အချစ်ဟုခေါ်သော......ထိုအရာ

အခ်စ္​ဟု​ေခၚ​ေသာ... ထိုအရာ

"ဘာ.. Chanyeol​ေဆးခန္​းမွာ...
ဘယ္​​ေဆးခန္​းလဲ...
ငါအခုလာပီ...."

လက္​က​ေ႐ွ႕မွာရွိ​ေ​နေသာကား​ေသာ့ကို
​ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​ပီးသားျဖစ္​​ေနပီ...

"ခ်သြားပီလား.."

"အင္​း.."

"​ေသခ်ာလဲမ​ေျပာပဲနဲ႔... အရမ္​းစိတ္​ပူ​ေနအံုးမယ္​.."

"Hyungကလဲ သူကအရင္​ခ်သြားတဲ့ဟာ
ခုဆို လမ္​းတဝက္​​ေတာင္​​ေရာက္​​ေလာက္​ပီ..."

သက္​ျပင္​းတခ်ိဳ႕ခ်မိပီး Chanyeolကို
​ေငးၾကည္​့ရင္​း Luhanသက္​ျပင္​းတစ္​ခုခ်မိ​ေပမယ္​့
Luhan ​ေကာ Sehun​ေရာ ျပံဳး​ေနၾကပါသည္​...

"ခ​ေလး..."

"႐ွဴး.... ႏိုးသြားအံုးမယ္​.."

ပ်က္​ယြင္​း​ေန​ေသာ YiFanမ်က္​ႏွာမွာ
စိုးရိမ္​တႀကီး အရိပ္​​ေတြ​ေၾကာင္​့
အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ Chanyeolနဲ႔
ခပ္​လွမ္​းလွမ္​းထိ Sehunက YiFanကို ဆြဲခ်လာသည္​....

"အရမ္​းစိတ္​ပူသြားတာလား...
Chanyeolက..."

"ျမန္​ျမန္​​ေျပာစမ္​းပါ Sehunရာ...
ခ​ေလး ဘာျဖစ္​တာလဲ..."

စိုးရိမ္​စိတ္​က တစ္​ကိုယ္​လံုးတုန္​ယင္​​ေနဆဲ
ဘယ္​လိုဘယ္​လို​ေရာက္​လာမွန္​းကို
မသိခဲ့​ေတာ့
လမ္​းမွာ ကား​ေတြဘာ​ေတြ
မတိုက္​ခဲ့တာ ကံ​ေကာင္​းသည္​ဟု
ထင္​မိသည္​...

"Sehun...​ေျပာပါ..
ခ​ေလးဘာျဖစ္​တာလဲ..."

အျပစ္​ကင္​းစြာအိပ္​​ေမာက်​ေန​ေသာ
ပံု​စံေလးမို႔ပူ​ေလာင္​​ေနရ​ေသာ
စိတ္​​ေတြက
အနည္​းငယ္​ၿငိမ္​း​ေအးသြားခဲ့​ေသာ္​လည္​း....

"Chanyeolက ကိုယ္​ဝန္​႐ွိ​ေနတာ..."

"ဘာ..."

"ျဖည္​းျဖည္​း​ေအာ္​ပါကြ... ဝမ္​းသာစရာကိစၥကို..."

နားကိုပိတ္​ရင္​း ပြစိပြစိ​ေျပာ​ေန​ေသာ
Luhanကို Sehun က အသဲယားသလို
ၾကည္​့​ေနသည္​....

"တကယ္​.. တကယ္​လား..."

ဒီခံစားမႉက ပိုဆိုးသြားသလိုမ်ိဳး..
YiFan က တုန္​ယင္​စြာ Chanyeolနားတိုးကပ္​သြားခဲ့သည္​....

မ်က္​ႏွာ​ေလးက အနည္​းငယ္​ျဖဴ​ေလ်ာ္​​ေန​ေပမယ္​့
အျပစ္​ကင္​းစြာ အိပ္​​ေမာက်​ေနသည္​...