Between the two (Completed)

KABANATA 1

01.

"Come on, Jordan. It's already ten in the evening. Can we go home now, dude?" Tinig ng isang lalaki.

"No, I can't and I will not. Go home."

Lumapit sa kaniya ang isang lalaki. "Hoy Jordan, we're almost here for fucking eight hours! Hindi ka pa ba pagod?"

"Hindi ako mapapagod. Hindi ako mapapagod maghintay."

"Lagi na lang ganito, Jordan! Lagi na lang! You should at least go forward and move on!"

"Umuwi na kayo. I can handle myself."

"Handle?! Are you nuts? E, halos makabangga kana nga kanina! You're totally fucked up, Jordan."

"Yes, I am," walang gana nitong sagot.

Nakatingin lang siya sa malayo. His view is totally beautiful. Now he knew why she loves this place. "Umuwi na kasi kayo. Aantayi—"

"Jordan! Aantayin?! Aantayin mo na naman siya? Ganun na naman? Para saan pa? Kung babalik siya, dapat bumalik na siya agad! Hindi na niya pinatagal pa!" Sigaw na saad ni Fort. "Jordan. Anim na taon. Sa anim na taon na ba 'yun, nagparamdam ba siya? Hindi. Kasi natauhan na s—"

Hindi na pinatapos ang sasabihin at sinunggaban na siya ng suntok, "Alam kong mahal niya 'ko! Babalik siya sa akin! Babalik siya!"

Inawat naman nito ni Andray. Inilayo nito sa isa't-isa.

"Ni-hindi nga natin alam kung buhay pa ba siya! Anim na taon na 'yung nakalipas!"

Mas lalong napuno at narindi si Jordan kaya binitawan na niya ito at tinigil ang pagsuntok.

"Dude, tama na."

"Shaznae is still here. She's here," sambit niya sa sarili.

Napabuntong hininga si Andray at lumapit sa kaniyang pinsan. "Hahayaan ka namin dito. Pero sana naman ayusin mo ang sarili mo. Hindi porke iniwanan ka, iiwanan mo rin 'yung sarili mo sa kaniya. Nawalan rin naman kami, Jordan. Sana 'wag naman umabot na pati ikaw mawala rin sa amin."

"Umuwi na kayo. I can handle myself. Hindi ko papabayaan sarili ko. Babalikan niya pa 'ko. Hindi ako pwedeng mawala. I'm good here," Tinapik ni Jordan sa balikat ang pinsan niya na tila pinaparating na ayos siya lang, "Sorry, Fort. Ipagamot mo na lang yang sugat mo."

Sandaling tahimik at napangisi si For. "Damn, Jordan. Pasalamat ka kaibigan kita. Mukha ko pa talaga tinira mo. Sige na, una na kami!" Sabi ni Fort.

Nginitian ni Jordan si Fort. Lumapit naman si Andray, "Sige. Mauna na kami. Please, insan. I don't want you seeing in the hospital. Take care of your ass."

Naramdaman naman ni Jordan na umalis na sila. Bumalik siya kung nasaan siya nakaupo kanina.

Simula sa kung saan siya nakaupo, tanaw niya ang ganda ng siyudad dahil sa mga ilaw. Nasa taas siya ng isang bundok at nasa ilalim ng malaking puno nakaupo. Pagkatapos niya sa trabaho, dito na ang punta niya. Naging ganito ang kaniyang gawain sa anim na taon.

Six years. Anim taon na ang nakakaraan ng mawala siya.

"Babe? Babalik ka naman 'di ba? I will wait for you. Even it takes hundred of years. 'Pag bumalik ka sa 'kin? Promise ko sa iyo, magiging maayos na ako. Balik kana sa 'kin, Shaz. Hindi ko na kasi kayang mag-isa."

At sa pagkakataong ito, naramdaman niya ang mainit na likido na umagos mula sa kaniyang mata. Hindi na maitinago ang sakit na nararamdaman at iniyak lang ng iniyak ang sakit.

11:11 pm. Sana bumalik kana sakin, Shaznae Lender.

Natuto siyang maniwala sa mga ganyan, mula sa babaeng minahal niya. Simula ng mawala siya.