HIZ OYUNLARI

*1. Bölüm: Kandırıldık

HİKAYEYİ OKUYUP DÜZENLEYEREK TEKRAR YAYINLIYORUM. İÇİME SİNMEYEN YERLERİ YA SİLECEĞİM YA DA DEĞİŞTİRECEĞİM.
Yeni hikayemizle tekrar birlikteyiz :) Bu hikayede farklı olan en bariz şey bölümlerin uzunluğu olacak. E tabikide bu yüzden bölümlerimiz biraz geç gelecek. Bu hikayede diğerlerine oranla daha titiz davrandım ve daha çok özen gösterdim. Ramazan ayına girdiğimiz için boş vaktimin çok olacağını düşünüyorum ve elimden geldiğince bu hikayeye zaman ayıracağım.

İlk bölüm olduğu için azıcık sıkıcı olabilir. Dayanın. Sonrasında güzel bölümler geliyor :)

Yeni hikaye hakkındaki görüşlerinizi yorumda belirtip Voteleri unutmazsanız sevinirim :) İyi okumalar

Gözlerim yeni şehrin ışıklarıyla buluşunca içimi tuhaf bir his kapladı. Korku, heyecan, mutluluk.. Çok garip şeyler hissediyorum. Ailemden uzakta yeni bir şehir, yeni bir okul ve yeni bir ortama adım atacağım. Gerçi aile dediğim 18 senedir içinde yaşadığım kibar şekliyle çocuk esirgeme kurumu. Kabacası anası-babası tarafından istenmeyen, yasak ilişkiden doğup sokağa fırlatılan çocuklar yurdu.

"Koltuk numaranız kaçtı? " muavinin sorusuyla içimdeki heyecana şimdilik ara verip gerçek dünyaya odaklandım. " 4 numara, şu kırmızı çantalar benim "diyerek bagajda ben buradayım diye bağıran çantalarımı gösterdim. Otobüse taşırken yanımda bir dünya insan olduğu için bunları nasıl taşıyacağımı dert etmemiştim. Şimdi 3 tane bavulla tek başıma kaldım.

Sağolsun centilmen beyfendilerimiz çantaları taksiye kadar taşımama yardım etti. Hepsine teşekkür edip taksiye binerek yeni evimin (yurt) adresini verip şehrin tadını şimdilik arabada çıkarmaya başladım.

Hayatım hep yurtlarda geçti. Benim için ev de hep yurtlar oldu. O televizyonda gördüğüm bir kaç odalı ve içinde yine bir kaç kişinin yaşadığı bir evim olmadı. Tabi annem 3 yaşımda beni yurdun önüne atmasaydı iyi ya da kötü bir evim olurdu.

Bir iş adamının yasak ilişkisinden doğan bir kız çocuğuyum ben. Sanırım işler annemin umduğu gibi gitmedi. Büyük bir ihtimalle o herifin ona ve bana sahip çıkacağını sanıyordu. Şansa bak ki beni arada sırada ziyaret eden ne annemdi ne de spermlerini annemin yumurtalıklarına bırakıp oluşumumun temellerini atan herifti. Beni arada sırada ziyarete gelen ve yurttaki son yıllarımın iyi geçmesini sağlayan tek insan o herifin eski karısıydı.

Kadın beni öğrenince adamı boşadı. Ama Allah razı olsun annemin ve o herifin yapmadığını o yaptı bana. En önemlisi liseyi bitirmem için elinden geleni yaptı. Onun sayesinde de özel bir üniversitede tam burs kazandım.
Nermin hanım sayesinde dünyada iyilik olduğuna inanmaya başladım. Ama işin kötü tarafı aynı adamın birde oğlu var ve bu sene aynı okulun koridorlarında koşacağız. Tamam bu biraz saçma oldu. Sonuçta artık çocuk değiliz ve amansızca koridorlarda dolaşmayacağız.

Her ne kadar aynı dölden gelsekte onun benden haberi yok ve benimde olmasını istediğim söylenemez. Hiç öğrenmemesi ikimiz için daha faydalı. Gürsoy soyadını duyduğum herkesten uzak duracağım. Özellikle Kağan Gürsoy adından.

Okulun bana en büyük faydası burslu olmasının yanında üniversite sınavında ilk 500 kişi arasına girdiğim için 4 sene vereceği aylık 1200 lira burs. Kampüsteki yurdada kalacağım. Yol parası derdide yok. Fakülte 10 dakikalık nesafede. Oh, mis.

Lise hayatımın tersine uslu bir kız olup elimdeki bursu kaybetmemeye çalışacağım. Aslında Tıp okusam devlette bana o derece yardım ederdi ama kandan falan midem bulanır benim. Direk hastaların üzerine kusarım. Bu arada devlettende ekstra aldığım bursu saymazsam olmaz. Sağolsun yurt çocuklarını unutmuyorlar.