Okul Bitti Mi?

---》2- Mert "TEKİN"《---

"Niye yanımıza geldi bu ya?"

"Bekle kanka anlarız şimdi derdini."

"Selam, ben Mert. Hangi sınıftasınız?" Diye kendini beğenmiş bir tavırla konuştu.

Sadece "A." Dedim çocuğu takmayarak.

"Hmm, ben hangi sınıftayım acaba." Deyip düşünmeye başladı.

"Burada durup düşüneceğine gidip kağıttan baksana,zihin dalgasıyla mı bulmaya çalışıyorsun?" 

"Bilmem, belki öyledir küçük hanım."

"Bak, bana bir daha küçük hanım deme, bu sözden nefret ederim. Hele ki yaşıtım bu sözü bana söylerse daha da sinir olurum."

"Aa, nedenmiş o, küçük hanım?" Dedi alaycı bir tavırla vurgulayarak. 

"Bana küçük hanım diyorsun da benimle yaşıtsın oğlum sen, bak zaten sana gıcık kaptım, bulaşmamanı tavsiye ederim."

"Sakin ol kanka baksana zaten çocuk kendini beğenmişin birisi." Dedi Yağmur.

"Bir dakika ya, bu benim sana hitap tarzım. Sana nasıl hitap ettiğime karışamazsın ki, bu benim şahsi görüşüm."

"Eğer konunun ucu bana dayanıyorsa sonuna kadar karışma hakkım var. Başkalarının hoşlanmadığı şeyleri onlara söylemek senin şahsi görüşün olamaz, olsa olsa senin gerizekalılığın olur. Madem herkes şuanda şahsi görüşünü bildirmekte özgür, benim şahsi görüşüm de ne biliyor musun? Buradan defolup akıl hastanesine gitmen. Anlaşılan o ki beyninde bir sorun var, dediklerimi algılamakta zorlanıyorsun sanırım."

"Vay, konuşmandan etkilendim." Diyerek birkaç kere alaycı bir tavırla alkışladı. "Sen bence spiker felan ol derim ben, baya akıcı konuşuyorsun ve hazırcevap birisin anlaşılan." 

"Sevmediğim kişilere karşı böyleyim. Beğenmediysen bir daha benimle konuşmazsın olur biter. Zaten ben de senden kurtulma yolu arıyordum, iyi olur." Dedim göz devirerek. 

"Pardon? Anlayamadım tam olarak son dediğini?" Son söylediğim biraz kısık sesle çıkmıştı. İçimden söyleyecektim ama dışıma vurmuştum sanırım.

"Boşver ya, ben senin hiçbir dediğimi anlamadığını sanıyordum, en azından sadece son dediğimi anlamamışsın." Diyerek geriye döndüm ve uzaklaşırken içimden 'Thug Life' müziğini söylemeye başladım. İkide bir yere bakıyordum çünkü bu kadar havalı bir şekilde bir yerden uzaklaşırken eğer bir taşa çarparsam da düşersem rezil olurum düşüncesi gelmişti aklıma. İyi laf sokarım ama görünmez kazalar olabilir yani. İllaki laf soktum diye başım havada yürümeye gerek yok sonuçta. Öyle değil mi?

《》《》《》《》《》

Eve gittim, üstümü değiştirip spor giysilerimi giydim. Yağmur'la buluşma saati ayarlamıştık. Hafif bir yürüyüşe çıkacaktık iftara kadar. Sonra  bizim evde iftar yapacaktık. Yağmur'la aynı sitede oturuyorduk, bizim üç bina yanımızda oturuyorlardı. Tabi ki Yağmur yine bizim binanın önündeki parkta bekliyordu beni. Nereden buluyor bu kız bu kadar enerjiyi anlamıyorum ki.. Bizim evin önündeki parkta buluştuk yine. Bizim siteye yeni bir aile taşınıyordu. "Gel bir bakalım kim taşınıyormuş diye". Dedi Yağmur. "İyi tamam, en azından hemen yan binamız. Daha uzak olsaydı gelmezdim biliyorsun." Dedim. Yağmur gülümsedi ve başını onaylarcasına aşağı-yukarı salladı. "Acaba çocukları var mıdır, kızsa ve kafamıza uygun biriyse birlikte takılırız."  Dedim. Ve dediğime pişman oldum. Ne şom ağızlı çıktım ben arkadaş ya! Okuldaki sinir çocuk buraya taşınıyormuş, annesiyle babasının yanına gidip "Kolay gelsin., bir yardıma ihtiyacınız olduğunda bizi çağırabilirsiniz. Ben Derin, hemen yan binada oturuyorum." Dedim. Benden sonra konuşmaya Yağmur girdi. "Ben de Yağmur, iki bina yanınızda oturuyorum." Dedi. Peşine de "Çocuğunuz var mı?" Diye ekledi. Eklemez olaydı keşke. Acı son derler ya, biz de acı gerçekle karşılaştık. Oğulları varmış ve bizim okula gidiyormuş. İsmi de Mert'miş. Size de bir yerlerden tanıdık geldi mi? Hem de yeni taşınıyorlar. Artık anladınız herhalde.