Magical Elite Academy: School of Legendary Magicians

¤{Special Chapter: West Kingdom~ Fire Palace}¤

CYRIEL'S POV

*Baby, bakit mo ko iiwan? Di mo ba ako mahal?* umiiyak na tanong nung lalaki.

*Mahal na mahal kita Baby. Kaso lang mas mahal ko yung bestfriend mo.* sagot nung babae.

*Bakit sya pa? Bakit sya?* tanong nung lalaki.

Umiling ung babae.

*Sorry Baby. I love you. I hope you find your the one.* sabi nung babae sabay alis.

I hate watching my past. Nakikita ko sa kanila ung kami ni Lurraine. Lurraine Portalejo, ex-girlfriend ko. Kapatid ni Shawn.

Naglalakad-lakad kasi ako dito sa kaharian namin nung nakita ko ung couple na yon. Para ngang gusto kong sunugin ung bestfriend ng ex boyfriend nya. Epal lang sa love story nila. Parang si Ace.

T*ng*na kasing lalaki na un eh. Kung di umeksena sa amin ni Lurraine, edi sana di aalis un. Umalis un kasi naguguluhan sya. Hindi nya na alam kung sino pipiliin between sa aming dalawa ni Ace.

Hanggang ngayon di pa rin ako nakakapag move on. Para kasing naiinis ako kay Lurraine at the same time sa sarili ko. Naiinis ako sa kanya kasi di man lang sya naging matapang. Di ba nya kayang ipaglaban ung relationship namin? Naiinis naman ako sa sarili ko kasi napabayaan ko din sya few days bago kami mag hiwalay.

Pupunta na lang ako s puntod ni Mom.

Lakad. Lakad. Lakad.

Lakad. Lakad. Lakad.

Lakad. Lakad. Lakad.

Inalis ko ung mga damong bumabalot sa puntod ni Mom. Kinaka usap ko sya kapag wala na talaga akong matakbuhan.

Kung tinatanong nyo kubg bakit namatay si Mom dahil kay Queen Doreena Devonshire. Pinatay nya si mom.

REST IN PEACE

QUEEN PHIRE DAVID-PEREZ

YOUR MEMORIES STAYS IN OUR HEARTS

"Ma. Kamusta po kayo dyan? Alam ko pong masaya na kayo dyan." panimula ko.

"Alam nyo po hindi pa rin namin matanggap na nawala ka. Hinding hindi pa." at nagsimula ng tumulo ung mga luha ko. Buti private part to ng kaharian kaya ako at si Headmaster lang nakakapasok dito.

"Ang daya nyo naman po. Iniwan nyo ako. Wala naman po ako mapag sabihan ng mga hinaing ko." patuloy pa rin akong umiiyak.

"Minsan naman po, bulungan nyo ko kung tama ung desisyon ko. Nasasaktan po kasi ako pag namamali ako ng desisyon." sabi ko pa.

"Andyan ka lang pala, anak. Kanina pa namin ikaw pinapahanap." sabi ni Headmsster sabay lapagbng bilaklak sa puntod ni Mom.

Dali dali kong pinunasan ung luha ko. Ayoko kasing kinakawaan eh. Nasosora ako.

"Andyan po pala kayo Headmaster." bati ko sabay yuko. Di kasi ako sanay na tinatawag sya na Papa, Pa, Dad or kung ano ano.

"Pati ba naman dito sa kaharian natin, di mo man lang ako matawag na Dad." sabi ni Headmaster.

"Di kasi ako sanay Headmas--- Dad, ang itawag ko sa inyo." nakangiting sabi ko pero puno yon ng poot at galit. Di man lang nya kasi tinulungan si Mom sa digmaan at inaasikaso nya ung iba.

"Kung di mo pa ako napapatawad, it's ok. Pero tandaan mo ang sinabi ng Mom mo, wag mong kalimutan ung pagpapatawad dyan sa puso mo" tinuro nya ung puso ko. Tama sya. Sinabi ni Mom yon bago sya mamatay.

"Cge na anak. Maaari ka ng umuwi sa academy. Tutal tapos na ang family gathering natin. Susunod na lang ako." ginulo muna nya ung buhok ko bago umalis.

Pede na akong umuwi sa academy pero...

Dad? Kaya naba kitang mapatawad?

＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿

Don't forget to

VOTE AND COMMENT

Ps. Mahal ko kayo ＜3