The Asylum

Deel 10 De Kamer

Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik wandelde naar de deur die open stond, en keek voorzich binnen.

Binnenin zag ik alleen maar het silhouet van iets dat leek op een grote rat. Het was te donker om te zien. Ik pakte mijn zaklamp en belichte de hele kamer met een krachtige lichtstraal. Tot mijn verbazing zag ik geen rat, alleszins geen levende rat. Ik zag een hele kast vol met opgezette dieren.

De kamer leek op een kantoor, in het midden van de kamer stond een bureautafel met een hoop losse papieren in het rond gesmeten.

Aan de ene kant van de kamer zag ik kasten staan, ik besloot om een kijkje te nemen. In de kasten lagen allerlei dossiers met namen van patiënten en andere data. Ik bladerde door de mappen, tot ik opeens iets achter me hoorde.....

Ik stopte met bladeren, en ik begon me te focussen op het geluiden. Dit leken voetstappen te zijn... iemand liep in de gang. Het werd luider en luider, met iedere stap ademde ik sneller en sneller. Ik besloot om me onder de bureau te verstoppen voor de zekerheid.

Ik kon niets zien, maar ik hoorde iets de kamer in wandelen. De geluiden kwamen dichter, op dit moment kon ik iemand horen ademen. Mijn lichaam wilde schreeuwen, maar voor het dit kon doen waren de geluiden al weg.

Voor zo'n tien minuten lang, bleef ik onder de bureautafel zitten. Ik was bang. Mijn ogen begonnen zich te wennen aan het duisternis en ik zag allerlei dingen.

Ik begon langzaamaan de oude kauwgom te zien die onderaan de tafel plakte, en ik zag merkte ook op dat de vloer vol lag met inkt. Ik raapte al de moed bij elkaar die ik nog over had, en stond recht.

Toen ik recht stond merkte ik op dat mijn handen vol hingen met inkt, maar het voelde niet als inkt.

Ik scheen mijn zaklamp op mijn hand en toen kwam ik tot het besef dat ik heel de tijd in een plas van bloed had gestaan.....