Unexpected Expectations (Completed)

Chapter 39

Rae's POV 

Andito kami ni Cath sa Mall para bumili ng mga damit ko. I'm glad na sinamahan niya ako dahil hirap pa din ako sa pasikot sikot sa lugar dito sa England.

"Girl, pahinga muna tayo. Alam mo kahit kikay ako, shopping isn't my thing," she laugh "Cross to my heart, si Mommy kasi gumagawa nito."

"Talaga?" Sagot ko habang di siya tinitignan at patuloy sa pagtingin ng damit. 

"Oo eh, naiinis din kasi ako minsan. Nakakapagod pumili ng damit, lalo't na lahat magaganda and maiisip mo nalang na gusto mo na bilhin yung buong mall."

Nang nag angat ako ng tingin, may isang familiar na pigura ang nahagip ng mata ko. I frowned. Is this for real?

"So, saan kaya tayo pwede kumain?" Hindi ko pinansin ang mga sinasabi ni Cath kahit kanina pa siya salita ng salit. I kept my sight at the guy who currently standing just a meter away from me, kaso nga lang nakatalikod.  "Kurt .." I whispered.

"Ay girl! May alam ako. Magugustuhan mo dun." Cath said again. And again, I didn't response. Patuloy parin ako sa pagtingin sa lalaking nasa harap ko, his back, the way he stand, his classy type of clothes, di kaya? Si Kurt ba talaga 'to? "But he said, he doesn't love me, I'm sure hindi niya ako susundan." I whispered again.

"Huy teh? Nakikinig ka ba?" Hindi ko namalayan na nasa harap ko na pala si Cath, dahilan para matakpan yung lalaking tinitignan ko. "What happened to you?" She asked.

Nilipat lipat ko yung tingin ko at wala na yung lalaki sa kinatatayuan niya kanina. I shook my head. "Namamalikmata ka lang Rae." 

"Huh? Ano ba yang sinasabi mo? Tara na nga!" Sabi niya sabay hila saakin. Dahil wala ako sa wisyo ay madali niya lang ako nahila palayo sa lugar na yun.

Mga ilang hakbang lang ay pumukaw sa atensyon ko ang mabangong amoy ng kape.

"Girl, I ordered for you na, Kasi diba hindi mo pa kabisado yung mga tinitinda nila dito, I'm sure naman namagugustuhan mo yun." She stated and taken her seat.

"Girl, paano ba kayo naghiwalay ng hubby mo?" Tanong niya agad pagka upo na pagka upo niya.

I looked at her. "He-he, ya know, curiousity kills. Ang ganda mo kasi, and mabait pa. So ano pa yung hahanapin niya diba?"

"Eh, kaso .. Hindi sapat yung ganda at kabaitan ko para mahalin niya ako."

"Ano ba kasi type ng babae ang gusto ng ex-hubs mo? Madre o Santo?"

"Alam mo mahabang storya, pero all I can say is he never listened to me. Hindi niya pinakinggan yung paliwanag ko. Nagawa ko lang naman 'yon kasi mahal na mahal ko siya. Pero mas pinili niya parin yung iwan ako. At eto, wala na talagang pag-asa." The scenario flashback in my mind.

"Pero girl, what if magkita kayo? Maybe after 2 years, 3, or 5? Ano magiging reaction mo?" Biglang nag pop-out sa isip ko yung kanina, magkita? What if it's him? Parang ganun pa din, tulad ng dati, tulad nung una ko siyang nakita, hindi ako makagalaw. I had the chance, but I didn't approach the boy who is just standing infront of me, kahit kung hindi naman siya yun; atleast, I tired. But I was there, standing like a complete zombie. Can't even move. "I mean, diba hindi mo naman kasi talaga pwedeng hindi siya makita forever diba? Kasi nga, kung sino pa 'yong iniiwasan mo, siya pa yung ipaglalapit ng tadhana sayo." She commented.