Abducted by my stalker (Complete)

kabanata 27

Imaginin nyo na lang po ang kambal yan. Ang cute!

Kabanata 27

Cloud

"Momma..." Aerie whispered.

Naupo ako sa sahig kung saan sila naglalaro. I gently pinch her chubby cheek. Parang mga mansanas na mapupula ang pisngi nya katulad ng kay Haze.

"Let's play muna. Si daddy muna ang kasama nyong mag play."

She shook her head at saka ngumuso sabay turo sa hagdanan. Bumungisngis ang batang mataba ng halikan ko ang labi nya bago bumaling sa hagdanan.

Nakatuon ang mga mata nya sa dalawang bata. Her eyes twinkle in delight. Nanginginig ang mga kamay nya habang papalapit sa amin.

"M-my b-babies... i...is this a d-dream?"

"Love."

Gumalaw ang kambal at tumabi sa akin. Hindi naman sila mukhang natatakot sa nanay nila. They look tamed and behave. Mukhang naturuan na sila ni Brayden at jayce kanina.

"C-cloud... God, I... I'm h-home. I'm finally home!" she's smiling and crying. I can't help but cry too.

I'm happy. I am fucking happy.

Yngrid

Where am I? Am I dead?

Bakit pakiramdam ko nakatulog ako ng mahabang panahon? I roamed my eyes around the room. Maganda, malinis at homey?

Damn! Nasaan ako? I need to go home. Naghihintay na sa akin ang mga anak ko. God! My children!

Memories flashes from the time I was captured hanggang sa kung papaano nila ako pinahirapan. My hands and knees are shaking. My tear rolls down to my cheek. Hindi ko alam kung papaano ko nalagpasan lahat.

Kahit nanginginig ang kamay ay pinilit kong maglakad papalabas sa kwarto. I need to go home. I need to see my children.

This place is familiar.

My knees are trembling. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Hindi ba ako nananaginip? If this is a dream I don't wanna be waken up."

"M-my b-babies... i...is this a d-dream?"

Oh my God. Ang mga anak ko. I can't believe this. Pero papaano? Hindi ko matandaan kung papaano ako nakauwi.

"Love."

God, I miss his endearment to me. Wala akong pakielam kung pakielam kung magmukha akong baliw na umiiyak habang tumatawa. Walang mapagsisidlan ang saya ko ngayon.

Ang laki na ng mga anak ko. Nakatingin lang sila sa akin and they didn't even move nor blink.

"C-cloud... God, I... I'm h-home. I'm finally home!"

Akala ko mamamatay na ako sa kamay ng mga kumuha sa akin but I am wrong. Kasi nandito ako ngayon sa harap ng mga anak ko. Ng taong mahal ko.

Lumuhod ako. Nanginginig ang mga kamay ko ng iangat ko ito para hawakan ang mukha ni Aerie and Haze. My twins.

Bumaling ang tingin ko kay Cloud. Napapikit ito ng hawakan ko ang pisngi nya. God, I miss him so much. Akala ko hindi ko na sila makikita kahit kelan.

"Yes, baby... you are finally home." Kahit na umiiyak ako napangiti pa rin ako ni Cloud.

"Momma? Not mad?"