok tatlı görünüyor.
"Evet, beni merak etme."
"Güzel, hoşçakal." El salladı. Daha sonra odadan çıktı.
Çocuğun yanına oturdum.
"Selam." Cevap vermedi.
"Ş-Şey... Adın ne senin?" Elimi ona uzattım gülümseme ile. "Ben Amber, Amber Scott." Hiç bir tepki göstermeyince elim havada kalmıştı.
"Meyve suyu ister misin?" Yine bir cevap yoktu.
Tanrım çıldırmak üzereyim. Daha önce hiç böyle bir şey ile karşılaşmadım.
"Günaydın Amber." Harry gelince hemen yanına koştum ve ona sarıldım. Birkaç saniye sonunda elini belimde hissetmiştim.
Biraz zaman geçtikten sonra ayrıldık.
Ayrılma sebebim belli. Çocuk görürse Briana'ya söyleyebilir.
Aptal kafam...
"Siktir, bu çocuk..." Diye fısıldadı.
"Ne olmuş bu çocuğa?" Yüzünden okunursa hiç de sevmişe benzemiyordu.
"Geçen sene o kadar yaramazlık yaptı ki, onu dövmemek için kendimi zor tuttum." Kıkırdadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|
Fanfiction"Hiç degişmemişsin." Dedi, elini yanağımda gezidirken. Artık bana dokunmasını özlediğimi fark etmiştim. Dokunuşları her zamanki gibi tutkuluydu. "Sen de değişmemişsin Harold." Alaylı bir gülümseme bıraktı yüzüne. Ve fısıldadı kulağıma; "Çok değişti...
