Waterkrachten // voltooid

Deel 34.

POV IMME
Als Lynn na 30 minuten nog steeds niet terug is, besluiten we haar maar te gaan zoeken. Ik ga samen met Noah en David naar de wc's, waar we ons opsplitsen om de mannen en vrouwen wc's te doorzoeken.

" Jongens, op de dames wc is ze sowieso niet." Zeg ik, als we weer terug bij elkaar zijn. "Het is echt ontiegelijk druk, ze is vast naar het bos gegaan." Zegt Noah, en David knikt instemmend. "Laten we daar eerst gaan kijken, voordat we in paniek raken." Lach ik, en de rest knikt. We lopen met z'n drieën naar het bos toe, in stilte. Maar zodra we aan de bosrand zijn, en we iets verder het bos in lopen horen we het; alleen maar geschreeuw. Je hoort van alle kanten mensen schreeuwen, en zodra we verder lopen klinkt het steeds harder. We lopen nog verder, en weldra we op een open vlakte komen weten we niet zo goed wat we moeten zeggen. Er liggen een hele boel dode mensen en dieren op de grond, maar ook gewonden. Er vechten mensen, tot erge gevolgen aan toe. "Oke. Top." Zegt David, en hij kijkt fronsend om zich heen. "Ik denk niet, dat we híer Lynn gaan vinden, jongens." En héél langzaam, bewegen we ons naar achter, zodat we daarna weg kunnen rennen.

En net toen we om wouden draaien, werden we tegengehouden. "Dat zou ik niet doen." Horen we, en we botsen tegen een man aan. "Hallo, ik ben Rick. En wie zijn jullie?" Vraagt hij, met een onderdrukkende ondertoon in zijn stem. "Ik moet jullie helaas aan mijn leider aangeven, jullie zijn op verboden terrein." Zegt hij voordat we kunnen antwoorden, en nadat hij dat gezegd heeft klikt hij onze handen in handboeien.

En na een uur of wat in een busje worden we met een blinddoek op, naar een soort van gevangenis gebracht. Niet heel comfortabel dus. We krijgen wel een snee brood met wat water, dus zo egoïstisch zijn ze ook niet! De rest van de tijd in de cel brengen we met z'n drietjes door. We kletsen wat, staren stil voor ons uit, slapen wat, doen boter-kaas-en-eieren op de vloer met een spijker, knabbelen we wat aan ons brood, kijken we wat rond, lopen wat rusteloos heen en weer, en zitten maar wat te zitten.

Ik word wakker van een stem, die zegt dat ik wakker moet worden. "Imme?" Vraagt diegene, en langzaam word ik wakker. "Jeetje, wat een verschrikkelijke vloer!" Mopper ik, en David lacht. "Ik heb ook al niet zo lekker geslapen, dis het ligt niet aan jou." "Waarom moest ik wakker worden?" Vraag ik, en Noah antwoord al voordat David wat kan zeggen. "Die ene leider gaat ons overhoren. Alleen ik snap het niet helemaal, want volgens mijn horloge is het 10 uur s'avonds." En David en ik halen onze schouders op. "Achja, tegenwoordig werkt iedereen s'avonds laat door." Zucht ik, en op het moment daarna gaat de deur open. "Jullie kunnen zonder boeien lopen, maar als jullie proberen te ontsnappen komt jullie dat duur te staan." Zegt die ene Rick, en we knikken voorzichtig, waarna hij ons wenkt op te staan. We lopen een paar trappen op, een gang door, en weer een trap op. Daarna lopen we een kantoor binnen, en Rick 'beveelt' ons te gaan zitten. "De leider komt zo." Zegt hij, en met die woorden loopt hij de kamer uit en draait hij hem op slot. "Jongens, nu weten we nog steeds niet waar Lynn is." Zeg ik, en Noah knikt getreurd. "Maybe heeft ze haar maatje gevonden?" Vraagt hij zich hardop af, en hij kijkt bedenkelijk. "Zou je dat dan erg vinden?" Vraag ik, belangstellend. "Ik weet het niet." Zegt hij, en hij wrijft even door zijn haar. "Het schijnt zo te zijn dat je dan alléén nog maar verliefd kan zijn op je maatje. Maar, stel dat het zo is zou ik wel gewoon goede vrienden willen blijven." En David knikt instemmend.

