Dünya'nın ucuna gelmiş biriydi aslında. Düşmek ya da geri gitmek onun elindeydi sadece duruyordu orada, ne yapacağını bilmeden. Ayakları ne geri gidiyor ne de ileriye yürüyordu. Biliyordu aslında içten içe olacakları, inatla hiçbir şey yapmadan orad...
Yine 300 yorum diyelim, ona göre devam ederiz sonrasında. Yorumu geçmek için uğraşan herkese çok teşekkür ederim. Yeni bölümleri nasıl bulduğunuzu da yazmayı ihmal etmeyin. 3. Bölüm kısa olduğu için iki bölüm yayınlayacağım. ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Safir çivi)
Aslında, kalpler hep tanırdı birbirini. Zaman mı engeldi buna yoksa, geçen saniyeler unutturacağını mı zannediyordu. Yaralar kanadığı sürece mi yoksa kabul bağladığı sürece mi yakardı canını...
Bulut, Prens'in kucağına oturacağı sırada ellerini omuzlarına koyduğu için, son anda kurtulmuştu. Batı, omuzlarındaki kızın eline baktı. Sonra ona doğru yavaşça döndü
"Ne yapıyorsun" diye kıpırdandı genç kız.
"Sendin" diye ısrar etti Batı. O olduğundan çok emindi. "Kafama neden vurdun"
Bulut, ona anlam veremiyordu. Ne dediği hakkında hiçbir fikri yoktu. Sinirle ayağa kalktığında Prens'ten kurtulmuş oldu. Ona ters ters bakmaya başladı. "Bak, seni tanımıyorum." diye Şifa'ya döndü. Kız diğer çocuk ile sarılıyordu. Başını çevirip, neredeyse kucağına oturacak olan çocuğa baktı. Sadece orada öylece duruyordu. Birkaç saniye onlara baktı. Derin bir nefes aldı. Başını çevirdi, o tarafa bakmamaya özen gösteriyor gibiydi. "Siz kimsiniz peki"
"Yedi krallığın hakimi, Prens Batı'yım. Babam mı gönderdi seni, mavili" diye gülümsedi. Bulut sinirle ona bakmaya başladı.
"Adım Bulut, beni kimse göndermedi"
"Çok teşekkürler Bulut" diye Doğu ona doğru yürüyüp elini sıktı. "Babam çok merak etmiştir" Batı, burukça güldü.
"Yaa ne demezsin" diye söylendi.
Bulut, emin olmak için sorması gerektiğini biliyordu. Krallık mı demişti o deli çocuk. "Babanız kim"
"Kral" Doğu'nun bu dediği şey ile Bulut ikisine birden bakmaya başladı. Burada ne kadar uyuduklarını tahmin etmek zordu. Üstlerindeki kıyafetten de geçmişten geldikleri belliydi. Şimdi zamanın değiştiğini onlara nasıl söyleyecekti.
"Anlaşılan bu mağarada baya vakit geçirmişsiniz" diye arkasına doğru baktı.
"Kötü bir şey mi oldu" Batı, şüpheyle Bulut'a bakmaya başladı. "Söylesene" dedi sinirle
"Krallıklar yok oldu, zaman değişti. Çok fazla burada kalmış olmalısınız" Batı, Bulut'u geçip koşarak mağaradan çıktı. Diğerleri de onun peşinden çıktılar. Bulut, onun aşağıya düşeceğini zannedip tutup kendine doğru çekti. "Aşağıya düşeceksin" sinirle kızın elini itekledi. Tam çıkışta duruyorlardı.
Batı ellerini zemine doğru uzattı, oldukları alan sanki asansördeymiş gibi yere doğru inmeye başladı. Dağların ortasında oldukları için şehirleri göremiyorlardı. Batı, bulundukları taşı uçurdu. Bulut, şaşırmıştı ama yine de belli etmemeye çalışıyordu. Dağların arasından çıktılar. Şehrin kenarına indiler. Yürüyerek yolun ortasına doğru geldi. Yere doğru çöküp, elini asfalta sürdü.
