က်ေတာ့္ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ေကာ္ဖီေစ့ေတြႀကိတ္ေန
ရာမွ ေမာ့ႀကည့္ကာ မူပိုင္အျပံဳးႏွင့္လွမ္းျပံဳးျပ
သည္။ပါးျပင္တစ္ဖက္က သိသိသာသာကိုနီရဲေန
ဆဲ
ျဖဴေဖြးေနေသာႏို႔ႏွစ္ေတြႏွင့္ပန္းကြက္တစ္ခုကို
စိတ္ဝင္တစားဆြဲေတာ့မည္ျဖစ္၍မေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္
ေတာ့ပဲ ညီ့ေနာက္တြင္သာဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္
ဆိုင္ပိတ္ကာနီး ည၈နာရီလည္္းေက်ာ္ေနျပီမို႕
Customer ၆ေယာက္ေလာက္သာရွိေတာ
့သည္။
သံုးခြက္ေျမာက္ဆြဲျပီးေတာ့ ထိုင္ေနေသာသူ႔နား
လာထိုင္လ်က္ ထပ္ျပံဳးျပျပန္၏။ဒါသက္သက္
အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္လြန္းေနမွန္းသိသာ
မေနဘူးလားညီ။
""ညီ--အဆင္ေျပရဲ႕လား??သြားကိုေကာဘာ
လုပ္လိုက္လဲ?""
""ေျပတယ္။Drကမဖာနဲ႔ေတာ့ဆိုလို႔တခါတည္း
ႏႈတ္လာလိုက္တယ္။သြားကေသးေသးေလးပဲ
က်န္ေတာ့တာ။ေနာက္အခ်ိဳေတြစားတာေလွ်ာ့မွပဲ"
စကားေတြေရပက္မဝင္ေအာင္ ေျပာေနတာညီ့ပံု
စံမွမဟုတ္ပဲ။ဒါေန႔လည္ကဖုန္းဆက္တဲ့ကိစၥကိုဘာ
မွမျဖစ္ခဲ့သလိုအတင္းဟန္ေဆာင္ေနတာ။က်ေတာ့္ကိုစိတ္သက္သာရာရေစခ်င္၍ေပါ့ေပါ့ပါး
ပါးႏွင့္ေျပာဆိုေပးေနေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲမွာေပါ့ပါး
မသြား။ခုခ်ိန္က်ေတာ့္ကိုစကားနာထိုးမယ္ဆိုရင္
ေတာင္ေျဖသာေသးတယ္။ခုခါမွာေတာ့
အားနာသနားစိတ္ေတြနဲ႔ပို၍ေတာင္နင့္လာ
ရတာ။သြားဖာတာေလးကိုေတာင္လက္ဖ်ားေတြ
ေအးစက္ျပီးက်ေတာ့္လက္ကိုမလႊတ္တမ္းဆုပ္
ကိုင္ထားခဲ့ဖူးခဲ့တဲ့ညီကႏႈတ္ပစ္ဖို႔ဆိုတာကိုဘယ္
ေလာက္အားတင္းထားခဲ့ရမလဲ??
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေပမယ့္ သနားတယ္ဆိုတဲ့အ
ႀကည့္ကိုလံုးဝမႀကိဳက္တတ္သူမို႔ က်ေတာ္ပံုမွန္
ေနျပသင့္သည္မဟုတ္လား??
""မမခ်ိဳေရာက္လာလား?""
""အင္းလာတယ္။ကိုဇက္ဖုန္းဆက္လႊတ္လိုက္
တာဆို။သူရွိလို႔ အဆင္ေျပသြားတာ""
""ညီ့ကို ဖုန္းေခၚတဲ့ကိစၥက--""
""အာာာ က်ေတာ္လည္းအဲ့ဒါေျပာမလို႔။ကိုဇက္
ေမးေနတုန္းစက္ရံုကဖုန္းဆက္လာတာနဲ႔က်ေတာ္လည္းကိုဇက့္ဖုန္းခ်မိလိုက္တာ။""
