Μάτια κυανά, ματια ερυθρά και μαύρα.
Ψυχές,σκέψεις, ιδέες.
Όλα γαλήνια συμβιώνουν στον ίδιο μονόχρωμο καμβά.
Οι πιο όμορφες λέξεις φορούν τα φτερά τους.
Χάνονται στο άπειρο του σύμπαντος μπροστά σε δύο κόρες.
Εκείνες που τη λαλιά τους στέρησε η φύση.
Εκείνες που έμαθαν να επιβιώνουν με τη βουβή τους καταδίκη.
Ταξιδεύουν στο συννεφιασμένο νεκροταφείο των συναισθημάτων.
Κάποιοι τρελοί κόσμο τ' ονόμασαν.
Απειθαρχα ματια, μάτια τολμηρά.
Μάτια που δεν τα άγγιξαν οι κανόνες των ανθρώπων.
Ειναι ματια που σε ατέλειωτες σελίδες γαλήνη ψάχνουν.
Οταν τα στόματα σωπαινουν και στεκονται οι άνθρωποι αντικριστά.
Όλη η αγάπη, η συμπόνια ,ο έρωτας.
Όλα ζωγραφίζονται στα σκληρά απο τον πόνο προσωπα.
Το αλκοολ τελειωνει καθώς χάνω το νου μου στη σκοτεινή κάμαρη.
Στο συρτάρι έκρυψα πολλά χρόνια την καρδιά μου.
Μα δεν κατάφερα ποτέ ,τα μάτια μου να σπαλισω.
