Jessica

4

Het is zaterdag ochtend en er zijn al een paar dagen voorbij sinds dat ik op de grond lag in de wc. Dinsdag had ik me ziek gemeld. Ik had even geen zin om mezelf weer voor schud te zetten en om Tyler te zien. Woensdag was ik wel weer naar school gegaan. De dag verliep toen wel oké. Het was gewoon weer een schooldag zoals alle anderen. Ik kwam Tyler nog een paar keer tegen op school. Ik deed toen als ik hem niet zag maar Tyler keek me elke keer aan. Net alsof hij nooit gaat vergeten dat ik per ongeluk tegen hem op heb gebotst. Gebeurt toch wel vaker?

Kira negeert me al de hele tijd. Maar ik negeer haar ook. Elke keer als ik bij haar in de beurt ben kijkt ze me met een gemene blik aan en zegt ze niks. Als ik dat zie kijk ik gewoon gemeen terug. Ik ben gewoon trots op mezelf dat ik dat gewoon durf en doe.

Floris doet net alsof ik niet besta. Maar dat is altijd beter dan Kira. Floris heeft wel een keer wat tegen me gezegd. Hij vroeg waar de suiker was voor zijn thee.

Maar goed ik heb totaal geen zin in vandaag. Mijn moeder en Diederick dachten leuk een dagje naar de dierentuin te gaan. Ze vonden het belangrijk om een goeie band met elkaar te hebben. Ze hebben een beetje door dat we niet zo met elkaar praten.  De dierentuin gaat het allemaal erger maken. En ik haat de dierentuin.

*

'Jessica, jij gaat in het midden zitten', zegt mijn moeder tegen mij. Gezellig! tussen Floris en Kira in dat is echt de hel. Ik ga in de auto zitten op de plek wat mijn moeder aangaf. Kira komt al snel naast me zitten en kijkt mij even boos aan. Deze keer negeer ik haar blik. Floris komt nu ook naast me zitten en zoals altijd negeert hij mij. Diederick gaat achter het stuur zitten en mijn moeder naast hem voorin. Hij start de auto en we rijden weg.

Het is heel stil in de auto. Dit is heel ongemakkelijk. Ik zit ook niet echt relaxed. 'Hebben jullie een beetje zin?' Vraagt Diederick om een gesprek te beginnen. Niemand reageert. Waardoor het nog ongemakkelijker wordt.  'Jongens?' 'Jawel', zegt Kira en kijkt mij aan. 'Ik niet', antwoord ik even later. Mijn moeder draait zich om en kijkt me vragend aan. 'En waarom dan niet?' vraagt mijn moeder geïrriteerd. 'Zoals je weet, heb ik dierentuin nooit leuk gevonden.' En dat is echt waar en dat is mijn moeder dus vergeten. Mijn moeder negeert me en draait zich weer om. 'Ik heb gehoord dat, Kira en Floris vroeger dol waren op dierentuin', zegt mijn moeder. 'Maar ik ben Kira en Floris niet.' Ik durf wel zo praten. Ik verander merk ik. Ik begin meer te durven. Niet dat ik nu veel durf. 'Jessica wil je even je best doen om er een leuke dag van te maken. 'Hoe kan ik er een leuke dag van maken als ik dierentuinen niet leuk vindt.' Ik begin geïrriteerd te raken. 'We willen dat we een leuke band krijgen met elkaar. 'Dan gaat de dierentuin niet helpen', zeg ik boos. Mijn moeder zucht. Ik word boos. heel boos! Maar ik hou me in.

*

Ik wil hier zo snel mogelijk weg. De dierentuin is zo saai. Ik loop een par meter achter de rest. De rest lijkt het naar hun zin te hebben en gezellig met elkaar te hebben. Ik voel me alleen. Ze willen me er ook niet bij hebben. Ze hebben niet een keer gevraagd of ik er bij kom. Ze hebben niet een keer naar me gekeken. Het is duidelijk ik hoor er niet bij.  Als ik nu zou weg lopen zouden ze het niet door hebben. Dat ben ik niet van plan om te doen. Eigenlijk wou ik dat mijn vader bij ons was gebleven. Dan was dit allemaal niet gebeurd. Mijn vader heeft mijn moeder verlaten toen ik in de buik zat. Hij wou geen kind. Dus hij besloot om te vertrekken. Ik had het prima zonder vader. Heb hem ook nooit willen opzoeken omdat hij lekker mijn moeder alleen liet met een kind. Ik had wel genoeg aan mijn moeder en nu heb ik niemand meer. Geen vrienden en geen familie.