Pain Of Love (DerBie)

CHAPTER 27

Continuation...

tuloy parin ang pagiyak ko. Si joyce naman ay pilit na pinapagaan ang loob ko "BEST, MASAMA BA AKONG GIRLFRIEND? Tanong ko kay joyce habang umiiyak. "NO BEST, HINDI KA MASAMANG GIRLFRIEND , NAPAKABAIT MO KAY RICK AT NAPATUNAYAN KO YUN. SIGURO KUNG MINSAN, NAGIGING MAPRIDE KA LANG" sagot ni joyce "MASAMA BANG MAGING MAPRIDE? YUNG TIPONG AYAW MO YUNG MAY KAHATI KA SA BOYFRIEND MO? YUNG TIPONG GUSTO MO IKAW LANG AT WALA NANG IBA??" Tanong ko ulit kay joyce ngunit may pamilyar na boses ang sumagot. "HINDI BARBS.... HINDI KA MASAMANG GIRLFRIEND AT YANG MAPRIDE NA SINASABI MO, AY ANG DAHILAN KUNG BAKIT KITA MINAHAL NG TODO" Ang eksaktong sambit niya. Boses lalaki at parang kilalang kilala ko ang boses. Tinignan ko siya at. . . .

--

Ricks Pov

sa pagalis ko ng bahay ay madaming bagay ang gumugulo sa isip ko. Sa lahat na ata ng problema, ito yung pinakamasakit na naranasan ko. Na lumayo at iwanan ang problemang dinulot ko. Habang nasa sasakyan, "DADDY TAKE CARE" sambit ni jv habang nakayakap saakin. Binabalot ako ng kalungkutan sa mga oras na iyon at pumatak nalang bigla ang luha sa mga mata ko. Di ko inaasahang may batang binigay saakin ng panginoon na magpapatuloy sa pagpapalakas ng loob ko. "OFFCOURSE JV I WILL TAKE CARE OF MY SELF" Sagot ko sakanya.

Nang makarating kami sa airport ay 11:30 na dahil sa sobrang traffic. So ibig sabihin, kailangan ko nang magpaalam sa mga mahal ko at agad naman silang yumakap saakin. "ANAK, WAG MUNG PAPABAYAAN ANG SARILI MO HA? MAGPAKATATAG KA. WAG KANG MASYADONG MAGPAPAAPEKTO SA MGA NANGYARI. TATAGAN MO ANG LOOB MO ANAK" sambit ni mom habang umiiyak. "MOM, WAG KA NAMAN NA UMIYAK OH, NAIIYAK NA DIN AKO EE. SIGE KA BAKA DI NA AKO MATULOY" Pagbibiro ko. "ANAK MAGIINGAT KA HA? WAG MO PAPABAYAAN ANG SARILI MO" sambit naman ni dad at yumakap saakin. Si JV, ay binuhat ko at binilinan ko ng, "OH JV, KAW MUNA ANG BAHALA DITO AH? TAKE CARE OF YOUR GRANDMA and GRANDPA and offcourse to your mom?" "YES DADDY I WILL TAKE ALOT OF CARE FOR THEM" sagot naman niya at mayamaya, "THE PHILIPPINE AIRLINE IS ARRIVING FROM MANILA TO VIENA AUSTRIA , PLANE NUMBER 106 GET READY FOR BOARDING"

--pasensya na di ako expert jan haha--

nagsiiyakan ang mga kasama ko at humawak saakin ng mahigpit. "SIGE MOM, DAD, LEX, JV, alis na ako. Magiingat kayo" sambit ko bago pumasok. Naglalaro at nagtatalo sa isip ko kung tutuloy ba ako o hindi. Patuloy ang pagpatak ng luha ko. Iniisip ko si barbs. Umaasa pa rin ako na, sana pumunta dito si barbs at pigilan ako, sana pumunta siya dito at maayos na namin ito. Sana, magkabati na ulit kami. Para akong pinipigilang humakbang dahil sobra akong tinatalo ng konsiyensiya ko na wag iwan si barbs...maya maya ay tinignan ko ang phone ko. May isang text mesage at 8missed calls "RICK PLS. WAIT FOR ME. I CAN'T LIVE WITHOUT YOU" Ang nakalagay sa mesage. Bagong number at unknown sa cellphone ko. Ang unang unang naisip ko ay iyon ang text msg. Na hinihintay ko. Na galing iyon kay barbs. Sinusubukan kong tawagan ngunit out of coverage . Nagdadalawang isip ako kung irereply ko ba siya o hindi? Paano kung hindi si barbs iyon? Di umasa na naman ako? Paano kung si lexi lang iyon? Pano kung ibang tao iyon? Lahat ng nasaisip ko ay punong puno ng salitang "paano kung??" muling nagsalita ang operator at, "MR.DERRICK MONTANO? Pls proceed to the boarding area immediately the passingers who's going to VienaAUSTRIA Was waiting" Dalawang beses niyang inulit iyon ngunit, blanko pa rin ako. Pumunta ako sa boarding area at sumakay sa mini jeep papunta sa airline. Tuloy tuloy ang pagpapalpitate ng puso ko. "DUGS, DUGS, DUGS" ang sinasabi nito.

"AALIS BA AKO,,O HINDI? , AALIS BA AKO,,O HINDI?? , AALIS BA AKO,,O HINDI???" Ang patuloy na nagsisync in sa puso ko. Nagfaflashback pa lahat sa utak ko ang mga nangyari. "RICK ANGSAMA MONG TAO WALANG KAMALAYMALAY ANG BESTFRIEND KO NA, PINAGLALARUAN MO LANG PALA SIYA. WALANG KAMALAYMALAY ANG BESTFRIEND KO NA, PAPAASAHIN MO LANG PALA SIYA. ANONG KLASENG TAO KA RICK?" Ang pinaka dinamdam ko ng sobra. "HINDI KO INISIP SI BARBS. SARILI KO LANG TALAGA ANG INIISIP KO DAHIL MAKASARILI AKO. MASAMA AKONG BOYFRIEND SAKANYA" ang salitang tinanggap ko na sa isip ko. Angsama'sama kong tao. Ang sama'sama ko. At parang biglang huminto ang oras at "SIR, CAN I GO BACK?? I'M NOT LEAVING...I CAN'T LEAVE." salitang binitawan ko sa nagdadrive ng maliit na jeep papunta sa airlines. Bumaba ako agad at tumakbo papunta sa airport. "KAILANGAN AKO NI BARBS, KAILANGAN AKO NI BARBS,KAILANGAN AKO NI BARBS" yun na lang ang tanging sandigan ko.. Pagdating ko sa airport ay nagulantang ako sa nakita ko. . Si barbs. Nakaupo at umiiyak. . Anu ba yung pwede kong maging reaksiy0n? Matutuwa, malungkot, ?? Di ko alam pero isa lang ang alam ko, pinilit niya akong sundan. At mahalaga iy0n para saakin.

-

haha o0ps, rampa muna ng k0nte haha.

Is that means magkakabalikan ulit sila?

Is that means, after that pain of love, was the reinvent to the love after the pain??

ENJOY READING,,