Angel of Death [UNDER CONSTRUCTION]

Mission 18: Xandrite

Pagdating namin sa mansion agad akong sinalubong ng tanong ng kambal.

"Mommy, I thought ikaw po ang susundo samin," salubong sakin ni Xandrite.

"Sorry, Xandrite," sabi ko .

"Mom, why are you wearing that?" tanong sakin ni ni Xandro.

"We will go now," sagot naman ni Alex sa kanya.

Sumakay na ako sa unknown vehicle na gagamitin namin. Tahimik ang byahe papunta sa lugar.

_______________________________

"Now we will start," sabi ko then humarap sa kanila. Nasa training area ko kami. Actually training area namin ni Alex. Nasa isang malawak na room pa lang kami. Ito yung weapon room namin. Dito nakatago lahat ng weapons na pwedeng gamitin sa pkikipaglaban.

Speaking of Alex ayun. Di pa din ako pinapansin. Siraulo daw ako sabi niya. Well, kailangan lang maging handa ng mga bata.

"Xandrite will be with Alex, and Xandro will be going with me. I already program this simulation. Do what you think is right. Remeber we're opponent! Show no mercy, we will be using censored weapon for now. Reminders, we will be fighting each other, but we should match each other's strenght and ability to completely compete with each other. That means na ako at si Alex ang magkalaban at kayong magkapatid ang magkalaban," sabi ko then tinitigan ko sila. "Go to the dressing room magpapalit tayo ng censored suit for the fight."

Tumalikod ako. Hindi ko gagamitin si Zeyhara ngayon. Hindi ako nalulungkot o kinakabahan. Iniisip ko lang kun kanino sya mapupunta pagkatapos niya akong makasama. Sabi kasi nila ang mga sword daw ang pumipili sa handler nila.

Nagpalit na ako at sa tingin ko ganun na rin sila. Pero di pa din ako lumalabas dito sa kwarto ko. Ito pa din ang kwarto ko simula nung ipinasok ako dito. Pumunta ako sa banyo at naghilamos. Tinitigan ko ang mukha ko sa salamin. Dalawang magkaibang kulay ng mata ang sumalubong sakin. Ang isa ay mala ginto habang ang isa naman ay mala langit sa ka kaasulan. Isang pares ng sabog na kilay pero manipis, matatangis na ilong, maputlang kulay, at labi.

"Too soon," sabi ko nalang bago kuhain ang red lipstick na nakapatong lang sa mini cabinet dito sa cr.

Pagkatapos kong kalmahin ang sarili ko kinuha ko na ang gagamitin ko. A sword-censored weapon.

Pagdating ko sa area ay nkita kong pare-pareho kami ng suot.

Psh. Ayan na sumasakit na naman.

"I want Xandrite and Xandro to fight first!" sabi ko ng may halong excitement. "But! Please! Choose the weapon that you think you will be comfortable."

Nilabas ni Xandro ang censored na handle at lumiwanag ito. Yuck! Pambata talaga yun! He will be using sword.

Nagulat naman ako ng walang hawak na kahit ano si Xandrite. Combat techniques ang gagamitin niya? Masaya ito.

Umupo ako sa sahig at ganun din ang ginawa ni Alex.

Pagkatunog na pgakatunog ng buzzer nag simula na ang dalawa at nagulat nalang ako ng makita kong nasa ilalim na ni Xandrite si Xandro. Napakabilis ng pangyayari. Animo na estatwa na si Xandro ng mkita niya ang kapatid sa ibabaw niya at ito na ang may hawak ng censored weapon niya.

Nagulat ako.

Ganun din si Alex na katabi ko.

Basang-basa ang pagkagulat sa mata ni Xandro, nagulat siya.

Maging ako ay nagulat din pero agad na nakabawi sa mga pangyayari.

Ngumisi si Xandrite.Tinutok niya na ang weapon ng Kuya nya sa leeg nito.

"Enough!" sigaw ko.

"Mom," umpisa ni Xandro.

"I know! you didn't saw that coming," sagot ko. "Sometimes fighting is not just about what you see, it is also the battle of what you feel and what you think."

Tiningnan ko lang si Alex. Siya na ang mag eexplain tinatamad na akong dumadada.

"Base on our deductions," umpisa ni Alex. "You are doubtful in what you will do. Why? Simply because you feel your brotherly instinct to not harm your sister, but your mind tells you that you should take him down. Life is a game of survival. And in Mafia there's only one rule. It is "KILL OR BE KILLED".

"Well said, babe. Wala na ko sa mood." sabi ko then tumalikod. Bago pa man ako makatatlong hakbang sumakit ang dibdib ko. Pero this time iba.

Napahinto ako sa paglalakad.

Parang tumigil ang tibok ng puso ko.

Masakit.

At dumilim na ang lahat.