Dönüşüm.

22.2K 583 47
                                    

Klaus kadehinden bir yudum daha aldı. Yüz hatları gergin görünüyordu.

"Ne yaparsak olmuyor."diye konuşmaya başladı. Gözlerini kırmızı şarabına dikmişti. "Tehtit ettik, umursamadılar. Unutturduk, hatırladılar. Öldürmeye çalıştık, ölmediler. Hissizleştirdik, hissettiler!" Bağırarak konuşuyordu. Kesinlikle çok sinirliydi. "Geriye bir tek yol kaldı kardeşim." Göz ucuyla karşısında oturan kardeşi Arthur'a baktı. Arthur başını bakmakta olduğu kitaptan kaldırmadan konuştu;

"Neymiş o kardeşim?" Fazla meraklı görünmüyordu. Klaus güldü.

"Kızı dönüştürmek." Keyifli kahkası kulaklarımda yankılandı. Ardından hızla yatağımdan doğruldum. Terlemiştim. Hızlı hızlı nefes alıp verirken tekrar yatağıma yattım. BU.KESİNLİKLE.RÜYA.DEĞİLDİ.

***

"Alison sen iyimisin?" Jessie endişeli bir ifadeyle sordu. Başımı kaldırdım.

"İyiyim ne oldu ki?"dedim.

"Fazla dalgın görünüyorsun."dedi Ella. Şöyle ki son 1 hafta içinde başıma o kadar çok şey gelmişti ki dalgın görünmem normaldi. O kadar anormallik arasında normal olan tek şey.

"Üzgünüm. Sadece uykumu alamadım."dedim elimle saçlarımı arkaya iterken. Jessie diğer elimi tuttu.

"İstersen eve git ve rahat bir uyku çek. Ben müdürle konuşurum."dedi. Hayır buna gerek yoktu. Harry birazdan uyanır ve yanımıza gelirdi. O yanımdayken kesinlikle daha iyidim.

"Gerek yok. Fizik dersinde uyurum ben."dedim gülerek. Onlarda güldü. O sırada Sarah yanımıza oturdu. Pardon?

"Sarah? Ne oldu?"dedim kaşlarımı kaldırarak. Onun kadar havalı biri bizim yanımıza oturmaya lütfetmişti sonuçta.

"Sana mektup var."dedi gözlerimin içine bakarak.

"Ne mektubu?"dedim.

"Kökenliler."dedi ve elindeki zarfı bana uzattı.

"Bunu sana kim verdi?" Eğer mektup banaysa bana verilmeliydi.

"Yine o korkunç kargalar geldi ve Dylan'la sana birer mektup bıraktılar. Dylan henüz uyanmadı. Bende önemli olduğunu düşünerek 'Alison' yazanı aldım.Açsana."dedi gözlerini zarftan ayırmadan. Sakince açtım. Gece gördüğüm rüyayla ilgisi olabilirmiydi?


Merhaba Alison.

Sanırım sizi ayırmak sandığımızdanda zor. O halde vazgeçtiğimizi bildirmek isteriz. Elbette bunun bir karşılığı olacak. Sevgili Alison, senin insanlığından vazgeçmeni istiyoruz. Aşkın Dylan için. Eğer sende vampir olursan sizi ayırmak zorunda kalmayız. Ve eğer teklifimizi kabul etmeyip insan yaşamına devam edersen, gözlerinin önünde hayatını mahvederiz. Öncelikle ailenden başlayabiliriz mesela. Bu arada neden anneni arayıp nasıl olduğunu sormuyorsun?

Sevgilerle Vladamir Kardeşler.


Mektubu burktum. Sarah elimden mektubu aldı. Hemen çantamdan telefonumu çıkarıp annemi aradım. Tamam beni gafil avlamıştı. Annem benim için çok önemliydi. 3. çalışta telefonu açtı.

"Alo anne nerdesin?"

"Evdeyim tatlım birşey mi oldu?"

"Hayır sadece merak ettim."dedim derin bir nefes çekerek.

"Ahh! Alison kapatmam lazım."

"Anne? Noldu?!"

"Hiçbir şey tatlım. Sadece.. ahh. Lanet olası kargalar. Kendine iyi bak canım öptüm." Annem telefonu kapatınca hızla olduğum yerden kalktım. LANET OLSUN.

Gece GüneşiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin