"သားေလး..."
ပါတ္တီးနဲ႔က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့ေမေမအလန္႔တၾကားျဖစ္သြားသည္...။
သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ ေမေမ့မ်က္ႏွာမွာ ေဝဝါးမႉေတြျဖစ္သြားပီး ....။
"ဘယ္သူလဲဟင္.."
က်ေနာ့္ဒါဏ္ရာေတြထပ္ သူ႔ကိုပိုစိတ္ဝင္စားသြားပံုရသည္....။
-"ေမေမ... ဒါသားေက်ာင္းကစီနီယာအစ္ကိုပါ
Wu YiFan တဲ့... သားစက္ဘီးလဲလာလာတာ
သူက ကူည္ီေပးတာ...
ေဆးခန္းလဲျပခဲ့ပီးပီ...."
"ေအာ္... ဟုတ္လား.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
သားရယ္..
ဒါနဲ႔သားက သူေဌးWuနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ားပါတ္သတ္လဲ...."
ေမေမ့အေမးကို သူကမ်က္ခံုးပင့္ကာ
ျပံဳးျပရင္း....
"ေဖေဖ့ကို အန္တီကေတြ႔ဖူးလို႔လား...."
"သားလား... TVေတြထဲမွာပဲ ေတြ႔ဖူးတာေလ
အရမ္းတူလို႔...."
"ဟုတ္လား..."
သူ႔အျပံဳးေတာတ္ေတာတ္ေတြကို ဆက္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ပဲ.....။
"ေမေမ ဧည့္သည္အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးပါ...
ကိုကိုလဲလာမယ္တဲ့...."
ေမေမထထြက္သြားေတာ့
လွည့္ၾကည့္ေသာ သူ႔အၾကည့္ေတြက တစ္မ်ိဳးပဲ...။
"ခေလးက ကိုယ့္ကိုဒီမွာ မ႐ွိေစခ်င္ဘူးလား...."
ပြင့္လင္းေျဗာင္က်ေသာ
သူ႔အေမးေၾကာင့္ နဲနဲေတာ့ အားနာမိသြားတယ္...။
ဟုတ္တယ္ မ႐ွိေစခ်င္ဘူး...။
ဘာကိုမွန္းမသိဘူး က်ေနာ္ေၾကာက္မိတယ္...။
ေမေမနဲ႔သူရင္းႏွီးေနမွာ လဲ မလိုခ်င္ဘူး....။
"ဟက္..."
ေလွာင္လိုက္သလို သူ႔အသံေၾကာင့္
က်ေနာ္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိစဥ္....။
ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲပုတ္လိုက္ပီး
ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြလိုက္သည့္သူ.....။
သူဟာ ဘာမွဂ႐ုမစိုက္ပဲ
သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္တတ္တဲ့သူလား....။
