Dolls

Chapter 2: Η επιστροφή

Μολις είχα τελειώσει τον τρίτο χρόνο σπουδών και επιστρέφαμε μαζι με την μαμά μου και την αδερφή μου στο παλιό σπιτι στο χωριό, είχαμε πολλα χρονια να έρθουμε. Σχεδόν είχα ξεχάσει την ύπαρξη του, η απλά προσπαθούσα να το ξεχάσω. Η Κλειω όμως επέμενε, και η μαμά δεν μπορούσε να της χαλάσει χατήρι γιατι μολις είχε πάρει το πτυχίο της. Καταβαθος όμως πιστεύω πως ο κύριος λόγος για να επιστρέψουμε ήταν για να θυμηθούν, να θυμηθούν ολα όσα είχαμε ζήσει σε εκεινο το σπιτι, πραγμα που εμένα δεν μου αρεζε καθόλου καθώς δεν ήθελα να θυμηθώ και εκτως απο αυτο δεν είχαμε ιδέα για το τι θα ακολουθούσε στη συνεχεια οποτε μάλλον για αυτο είχα απο την αρχή αρνητικές διαθέσεις.

"Ειμαι τοσο χαρούμενη" ειπε η αδερφή μου καθώς βγαίναμε απο το αμάξι και κοιτούσε τα σπιτι σαν πιτσα. Εγω δεν μίλησα, κοιτούσα αδιάφορα καθώς σκεφτόμουν πως με ανάγκασαν να έρθω σε αυτές τις "ο θεός να κανει" διακοπές. και στο συγκεκριμένο σπιτι που ήξεραν πως δεν είχα ξεπεράσει ακόμα αυτα που έγιναν, ενώ θα μπορουσα να ήμουν σε ενα απο τα ελληνικά νησιά με τις φίλες μου.

"Δώστου μια ευκαιρία"πρόσθεσε αυτή τη φορα κοιτώντας εμένα.

"Μην προσποιήσε" είπα και προχώρησα προς το αμάξι για να παρω τα πράγματα μου.

"Καϊα εχουν περασει ποσα χρονια, πρέπει να το αποδεχτείς επιτέλους και να συνεχίσεις"ειπε κοιτώντας μια το σπιτι και μια εμένα.

"Αν νομίζεις πως το να συνεχίσεις αφήνοντας τον πίσω ειναι εύκολο τοτε τι να σου πω;" Δεν μπορουσα να πιστέψω πως ήταν τοσο σκληρή πανω σε αυτο το θέμα, που ήξερε οτι μου κόστισε.

"Αχ σταματά επιτελούς να βρίσκεις δικαιολογίες και να το παίζεις θύμα, όλοι μας πονέσαμε αλλα πρέπει να προχωρήσουμε" ειπε η Κλειω αυτή τη φορα ξεκαθαρα νευριασμενη. Αλλα η αδερφή μου όπως και η μαμά μου ήξεραν το μισό κομμάτι της ιστορίας για αυτο τους ειναι τοσο εύκολο να το "αποδεχτούν" εγω όμως ήξερα πως είχα βάλει το χεράκι μου για να γίνει οτι εγινε και για αυτο δεν μπορουσα να το προσπεράσω και να "ζήσω τη ζωούλα μου".

"Δεν έχει ουτε πεντε λεπτά απο τοτε που ήρθαμε και ηδη έχετε αρχίσει να μαλώνετε;" Ειπε η μαμά διακόπτοντας τη διαμάχη μεταξύ της αδερφής μου και εμενα.

"Εγω το είπα και το ξαναλέω, ειναι το τελευταιο μέρος που θα ήθελα να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή" ναι ξερω μακάρι να ήξερα οτι δεν είχα δει τιποτα ακόμα αλλα δυστυχώς δεν το ήξερα.