Always (A LeviHan Fan Fiction - Selfish Heart Book 2)

Home

"What happened to your hand?" Tanong ni Kuya. Nasa eroplano na kami pabalik ng Maynila.

"Uhm. Nadulas kasi ako kagabe, naitukod ko." Nakabalot ng panyo ang kamay ko.

"Ayos ka lang ba? Para kang namumutla."

"Masama lang pakiramdam ko."

I just feel empty. Gusto ko lang na mayakap at makasama ang mag-ina ko.

"Daddy!!!!!"

Di ko na kinuha ang mga bag ko sa kotse ni Kuya Erwin, agad akong pumasok sa bahay namin at thank God, sinalubong ako agad ng anak ko.

"Jace. Jace. I love you nak!" Niyakap ko siya at kinarga.

"Daddy, miss kita."

"I miss you too nak."

Si Rae naman, galing ng kusina at nakaapron pa. She's so beautiful. So goddess. Agad ko siyang niyakap at hinalikan.

"Hi baby! Kamusta flight?"

"Ayos lang." Hinaplos-haplos ko ang muka niya. "I miss you baby. I miss you."

"I miss you too." Hinalikan niya ko.

"Daddyyyy!" Hinatak niya ang kwelyo ng damit ko. "Ako din enge kiss daddy."

Natawa ako at hinalikan ko siya pisngi. Nakahawak pa ang anak ko sa pisngi ko. "Daddy pasalubong?"

Ibinaba ko siya. "Andyan nak."

Inakbayan ko si Rae at hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya.

"Is there something wrong? It's like you haven't see me for a year."

"I miss you." Then I run my hand in her stomach. "I miss you guys."

Hinawakan niya ko sa ulo. "Nako. Nahome sick ang baby ko. Sige na. Magpalit ka na ng damit para makadinner na tayo. Tas linisin natin yang sugat mo ha."

I felt empty at hindi ako makasabay sa mood nila. I just sat there, smile for a bit, magcomment ng ilan. Alam kasi nilang masama ang pakiramdam ko.

Pinatulog ko na si Jace sa mini bunks niya sa tabi ng kama namin. My precious son. How come I haven't remembered him that night. Napaluha ako. I feel so guilty. Oh God! What the heck happened to me.

I remembered having dinner with Sarah. Then we had wine, then.. nahilo ako. Sigurado! Yung wine! Sarah may have put something in my wine! Then nagpumilit akong umakyat sa kwarto.

I remembered someone assisting me. Then, the room. I know it's Sarah, but she.. Naging si Rae siya. And it happened! Oh no! It's the wine! Fuck! How can I trust that stupid fucking bitch! She had me once! Nagpakatanga nanaman ako! I clench my fist.

"Levi?"

I look up to see Rae wearing my favorite lingerie of her. My body reacted in an instant.

I pulled her to me and I attacked her lips. She surrendered to me. I made love to her. Oh God I love you Rae. I love you!

"Andrea?"

"Hm?" Nakapatong siya sa'kin with our bodies touching with each other. She's listening to my heartbeat.

"You know I love you right?" I hugged her tight.

"Yes Levi." Smile forming in her face.

"Andrea. Promise me, you'll love me. Always."

"Yes. I will love you." She looked at me. "Baby, what's wrong? Kinakabahan ako sa'yo."

"I just want you to know that, kung ano mang kamalian ang ginawa ko sa'yo, you will always be the one I'm going home everyday of my life."

Hinaplos niya ang muka ko. "Levi, I love you. No matter what you've done in your past. I love you. I have accepted you the moment I said my vows to you. I love you. You don't have to worry. Ok?"

😨😨😨😨😨😨

I tried my best to forget about that night. But yung guilt na nararamdaman ko. It just creeps back into me the moment I forgot about it. Every kiss, every intimate moment that Rae and I shared together, parang niloloko ko lang siya. It's been two months na.

Pinapagod ko ang sarili ko sa pagtatrabaho. Maski sila Jamie hindi ko na rin masyadong nilalapitan. Pag  nabakante kasi ang utak ko, naiisip ko ang gabing yun. When I cheated on my wife.

"Levi. Di ka pa ba uuwi?" Si Kuya Eren.

"Tatapusin ko lang 'to." It's already 10 pm. Nakatutok pa ko sa ginagawa kong designs.

Narinig ko siyang lumapit sa'kin. He put a hand in my shoulder. "Levi. May problema ba?"

Natigilan ako. Sasabihin ko ba? No. Si Kuya ang unang papatay sa'kin. "Wala naman kuya."

"Ayos lang ba kayo ni Rae?" Tinanggal niya ang kamay niya sa balikat ko at sumandal sa desk ko facing me.

Sumandal ako sa swivel chair ko. "Yes." Kinuskus ko ang mata ko. I'm so tired.

"You can tell me anything Levi."

Tinignan ko si Kuya. "Salamat kuya."

Tinignan niya muna ako. He's so concern about me. "Sige, I'll wait for you. Kukuha lang ako ng kape."

Tumango lang ako. Hinalikan niya ko sa ulo bago lumabas ng opisina ko.

Bumuntong hininga ako. Kinakain na ko ng konsensya ko. The more I stay with Rae, the more that I pretend that nothing's wrong with our relationship. Hindi na ko mapakali. I don't want to be around them anymore, para akong may sakit. Ayokong masaktan ko sila. Ayoko. Ayoko. I want to go away. To protect them. To forget about that night.

I surrendered. Kinuha ko na ang bag ko at lumabas na ng opisina ko. Naabutan ko si Kuya sa vending machine ng kape.

"Uwi na tayo kuya." I told him as I wear my back pack.

"Ok." Kinuha na niya ang kape niya.

Naglakad na kami pababa ng building namin and we were greeted by our security guards as we exit ng building. Lagi kaming sabay ni Kuya sa pagpasok, sayang din kasi sa gasolina kung magdadalawang kotse pa kami eh halos isang kanto lang ang pagitan namin.

Nagstay muna kami sa labas ng kotse niya at nagkwentuhan.

"Balak na daw ni Rae na ipasok sa kindergarten si Jace sa susunod na school year. I'm glad, napakatalino ng batang yon."

I smiled. "Mana kay Rae eh."

"Pero ang pagiging makulit sa'yo nakuha." Pagtawa ni Kuya.

Tumango ako. "Maloko na nga kuya. Minsan, he sneaked behind Rae at ginulat siya. Halos atakihin sa puso si Rae sa gulat eh."

"Alam mo bang ganun ka lagi? When you were the same age as him. Lagi mong ginugulat si Mama."

I smiled. "Yes. Pano ko makakalimutan yon. Mom will always pretend na nagulat siya."

"Oo nga."

Nagtinginan kami ni Kuya. I know that look. He knows something's wrong with me, but he won't asked me. Hindi niya ipipilit sa'kin.

"Hanggang ngayon nagpapasalamat akong naging maganda ang outcome ng pamilya natin. They'll be proud of us."

"I know kuya. I know."