POYRAZ

POYRAZ-43

Miribii!

Tamam sövmek serbest de önce bir durun.

Ama önce bir sorun neden yazmadık diye

Allah affetsin yazmadık hani bayağı yazmadık

Bizde yalan yok kardeş ayıqıyon mu yani ghkgyıgkufyu

!!!!!!!Ve Önemli Bir Duyuru Var!!!!
Biz düşündük taşındık ve karar verdik. Ama bu düşünme süreci uzun bir süreçti. Hatta bölümler biraz da bu yüzden gecikti. Düşünme sürecinden sonra size söylemeden önce çalışmalara başladık kendimizi denedik falan ve baktık ki bunu yapabiliriz. Sonra bunu çevremize yaymaya başladık. Ailemizden, okul arkadaşlarımızdan, öğretmenlerimizden, akrabalarımızdan herkesten destek görünce de kesin bir sonuca vardık. En iyi keko yarışmasına katılmaya karar verdik. Vah yavrum sen bunu okudun mu sonuna kadar.

Tamam şimdi sövebilirsiniz djchdcjdh

Ama onu neden yaptım diye sorun arkadaşlar

Çünkü canım sıkılıyor, anlayamazsınız. Herkes biçlere gidiyor snepler atıyor ben yavrum yazık geçmiş vantilatörün karşısına ağağağağ diye bağırıyorum.

Tabi buraları okumadınız çünkü neden okuyun? Neyse hadi bölümü okuyun.

Hayat gerçekten karışıktı, inişli çıkışlıydı... 2 ay öncesine kadar kahkahalarla dolu, okulun başlamasını bile takmadığım bir hayatım vardı. Sonrasında bir gece çişimi yapmak için girdiğim tuvalette olan yazı hayatımı altüst etmişti. O zamandan beri paranoyakça fikirler üretip Özgür bizi yakalarsa şöyle biçer, yakalamazsa böyle siker hayalleri kuruyordum. Sonra bunları biricik arkadaşım Beste ve Kutay'a anlatıp onlarada karalar bağlatıyordum çünkü bff olmak bunu gerektirirdi. Saat kaçta, nerede, kiminle, nasıl işediğimizi bile bilmeliydik biz.

Uzun bir süre olumlu fikirler üretip Uraz'ın benim zarar görmeme izin vermiyeceğine inandırmaya çalıştım kendimi, ama Özgür asla bunun tamamen gerçekleşmesine izin vermedi. 3-4 gün aralıklarla geçtiğim yerlerde duvara yada herhangi bir yere yazılmış kırmızı yazılar görüyordum, çoğu geçmişim ile ilgiliydi ama bazende olmayan geleceğimden bahsediyordu. Uraz her ne kadar umursamamam gerektiğini söylesede bunu faaliyete geçirmek söylendiği kadar kolay olmuyordu. Özgür'ü ilk zamanlar takmıyormuş gibi yapsamda ondan en başından beri korkuyordum, kendine has bir yapısı vardı hayatına çok müdahale etmiyordu ama bir kere planın asıl kısmına denk gelirsen kabuslarının prensi olup çıkıyordu karşına. Ondan ne kadar prens olur bilemiyeceğim ama bildiğim bir şey var Uraz da dahil hepimizin farklı düzeylerdede olsa ondan korktuğuydu.

Kimimiz arkadaşları veya sevgilisi için endişeleniyordu. Bu grubumuza Doruk ve Uraz giriyordu, kimimiz ise arkadaşlarının yanında kendi içinde endişe duyan kısımdı buna ben ve Beste giriyorduk. Ultra gerizekalı başka bir grubumuz ardı ki burada da konu benle alakalı değil bana karışmaz zaten ama bizimkilere bulaşmasın grubuydu... burada tabiki çok zeki kardeşim ve bff'm Kutay vardı... Bu olayı o kadar ciddiye almayan bir ikisiydi oysaki Özgür önce bizim çevremizde olan herkesin canını yakıp bize acı çektirecek en sona ise bizi saklayacaktı.

Sıkıntıyla nefesimi verip camdan dışarı baktım, yağmurlu bir hava vardı. Sanki bulutlar hissetiklerimi tüm dünyaya haykırmak istemişcesine ne tamamen siyaha bürünüyordu nede o beyazın masumiyetine hakim oluyordu... Ortada kalmıştı gülmekle ağlamak arasında gidiyordu. Her gülmeye başladığında hareket ettiği içi gözünden bir damla yaş düşüyordu. Sonra bir tane daha...