"Haai Aiden!" Hoor ik vanaf de gang, en snel gebaar ik de jongens dat ze stil moeten zijn. "Hoe gaat het met je maatje?" Vraagt Rick, en ik hoor hem zuchten. "Ik heb nog niet echt een normaal gesprek kunnen voeren, ze is nu onder invloed van medicijnen en slaapmiddel." Zucht en ik heb oprecht medelijden met hem. "Hoe ziet ze eruit?" Vraagt hij, en hij zucht gelukzalig. "Prachtig.. Mooie bruine lokken, en fel blauwe ogen."
"En hoe heet ze eigenlijk?" Vraagt Rick, en hij antwoord als een verliefde gek; "Lynn." En toen werd het zwart.

-

"IMME!" Hoor ik iemand roepen uit de verte. "Moet ik een dokter halen?" Hoor ik iemand vragen, en ik hoor gemompel. "Neeeeee." Zucht ik zachtjes, en ik draai me langzaam om. Ik kom langzaam overeind, en ik voel dat mensen handen mijn rug ondersteunen. "Welkome terug op aarde." Hoor ik David zeggen, en ik open mijn ogen. Er staan vier mensen om me heen, waarvan ik er een niet ken. "Gaat het?" Hoor ik hem vragen, en ik knik voorzichtig. "Wat gebeurde er?" Vraag ik schor, en terwijl Noah begint te praten, neemt David me op schoot, en word me een glas water aangegeven door die ene onbekende jongen.

"Juist ja." Zeg ik, als Noah het verhaal heeft proberen uit te leggen. "Dus nu komt het er op neer dat Lynn jou maatje is, en dat ik daardoor flauwgevallen ben." Zeg ik zuchtend, en tot mijn frustratie lacht de rest. "Ja, als je wilt kan je naar haar toe als ze wakker is." Zegt de jongen, Aiden dus. "Graag, is ze er erg aan toe?" Vraagt Noah, en Aiden haalt zijn schouders op. "Ik weet het werkelijk echt niet, maar net had ze als enige best veel pijn. Volgende de dokter moet ze gewoon een weekje rustig aan doen, en mag ze haar buik spieren niet aanspannen." Zegt hij, en ik knik. "Ze keek al zo lang uit naar haar maatje." Zeg ik, en ik zie Aiden glimlachen. "Kjoet." (Kjoet= Cute) zegt Rick opeens, en we lachen. "Willen jullie anders tijdelijk een slaapkamer?" Vraagt Aiden, en ik knik heel hard. "Graag! Die cellen van jullie sliepen verschrikkelijk.." Zucht ik, en hij lacht. "Nogmaals mijn excuses, sorry." Zegt hij, en we knikken. "Alleen we hebben een klein probleempje, onze auto staat nog bij het tankstation..." Zucht ik, en hij knikt bedenkelijk. "Ik zal hem wel laten ophalen, want jullie spullen liggen daar natuurlijk allemaal in denk ik." Zegt Aiden, en we knikken. "Graag." Zeg ik, en David vist de autosleutels uit zijn kontzak. "Hier, niet in de prak rijden graag." Zegt hij, en Aiden lacht. "Tuurlijk niet."

En nadat we onze kamer hebben, ik gerust kan zijn over Lynn, en we onze spullen hebben. Slaap ik óóóóóóóóóverheerlijk.

—————————————————————————————————————————————
Hoooi! Ik heb bijna 20K reads :) Omg, dat is echt superveel!
[PS] Vragen of opmerkingen zijn welkom, DM staat altijd open :)
[PS] Bedankt iedereen die mijn boek aan zijn/haar leeslijsten toevoegen!