Cameron stał osłupiały, patrzył na mnie wielkimi oczami, a ja leżałam na ławce zwijając się ze śmiechu.
- Jak to? Byłaś tu cały czas?- był bardzo skołowany.
- Tak, siedziałeś cały czas obok mnie- odpowiedziałam kiedy złapałam trochę powietrza.
- Nie wierzę- również zaczął śmiać się ze swojej głupoty.
- A ja nie wierzę w twoją głupotę, chociaż masz już jej fankluby.
- Mam nawet stronę na facebooku o niej i bloga założyłem.
- Może zostanę fanką numer jeden...
- Ja jestem twoim fanem.
- Taaa... Kiedy ruchałeś się z tymi plastikami też.
- Plastików było może... dwie... Kristy... pięć.
- Właśnie rozmyślałam czy może do ciebie nie wrócić, ale jesteś tak nieznośny.
- Oh... Kochanie, ja wiem, że chcesz do mnie wrócić.
- Chyba jak umrę.
- Ej, ej, ej, nie bijcie się- przeszkodził nam Nash.
- Ale, wiesz co? Dzię...- nie dokończyłam. Ogarnęła mnie fala snu i momentalnie moja głowa opadła na ramię Nash'a, nic więcej nie widziałam, słyszałam czy pamiętałam.
^Oczami Camerona^
- Dzię...- Megan nie dokończyła słowa i w ułamku sekundy jej głowa znalazła się na ramieniu Nash'a. W pierwszej sekundzie pomyślałem, że umarła. Co prawda jej klatka piersiowa unosiła się minimalnie. Albo to wydarzenia, które miały miejsce niecałe dwie godziny temu albo atmosfera. Nash dymił jej prosto w twarz, w dodatku przez dłuższy czas miała ukrytą w koszuli chłopaka.
- Nash, może powinniśmy ją zawieźć do szpitala- podszedłem do rudowłosej i sprawiłem jej puls, sam nie wiem dlaczego, ale był słaby.
- Mnie w to nie mieszaj, ona jest moją ex- uniósł ręce w geście obrony.
- Moja w prawdzie też, ale trzeba jej pomóc- spojrzałem na niego z nadzieją.
- Noc jeszcze młoda- Nash wstał i odszedł paląc następnego papierosa.
Chciałem wziąć Megan na ręce, wglądała naprawdę słodko śpiąc, o ile ona jeszcze śpi, ale co ja mogę z nią zrobić? Wyjąłem po raz kolejny telefon wybrałem numer na pogotowie, powiedziałem jakiejś kobiecie, że mam wpół żywą dziewczynę i określiłem nasze położenie. Karetka na sygnale przyjechała piętnaście minut później. To już chyba trzeci raz jak zabierają Megan w moim towarzystwie, tym razem mogłem pojechać z nimi.
Megan nie było nic poważnego, wyczerpanie i niedotlenienie. Po kilku godzinach ją zwolnili do domu, ale przyjechało jeszcze po nas dwaj policjanci, mieliśmy złożyć zeznania w związku z próbą gwałtu. Sprawcy, którzy już wcześniej zostali zatrzymani, prawdopodobnie dostaną rok pozbawienia wolności, Megan chyba dostała jakieś ubezpieczenie do tego. Swobodnie porozmawiać mogliśmy dopiero kiedy siedzieliśmy w taksówce, było wpół do trzeciej popołudniu.
- No więc, prawie umarłaś na ławce, czyli znowu jesteśmy parą- powiedziałem patrząc na nią.
- Wiedziałam, że chcesz do mnie wrócić- wyglądała jakby była szczęśliwa.- Ale twoje pragnienia nigdy się nie ziszczą.
- Uwierz mi, że ziszczą, muszę cię tylko w sobie rozkochać i kupić bilet do Disneylandu- uśmiechnąłem się szeroko.
- Co do pierwszego, chyba śnisz, a drugiego, czemu nie.
Zatrzymaliśmy się pod hotelem, w którym mieszkała Megan. Kiedy dziewczyna chciała wyjść zatrzymałem ją i złożyłem pocałunek na jej ustach, o dziwo odwzajemniła go. Speszona wyszła z samochodu, a ja z miną zwycięscy odjechałem.
^_^
Mamy następny.
Myślicie, że Megan i Cameron jeszcze do siebie wrócą? Co sądzicie o niemiłym zagraniu Nash'a?
Ff będzie jeszcze trwało przez około 7 rozdziałów i epilog, nie dam rady tego dalej prowadzić. Nie bójcie się mam w szkicach jeszcze trzy opowiadania, ale nie wiem, które będę kontynuowała.
YOU ARE READING
Who dat boy?
Fanfiction- Już myślałam, że jesteś jakiś fajny, po tym jak się o mnie zatroszczyłeś, a jednak jesteś chujem- naprawdę już myślałam, że tak jest. - Chujem, z dużym chujem- uśmiechnął się łobuzersko. Pierwsze rozdziały są śmieszne i żałosne, jeśli chcecie coś...
