Angel of Death [UNDER CONSTRUCTION]

Mission 19: Changing the Plans

Nagising ako sa kwarto namin ni Alex.

Nahimatay ako kahapon.

Masama ito.

Konti nalang.

Ang kasal ko.

Ang mga anak ko.

Ang Family.

Mas lalo silang mapapahamak kung di ko tatapusin to agad.

Tumayo na ako. Medyo hilo pa din ako.

Biglang pumasok si Alex.

"You should have called me," sabi niya tapos kinuha ang wheelchair sa gilid at pinaupo.

Hindi na ako tumanggi dahil ramdam ko na nanghihina na ang katawan ko. Di ko na kayang maglakad pa.

"Thanks," sabi ko then pumikit.

Naramdamn ko nalang na tinulak niya.

Huminto sya pagbukas ko ng mata ko nasa veranda na pala kami ng kwarto namin.

Mainit si haring araw, dumampi ang sinag niya sa mga balat ko. Waring tumutulong sa pagbibigay ng liwanag sa utak ko.

Kelangan tapusin na ito.

Masyado na akong napapagod.

Medyo madami na din ang nadadamay.

Lumuhod sa harap ko si Alex.

Napangiti ako ng di sinasadya sa nakita ko. Ang pag tama sa buhok niya ng sinag ng araw. His hair shines or sparkle like a diamonds. Two grey orbs staring at me. I smiled.

May kinuha siya sa bulsa ng slacks pants niya. A small red velvet box.

Huminga sya ng malalim at pumikit.

"Being the first person you saw when you woke up 10 years ago was and is the best thing that ever happened in my entire life," binuksan niya ang mga mata niya at tumingin sakin. "Being by your side when your studying, recovering, and growing was and is the most happiest memories I have. And living my life with you would be heaven for me. Please Xands, marry me. This time say yes for real. I don't care if I spent my life being your slave, bodyguard, doctor, driver, or anything. I just want to spent the rest of it with you," tapos huminga uli siya ng malalim. "So Shemarie Jane Alexandra Cruz Valerio, let me change your surname, create a new memories together, and spent forever with each other, will you marry me?"

Then binuksan niya ang box na maliit at nakita ko ang isang simple gold ring with a princess cut diamond.

I'm not shock na yun yung itatanong niya medyo nalilito lang ako.

"Bakit nagtalumpati ka pa bago mo ako tanungin niyan?" tanong ko sa kanya.

"To make it special," sagot niya na medyo kinakabahan. "Bakit you don't like it?"

"I like it but I'm feeling strange," sagot ko then napahawak ako sa dibdib ko. Feeling ko sasabog sa lakas ng kabog ang dibdib ko. Parang ang bilis pero nakakahinga pa naman ako.

"Is there something wrong?" tanong niya na tumayo sa pagkakaluhod at pumasok sa loob ng kwarto.

Hanggang ngayon ang lakas pa rin ng tibok. Grabe, don't tell me hindi lang weak heart ang problema ko. Bakit ba nag kukumawala sa lakas tong tibok ng puso ko. Bumalik si Alex na may hawak na isang baso ng tubig. Agad ko namang kinuha yun at ininom.

"What are you feeling?" tanong niya sakin.

"Well, my heart beat is extremely fast and loud. Don't you hear it? Is like as if I ran two miles," sagot ko.