Ölüm mü? Yaşam mı? diye sorduklarında hiç düşünmemiştim. Keşke düşünseymişim.
**
Sabahın ilk ışıklarıyla uyandım ve yatağımdan doğruldum. Odanın içi aydınlıktı ama içerideki karanlığı damarlarımda hissedebiliyordum. Gerçekten. Kendimi berbat hissediyordum. Düşüncelerimi çalan telefonumun sesi kesti.
"Alison, iyi misin? Ben çok çok özür dilerim. Dün kendimde değildim. Sana zarar vermek istemezdim Alison.." Jessie telefonun ucundan bağırıyordu. Şuan onunla konuşacak durumda değildim. Başımda çok büyük bir bela vardı zaten.
"Daha sonra konuşalım Jessie. Meşgulüm."
"Sesin çok..değişik geliyor Alison iyi misin?" Jessie beni çok iyi tanırdı.
"Evet,iyiyim."
"Peki. Şey o zaman görüşürüz."
"Okula seninle gelmeyeceğim."
"Ne? Neden? Ne oldu? Beni affetmen için ne yapmalım Alli? Söyle yapayım."dedi. Sesi ağlamaklı gelmişti.
"Sadece yalnız gitmek istiyorum Jessie. İnan bana seninle ilgili değil."
"Tamam öyle olsun, görüşürüz."dediğinde telefonu kapattım. Başım çatlıyordu.
Kalkıp üstümü giyindim. Jessie'nin 'Dün gece kendimde olmadan seni incittim. Özür dilerim.' sözlerini duymak istemiyordum. Arabanın anahtarlarını alıp okula doğru yol aldım. Yol boyunca başımda ki laneti düşündüm. Okula geldiğimdede lanet okuyarak arabadan indim.
Hayatımdan.Nefret.Ediyorum.
**
"Özür dilerim Alli. Cidden çoook özür dilerim." Jessie koluma girmiş 5 derstir yaptığı gibi özür dilemelerine devam ediyordu.
"Bir kez daha özür dilersen seninle asla konuşmayacağım."dediğimde ağzını kilitlermiş gibi yaptı ve güldü. Bende gülmeye çalıştım.
"Sen iyi olduğuna eminmisin? Çünkü dün seni..sarsılmış bir şekilde gördüm. Ve bu hiçte iyi değildi."dedi yüzünü asarak. İç geçirdim.
"Çok iyiyim. Cidden." Kesinle bok gibiyim.
"Pek inandırıcı gelmedi ama.."
"Öyleyim Jess. İyiyim."dedim ve yemek tabağımı alıp sıraya geçtim. Jessie arkamdan gelirken Ella ve Jack oturdukları masadan el salladılar. Doldurduğumuz tabakları alıp onların yanlarında ki yerimize oturduk.
"Alison, Sarah seni arıyordu."dedi Ella. Beni mi?
"Ne olmuş?"dediğimde pilavımı kaşıklıyordum. Vampirlerden uzak durmam lazımdı.
"Bilmiyorum az önce gelip söyledi. Bak şu masada oturuyorlar."dedi Jack eliyle bir yeri işaret ederken. İşaret ettiği masaya baktığımda Sarah ve arkadaşlarının Zayn, Harry ve bir kaç vampirin yan masasında oturduğunu gördüm. Sarah beni görünce ayağıya kalktı ve bize doğru yürümeye başladı. Harry sadece bir an gözlerime baktı. Hala bana kırgın olmalıydı. Bu en iyisiydi.
"Gel, seninle konuşmalıyım."dedi Sarah.
Normalde itiraz edebilirdim ama Sarah benimle konuşmak istiyorsa bu kesinlikle önemli birşeydi. Masadan kalktım ve onun peşinde bahçeye çıktım. Bir bankın önünde durunca konuşmaya başladım.
"Bir sorun mu var?"
"Dün bir rüya gördüm."
"Üzgünüm ama ben bir rüya tabircisi değilim."dedim yüzümü asarak.
"Dinle! Rüyamda Dylan seni öpüyordu ve sen..ölüyordun."dedi dişlerini sıkarak. Bu kesinlikle anlamlı bir rüyaydı ama omzumu silktim ve düşüncelerimi değiştirdim.
"Bu sadece bir rüya."dediğimde hemen başını salladı. Endişeli görünüyordu.
"Hayır.. Bu sadece bir rüya değil. Ben rüyamda ne görürsem gerçekleşir. Ve rüyamda senin öldüğünü gördüm. Ve Dylan'ın."dediğinde vücudum bir şokla sarsıldı. Öleceğimi öğrendiğim için değil. Harry için.O sırada Harry'nin sesini duydum.
