Chapter 48

3.8K 66 5
                                    

Rae's POV

I'm standing few meters away from the house I used to call, home. Napangiti ako ng makita ko na iba na ang kulay ng dating bahay na tinitirhan ko. Kung dati ay puro puti lang ito na para bang walang kabuhay buhay, ngayon ay kulay asul na ito. And it made me think, sino kaya nag pasya na kulayan ito ng ganon.

One step at a time, I was like walking on the road of pain. Nagpasya akong hindi muna isama ang mga bata dahil masking ako sa sarili ko, hindi ko alam kung ano ang dadatnan ko dito.

I jumped because of shockness when I saw someone opened the gate. And it's too late to hide. Napabitaw si Manang sa mga bag ng basura nang makita akong nakatayo sa harap niya. I smiled nervously while waving at her.

"Rae, ija? Ikaw na ba yan?" 

"Opo, ako nga po Manang."

"Juskong bata ka!" Patakbo itong lumapit saakin at  yumakap. "Saan ka ba nanggaling? Miss na miss kita. Halika, pasok ka muna." Sabay hila hila niya saakin. 

"Wait, wait lang po. Andiyan po ba si Daddy?"

"Oo, andiyan. Andiyan siya." Masiglang sabi nito. 

Gawa ng wala ako sa diwa, mabilis niya nalang akong nahila sa loob ng bahay.

Everyone got shocked at ang tanging gumagalaw lang sa sala ay ang pamangkin kong anak ni Kuya Evan na walang humpay na nagtatatakbo.

"Rae?!" Kuya Trevor.

"Ako nga po." 

Sabay sabay silang tumayo at niyakap ako. "Tol, kumusta ka na! Magiging masaya si Papa nito." Sabi ulit ni Kuya Trevor

"Nasan siya?" 

"Nasa kwarto niya, puntahan mo siya. Matagal ka na niyang gusto makita." Nakangiting sambit ni Kuya Evan. Ate Wendy just smiled at me.

As I proceed, my heart races into abnormal beat. Step by step, unti unti akong kinakain ng kaba ko. I don't know why he wanted to see me. Maybe, he'll going to apologize. That is the only thing I have in mind.

My heart beats at it's finest. Nervously, I took a peek. Nabasag ang puso ko sa nakita ko. I saw a bald man lying on the bed, hardly breathing, but trying his best to give me a smile, a genuin one. Iba't ibang gamit pang hospital ang naka turok sa bawat braso niya. Samu't saring emosyon ang naramdaman ko.

WHY THE HELL ON EARTH NO ONE TOLD ME THAT MY FATHER WAS ABOUT TO DIE?!

Tinaas nito ang payat, kulubot at nanghihinang braso. Signing that he wants me to go inside.

"Dad," I saw a tear slid down on the other side of his face. "Why?"

"Patawarin mo ako .. anak."

The last four letters touched my heart.

Unexpected Expectations (Completed)Where stories live. Discover now