Kartıma para attıktan sonra koşarak durağa gittim.Geç kalmıştım sanırım ve geç kalırsam yarım saat sonraki otobüsü beklerdim bu da yok yazılcağımı belirtiyodu.Durağa geldiğimde otobüsün kapılarının kapanacağını fark ettim binemicektim.
O sırada otobüste Mark'ı gördüm.Göz göze geldiğimizde otobüs şoförüne doğru insanları geçerek gidiyordu bile.Otobüs tam hareket etmişti ki hemen durdu.Hemen otobüse bindiğimde otobüs şoförüne teşekkür ettim.
"Bana değil arkadaşına teşekkür et evlat" tekrar gülümsedim.
Mark'ın yanına gidip tutunduğu direkten bende tutundum.Eli hemen elimin üstüne değiyordu.
"Teşekkürler Mark" bana döndü ve erimeme sebep olan ayrıca ilk defa yüzünde gördüğüm gülümsemesini fırlattı bana.
"Önemli değil sen olsan sende yapardın" ona bakıp gülümsedim.Bana hala gülümseyerek bakıyodu ki bu da utanmama sebep olmuştu yada ah neyse bende gözlerimi ayaklarıma çevirdim.Aslında bu adidaslarım da güzelm- Mark birden kıkırdamaya başladığında ona baktım.
"Neden gülüyosun?" hayır otobüste komik bişey de olmamıştı neden yani.
"Bilmem daha demin çok sevimliydin hemde bi erkeğe göre fazlasıyla" göz devirdim.
"Ben hiç sevimli değilimdir Mark saçmalıyosun şuan" gerçekten öyleydi.Kimsenin bana şuana kadar sevimli dediğini duymamıştım yani Dae hariç.Çünkü genelde herkese soğuk davranırım bu ego veya havadan değil kimseyle anlaşamama düşüncesi belki de.
"Sakin ol şampiyon" sırıttığında tek düşündüğüm bu çocukta bugün bişeylerin olduğuydu.Somurtkan biri nasıl birden gülmeye başlardı.
"Ha bu arada Jae bugün okul çıkışı sizin okula gidiceğini söyledi kim bilir ne ya-"
"Eiyyy sus lütfen" gülerek söylendim.
"Ah peki herneyse beni de peşinden sürükler muhtemelen şey o halde birlikte eve döneriz olur mu?" bana kuşkuyla baktığında gülümsedim.
"Olur tabii... ah durağa geldik görüşürüz Mark" orta kapıya doğru geçmeye çalıştım.En sonunda otobüsten indiğimde kafamı Mark'a çevirdim.İki parmağıyla asker selamı yaptığında aynısını yaptım yada yapmaya çalıştım.Bana sırıttığında sinirle arkamı dönüp okula yürüdüm.Yürürken o anı tekrar hatırladım ve bende gülmeye başladım.
"Şş gülüm neye gülüyon?" duyduğum sesle koluma girilmesi bir oldu.Gerizekalıya dönüp mal mısın der gibi baktım.
"Hayır mal falan değilim ve sorumu cevapla gülüm"
"Kıroluğunu sevgiline yapmak için bende test falan mı ediyosun hayırdır?" birden bana bakıp sırıttı.
"Mark o çocuktu dimi hı?hı?" gülümsedim.
"Daehyun gerçekten tesadüflere inanmıyorum ama bu artık Mark için geçerli değil" tekrar sırıttı.
"Uzun zamandır bu kadar sevimli olmamıştın gel mıncırcam" onu hemen itip okula koştum.
Bugün bana sevimli demek için anlaşmış olmalılardı.Evet evet kesinlikle öyle olmalıydı.
___
Gerçekten aklıma bişey gelmiyo :(:(:(:(:
YOU ARE READING
stixbus , markjin
Fanfictionaçıklama yazılmayacak kadar gerçek boyxboy mark,jinyoung
