Deel 5 Ingang

229 26 3
                                    

Ik stapte uit mijn auto en liep naar de poort. Ik merkte onmiddellijk dat de poort op slot zat met een roestige oude ketting met daaraan een cijferslot. Het rare aan dat slot was dat het gloednieuw leek. Ik kon geen verklaring geven waarom er een gloednieuw slot met vier cijfers zat aan de poort van een verlaten gesticht waar er volgens de legendes al jaren niemand meer was geweest.

Ik besloot om een andere weg te zoeken om binnen de muren van het gesticht te komen. Maar voor ik een weg ging zoeken pakte ik eerst mijn zaklamp uit de auto en een paar reserve batterijen. Ik volgde de weg naast de omheining van het gesticht voor wat leek op uren. De zon ging langzaam onder en het begon ineens heel erg koud te worden. In de verte zag ik een soort tuinhuis. Ik besloot om naar het tuinhuis te gaan om mezelf op te warmen en daarna terug te gaan naar mijn auto.

Ik dacht dat er waarschijnlijk geen andere ingang zou zijn dan de poort en dat ik beter terug naar huis zou kunnen rijden om gereedschap te gaan halen.

Toen ik de deur van het oude tuinhuis probeerde te openen was ik verbaasd om te merken dat de deur niet op slot zat. Er was zelfs elektriciteit dat er voor zorgde dat er licht was in de duisternis. Het tuinhuis zag er uit als een doorsnee tuinhuis met allerlei gereedschap en een oude rode mat op de vloer. Ik keek rond om iets te vinden wat ik kon gebruiken en zag een gereedschapskist in de hoek staan naast het raam.

Ik wilde de gereedschapskoffer pakken toen ik opeens op de grond lag. Ik was over de oude mat gestruikeld. Toen ik mezelf recht zette zag ik een houten luik onder de oude mat.

Ik pakte een schroevendraaier en probeerde ruw het houten luik te openen. Ik opende het luik en tot mijn verbazing lag er een ruime tunnel onder het tuinhuis dat richting het gesticht ging.

Het was duidelijk dat dit de ingang was die ik nodig had...

The AsylumWhere stories live. Discover now