Deel 9: Alleen

171 25 8
                                    

Ik keek verbijsterd door het raam maar ik zag de zwarte figuren niet meer. Ze waren verdwenen in minder dan een seconde. Ik had niet langer het gevoel dat ik bekeken werd.

Het voelde alsof ik voor de eerste keer helemaal alleen was.

Ik wandelde rustig verder en bleef het bloed volgen tot aan een deur. Het bloed ging verder onder een grijze deur. Ik pakte de hendel van de deur zeer zachtjes en met een stoot probeerde ik de deur te openen. Tot mijn opluchting was de deur op slot.

Daarna ging ik verder de gang door, op zoek naar antwoorden en een uitweg. Na een paar minuten door de oneindige gang te wandelen, hoorde ik een harde klap achter me. Het klonk ver weg maar ook tegelijk dichtbij. Ik probeerde het gewoon te negeren en verder te gaan. Ik kwam uiteindelijk aan het einde van de gang.

Ik moest terug gaan. Ik checkte alle deuren op de terugweg totdat ik er één vond die open was. Na een paar minuten kwam ik aan een deur die open stond.

Het was de deur die ik eerder gecheckt had maar deze keer stond het wijd open.

Misschien was ik toch niet zo alleen als dat ik dacht...

The AsylumDove le storie prendono vita. Scoprilo ora