Jessica

2

Ik loop het schoolplein op met naast me mijn stiefzus en stiefbroer. Het weekend is voorbij en nu is het maandag ochtend en moet je helaas naar school. School is niet echt mijn hobby. Die van niemand denk ik. Alleen ik heb geen vrienden en probeer het maar een beetje te overleven. Ik heb de eerste vier jaar overleefd en nu nog twee jaar te gaan.

Kira en Floris zijn diep in een gesprek zonder mij. We hebben nog geen een woord tegen elkaar gezegd sinds dat ze in mijn huis leven. Het is duidelijk dat ze niks met mij te maken willen hebben. Duhh! Ik ben Jessica, wie wilt dat wel. Ja niemand dus. Zelfs mijn eigen moeder niet na dit weekend. Ze is helemaal niet bezig met mij. Haar nieuwe familie is wat belangrijker dan mij.

Vandaag gaan Kira en Floris voor het eerst naar hun nieuwe school en ze lijken helemaal niet zenuwachtig te zijn. Als ik hun zou zijn, zou ik gewoon kotsen van de zenuwen of zo iets. Hun hoeven ze geen zorgen te maken. Ze maken toch wel vrienden. Kira is een meisje dat alle aandacht van de jongens krijgt en Floris net zo, alleen dan van de meiden. Volgens mij weten ze dat zelf ook wel. Vooral Kira weet dat want ze zoekt nu al de aandacht van een groepje jongens, om even naar hun te kijken en te glimlachen. Op een of andere manier ben ik trots dat ik naast hun loop omdat hun waarschijnlijk populair worden. Daar heb ik eigenlijk niet veel aan, want we zeggen niks tegen elkaar. Nu voel ik me meer wanhopig.

Als we binnen zijn, lopen Kira en Floris direct van mij weg zonder doei te zeggen. Net als of ze weten dat ik helemaal niet populair ben. Ze wisten het gewoon al toen ze me voor het eerst zagen omdat ik er totaal niet uit zag. Wanneer zie ik er wel goed uit?

*

Het is pauze en ik moet de pauze maar weer eens overleven. Ik moet al vier jaar de pauze overleven maar het blijft hard. Elke keer als de bel gaat, gaat er een schok door mijn lijf heen en vandaag was die schok tien keer veel erger dan normaal. Nee niet tien keer, twintig keer misschien wel. De reden daarvoor was: Ik wil niet laten zien aan Kira en Floris dat ik geen vrienden heb. Op een of andere manier wil ik me bewijzen voor hun. Dus ik besluit me de hele pauze op de wc op te sluiten en daar mijn lunch op te eten. Het is het enige wat ik kan bedenken. Voor het eerst in mijn leven heb ik medelijden met mezelf. Hoe zielig moet je zijn als je de pauze op de wc doorbrengt. Ik ben gewoon niet een persoon met geniale plannen.  Laten we er op houden dat ik totaal een mislukkeling ben. 

Ik zit denk ik ongeveer tien minuten op de wc als ik een bekende stem de wc binnen hoor komen. Het is kira! Ik krijg een halve hartverzakking. Waar maak ik me zo druk om? Ze weet niet dat ik hier op de wc zit dus rustig Jessica. 'Ik overleefd dit niet meer', hoor ik Kira tegen iemand zeggen. Ik weet niet wie want ik kan het niet zien want de deur van het wc hokje staat er voor. 'Mijn stiefzus is echt zo raar', zegt Kira met de nadruk op zo. Het meisje waar mijn aardsvijand tegen praat giechelt even. Ze denken dat ze allen zijn. Ik wil het beter horen, daarom ga ik op de wc staan en leg mijn oor tegen de deur aan. Ik heb besloten dat Kira van af nu mijn aardsvijand is omdat ze mij raar vindt. Domme reden. 'Ze heeft een mislukt hoofd en volgens mij heeft ze geen tong meer.' 'Je zei toch dat ze hier op school zit?' vraagt het andere meisje. 'Ja, weet je over wie ik het heb?' 'Jessica is ook zo stil als een dode', hoor ik het meisje zeggen. 'Omg. Jessica is mijn stiefzus.' Opeens valt mijn deur open omdat ik er tegen aan zat te leunen met mijn oor. Ik had de deur toch op slot gedaan? Voordat ik het weet val ik op de grond. Daar lag ik dan op de grond in de meisje wc en Kira en het andere meisje met net zo veel make-up als Kira kijken me allebei verbaasd aan.