Okul Bitti Mi?

---》5- Ormandaki Gizemli Ev《---

Tam öyle yürüyordu ki aniden geri döndü. O sırada iç sesimle ufak bir muhabbet ettik, tanıştık, kaynaştık felan. İyi insanmış kendisi.

"Napacak la dövecek mi?"

"Ne bileyim ben ya Allah Allah hem kendimi dövdürtmem bi kere tamam mı!"

"Döverse napacan?"

"Ya felaket tellalcısı mısın sen! Hem senin şuanda bana destek olman gerekmiyor mu?"

"Ee kızım alışamadın mı iç sesler her zaman böyledir, insanın kendisinin tam zıttıdır yani."

"Ne bileyim koskoca hikayede ilk defa geliyon sorun bende değil sendeymiş daha iyis... ya şarkı da söylettirdin ya sakat sakat helal olsun sana."

"Hikaye mi? Ne hikayesi? Amaan neyse alıştım zaten senin bu garip hâllerine sorun yok. Ayrıca iç ses deyip hafife alma elimden gelen her şeyi istediğimde yaptırabilirim."

"Hıhı tbi aynn ztn öyldr yha .s .s"

"Beni hafife almak neymiş görürsün şimdi sen!"

"Ayy yapmaa! Ayy gıdıklanıyorum ya yürü git!"

O sırada Mert'in sesiyle kendime geldim.

"Ne kıkırdıyon kızım manyak mıdır nedir ya tövbe tövbee! Deriin! Sana diyorum, Derin kendine gel!"

"Hö? Hee efendim Mert?"

"Hiç bi hâl hatır sorayım dedim. Nasılsın keyfin yerinde mi sağlığın sıhhatin felan? Ailen nasıl iyidirler inşallah."

"Ya ne var be iç sesimle konuşuyorum sanane slk .s .s"

"Ney?"

"Darbuka."

"Off! Hakikaten ne dedin anlamadım?"

"Boşver. Hem sen niye geri döndün ki bay kendini beğenmiş! Gitmiyor muydun sen?"

"Tamam öyle biri olabilirim ama birisini de yarı yolda bırakıp gidecek birisi değilim, üstelik sakatken. Hadi ver elini. Bu sefer tutacağım söz."

"Bilemiyorum valla. Dıştan bakıldığında öyle görünüyorsun." Dedim göz devirerek.

"Of Derin, şuanda seninle hiç uğraşamam zaten kaybolmuşuz. Bak son kez soruyorum, Yardım edeyim mi, Etmeyeyim mi?"

Bir kaç saniye düşündükten sonra cevapladım.

"İstemez git sen, ben kendim yürürüm."

"İyi sen bilirsin." Deyip sallana sallana yürümeye başladı. Ayağa kalkmaya çalıştım, oh kalktım be! Şimdi sıra adım atmakta. "Ahh!"

Mert'in kıkırdaması uzaktan bile duyuluyordu. Vicdansız, bari gül de içinden gül!

Birden bana doğru dönüp yürümeye başladı.

"Gel bakalım bari bir yardım edelim insanlık namına." Deyip kucağına aldı

"İstemez, git başkalarına insanlık et sen!"

"İyi ya bırakıyorum dırdırını çekemem senin kızım!"

Tam bırakacakken ayağım acıdı birden. "Ahh! Ya of tamam ya! Ama sırtına al böyle kucakta taşınmak istemiyorum! Yoksa seni sapık diye ispiyonlayabilirim." Deyip güldüm.

"Yok ya harbiden insanlık yaramıyor bu kıza.." Deyip içinden bir of çekti.

"Ayaklarını değdirme üstüme, daha yeni aldım onları!"