"Alison."dediğinde koluma dokunmaya yeltendi. Hemen kendimi çektim. Bana dokunmamalıydı. Hiçbir şekilde.
"Ne oldu?"dedim sakince. Yanıma yaklaştı. Tehlike.Tehlike.Tehlike.
"Bana bir açıklama yapman gerek."dediğinde gözlerimi devirdim. Benim yerime Sarah konuştu.
"Kız arkadaşın ölecek. Ah ve sende."dedi anormal bir sakinlikle. Biliyordum. Öleceğimi biliyordum. Harry gözlerini kısarak Sarah'a baktı. Düşüncelerini okuyor olmalıydı. Ardından bana döndü.
"Benimle gel."dediğinde tekrar kolumdan tutmak istedi. Yine kendimi çektim.
"Dokunma."dedim. Gözlerini büyüttü.
"Neden sana dokunmamı istemiyorsun?! Ne haltlar dönüyor Alison!"diye bağırdı. Herkes haliyle gözlerini bize çevirdi.
"Hiçbir şey."dedim onun aksine oldukça sakin bir tonla.
"O halde neden zihninde bana dokunmaman gerektiğini tekrar edip duruyorsun?!"dedi sesini iyice yükselterek. Dayanamadım. Dün hayatımın lanetlenişini düşündüm. Karşımda ki adamın Harry'den uzak durmak zorunda olduğumu söyleyişini. Çünkü ben yaşamı seçmiştim. Çünkü..
"Çünkü bana dokunursan ölürsün! Sen ölürsen bende ölürüm!"dedim bu sefer dışımdan. Şok içinde gözlerini büyütürken Sarah'ın küfür mırıltılarını duydum. Yemekhanedeki herkes -Jessie ve Zayn ler dahil- şaşkınlık içinde bizi izliyorlardı. Gözlerimden akan yaşları elimle sildim. "İşte nedeni bu."dediğimde sesimi kısmıştım. O hala beni izliyordu. En sonunda konuştu.
"Sana dokunursam ölürmüyüm? Bitti mi?"dedi başını öne eğerek. Soru sormuyordu.
"Bitti Dylan. Artık masal bitti."dedim gözlerimi kırpıştırırken. Başını kaldırdı ve gözlerime baktı.
"Hayır. Bana küçükken hep masalların mutlu biteceği öğretildi."
"Malesef hayat masallardaki kadar tozpembe değil."
"Ama ben seni sevdim. Sevemeyeceğim kadar. Çok. Herkesten çok. Nasıl olurda seni kendimden bile çok severken gitmene izin verebilirim?"dedi saçlarıma dokunurken. Titredim. Belki ölümü seçseydim herşey bu kadar zor olmayacaktı. Oysa ki ben yaşarken ölüyordum.
"Seni öldürmeyi göze alamam."dedim sessiz ve ürkekce.
"Veda eder gibi konuşuyorsun."
"Bu bir veda değil. Kendine iyi bak. Çünkü ben seni sevmeye devam edeceğim. Uzak durmak zorunda olsamda, seni hala seviyor olacağım. Sonsuza dek."diyip yanından ayrıldım. Ayaklarım titriyordu. Onu unutmak zorundaydım. Unutmak kolay, asıl zor olan unutmak zorunda olmamdı.
Ama hayır. Ne olursa olsun onu asla unutamazdım. Çünkü bu normal bir aşk değildi.
"Alison!"diye bağırdı adımı arkamdan. Dönüp bakamadım. Çünkü baksaydım eğer onu bırakamazdım. Oysa ki o koşarak önüme geçti.
"Sen olmazsan zaten ölürüm. Ve ölümüm dudaklarının tadına bakarken olacaksa,razıyım."dedi.
"Ne yapıy-" Sözlerimi dudaklarıyla örttü. Soğuk ama sıcak, sert ama yumuşak dudaklarıyla. Yapacağımız son şey birlikte ölmek olucaksa bu iyi bir fikir olarak görünüyordu. BİRLİKTE ÖLMEK. Ama ikimizde ölmedik. Çünkü bazen tüm koşullar bile uygunken ölemezsin.
UMARIM BU BÖLÜMÜ BEĞENMİŞSİNİZDİRRR. HEPİNİZE OYLARINIZ VE YORUMLARINIZ İÇİN ÇOKÇOK TEŞEKKÜR EDERİMM. AYRICA 10.000 OLMUŞ HİKAYE :))) BENİ ÇOK MUTLU ETTİNİZ, EVDE HALAY ÇEKTİM :D BU BÖLÜMLE İLGİLİ YORUM BIRAKIRSANIZ ÇOK SEVİNİRİM. YENİ BÖLÜM PERŞEMBE GÜNÜ GELİCEK :) SİZİ SEVİYORUUM. :*
