Orphan

Κεφάλαιο 3ο

"Εδώ είμαστε παιδιά!" είπε η Karen και πάρκαρε το αυτοκίνητο στο πλησιέστερο διαθέσιμο χώρο στο πάρκινγκ. Βγήκαμε έξω από το αυτοκίνητο και ο Nathan περπάτησε δίπλα μου με ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπό του, το οποίο με έκανε να χαμογελάσω και εμένα. Η Jess ακόμα επέμενε να κρατά το χέρι και εγώ ανακάτεψα λίγο την ξανθιά αλογοουρά της.

"Jess θα είμαι εδώ όλη μέρα!" Την καθησύχασα.

"Ναι, αλλά είσαι η μόνη αδερφή που είχα ποτέ!" Μουρμούρισε και άφησα να μου ξεφύγει ένα «awe».

Περπατήσαμε στο εσωτερικό του κτιρίου και φορέσαμε τα παπούτσια του μπόουλινγκ, τα οποία ήταν απολύτως φρικτά και δεν ταίριαζαν με το φόρεμά μου στο παραμικρό! Στη συνέχεια, μας δόθηκε η λωρίδα μας που ήταν στη γωνία και αρκετά ιδιωτική.

«Θα ρυθμίσω τον πίνακα των σκορ!" είπε ο Nathan και πήγε προς τα εκέι, βάζοντας τα γιαλιά του. Ω wow, μόλις έγινε πιό θεός! «Τζένη τι θα ήθελες να γράψω για σένα; Είναι τέσσερα γράμματα το πολύ!"

"Εμμ μπορείς να με γράψεις Jen! Έτσι με φωνάζουν οι φίλους μου!" Κούνησε το κεφάλι και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε πάνω στα απαλά, ροζ, τόσο για φίλημα- περιμένετε γιατί τα σκέφτομαι αυτά; Είναι ο αδελφός μου ... Καλά όχι εξ αίματως υποθέτω ...

Ήταν η σειρά του πρώτα, έτσι σήκωσε την κόκκινη μπάλα και την πέταξε πάνω στη λωρίδα με γρήγορη ταχύτητα, και χτυπήσε και έριξε κάτω οκτώ από τις κορίνες, αλλά αφήνοντάς τον με επτά ακόμα.

"Γαμώτο!" Καταράστηκε και έριξε ακόμα μια μπάλα, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να χτυπήσει και να ρίξει μια κορίνα ακόμα μόνο. "Διπλό γαμώτο!" Γύρισε με ένα κατσούφικο ύφος που με έκανε να χαμογελάσωκαι έτσι όταν κάθισε δίπλα μου τον χτύπησα συμπονετικά στην πλάτη του.

"Τα πήγες πολύ καλά και πάλι!"

"Χμμμ!" σταύρωσε τα χέρια του και έκανε ένα περίεργο θόρυβο που απλά με έκανε να γελάσω ακόμα περισσότερο.

«Ω φτωχέ μικρούλη Nathan! Κοίτα και μάθε!" Μόλις η Karen και η Jess έριξαν στη σειρά τους επέλεξα μια πράσινη μπάλα και την τοποθετείται η ίδια δίπλα στην κίτρινη γραμμή για να ρίξω. Για κάποιο λόγο, η μπάλα ήταν πολύ βαριά και η βολή μου... Λοιπόν ας πούμε ότι πήγε στην σχισμή στο πλάι κατευθείαν. Πόσο ντροπιαστικό. Έχω μετανιώσει τόσο πολύ που του είπα «κοίτα να μάθαίνεις» τώρα. Χαχάνησε λίγο κάτι που με αναστάτωσε, αλλά σηκώθηκε και άρπαξε μια άλλη κόκκινη μπάλα. "Έι!!! Είναι ακόμα η σειρά μου!" Διαμαρτυρήθηκα.