Daddy Jeonghan ➵ yoon jeonghan

❥ Thirty Four

A/N: #BiglaangWedding. Maraming salamat po sa patuloy na pagbabasa ng Daddy Jeonghan. Salamat po sa inyo.

***

❥ Sana's

It's been two days. Right after her arrival something happened, the day after that my twins woke up. After nun hindi na sila nagsalita. Ni ayaw nila kaming kausapin. Hanggang ngayon.

Habang umaakyat ako ay hindi ko maiwasang masaktan, bakit ba kailangang mangyare samin 'to? Ano bang kasalanan ko? Sino ba talaga ang gustong sumira ng pamilya ko? Bakit kami pa?

I stopped in front of my twins room. Pipihitin ko na sana ang door knob pero napaubo ako bigla, ang sakit, ang sakit sakit.

I covered my mouth para hindi masyadong marinig sa baba ang ubo ko, after a couple of coughs i stood straight. My eyes widened when i saw my hands.

"B-blood.." Napatingin agad ako sa harap ko at nakita ko si Tzuyu. No! Hindi ko siya napansin!

Tinago ko agad sa likod ko ang dalawang kamay ko. "T-tzuyu.."

Lumapit siya sakin. "We need to go to the hospital, kailangan mo nang magpatingin sa doctor!" She hissed. I smiled at umiling ako.

"No need. I'm fine Tzuyu. Kaya ko pa."

I can see sadness in her eyes. She sighed. Alam naman niya kasi na hindi niya ako mapipilit kahit anong gawin niya.

Then something came up. Sana tama ang sasabihin ko, hindi nako magpapaligoy ligoy pa.

"Tzuyu, I want to marry Jeonghan as soon as possible."

Gusto kong tumawa sa reaksyon niya pero hindi ko magawa dahil nahihirapan akong humugot ng hininga para sa pagtawa. Maya maya lang ay ngumiti siya sakin at niyakap ako.

"I'll help you, sasabihin ko narin ito sa mga girls para mapaghandaan na agad." Sabi niya. Kumalas siya sa yakap at humarap sakin. She held my hand na may dugo at pinunasan niya iyun.

"No matter what happens. Nandito lang kami para sayo. Always remember that." She said. I just nodded. Bumababa na siya at naiwan akong nakatayo dito. Pinihit ko ang door knob ng kwarto ng kambal ko at nakita ko silang mahimbing na natutulog. Nakaunan si Laurem sa braso ni Laurence at magkayalap sila.

I wish i could see them grow and marry the person they love. I wish to be there whenever they need me, how i wish. . .

Tumabi ako sa kanila at hinalikan sila sa noo. I looked at them. "I'm sorry, i'm sorry, mommy is leaving soon. . . I love you both and your daddy."

"I love you too." Napatingin agad ako sa pinto at nakita ko na nakatayo si Jeonghan doon. I slightly smiled. He closed the door and locked it. Lumapit siya sakin at ginayak ako papatayo, he hugged me tight. I hugged him back.

"Magpakasal na tayo." He said. Hindi parin siya lumalayo sakin. I smiled. I slowly nodded.

"Yan din ang gusto kong mangyare eh."

Kumalas siya at hinalikan ako ng mabilis sa labi at ngumiti ng malapad sakin.

"Akala ko sasabihin mo wag muna, let's prepare all the things." He said. Ngumiti ako at umiling. Kumunot naman ang noo niya.

"Let the other's prepare and organize for it. Sabi ni Tzuyu siya na daw ang bahala."

Ngumiti siya sakin. I smiled back. I heard groans at napatingin kami agad sa kambal. Naunang nagising si Laurence at sumunod si Lauren.