ႏိုးထလာတဲ့မနက္ခင္းတိုင္းတြင္ ညီ့ ကိုပထမဆံုး
ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္းက မဂၤလာတစ္ပါး။ကုထံုးစတင္ျပီးႏွစ္ပတ္ေျမာက္ေန႔--အသက္ႏွင့္
မလိုက္ေအာင္တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ႏွင့္ကိုေသမင္း
အားရင္ဆိုင္ေနလ်က္ က်ေတာ့္အားအျပံဳးေအး
ေအးေလးေတြနဲ႔ တဖန္ျပန္လည္ႏွိမ့္သိမ့္ေပးေန
တတ္ေသး၏။
မနက္ခင္းဆရာဝန္ႀကီးRoundမလွည့္ခင္ညီ့ိကုိ
အိပ္ရာႏႈိုးထားရသည္။ညီကိုအိပ္ရာႏႈိုးဖို႔
ဘယ္ေတာ့မွ မခက္ခဲခဲ့။
အျဖဴေရာင္လိုက္ကာတို႔ဆြဲဖြင့္သည့္အခါေနေရာင္
ေႏြးေႏြးတို႔က ညီိကုတင္ေပၚထိ အတင့္ရဲစြာတက္
လာရင္ ညီကမ်က္ခြံမို႔မို႔ေလးမ်ားဖြင့္လ်က္""Morning ကိုဇက္""ဟူ၍အျပံဳး
တစ္ခုႏွင့္ရႊင္လန္းစြာႏိုးထတတ္သည္။""ဒီေန႔ဘယ္လိုေနလဲ ညီ""
""ေနလို႔အဆင္ေျပပါတယ္။ကိုဇက္ေကာ ညက
အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား??""""အင္း အိပ္ေပ်ာ္တယ္""
က်ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ေန႔သစ္တစ္ခုအား
စတင္ပံုသည္ရိုးရွင္း၏္။က်ေတာ္က ညီ့ကို
စိတ္ပူေနတတ္သလို တစ္ေယာက္အိပ္ေခါက္
ကုတင္ေပၚ ေကြးေကြးေခါက္ေခါက္နဲ႔အိပ္ေနတတ္
ေသာက်ေတာ့္အား ညီက တဖန္ပူပန္ေပးတတ္
သည္။ညဖက္ ေဆးတိုက္ဖို႔ ပိုက္ခ်ိတ္ဖို႔Male
Nurseတစ္ေယာက္ေခၚထားေပမယ့္ က်န္သည့္
ညီနဲ႔ပတ္သတ္သမွ် ကိုက်ေတာ္ကိုယ္တိုင္သာ
စီမံျဖစ္၏""သြားတိုက္တာ မ်က္ႏွာသစ္တာေလာက္ေတာ့
က်ေတာ့္ဘာသာလုပ္လို႔ရပါတယ္""က်ေတာ္သြားတိုက္ မ်င္ႏွာသစ္ေပးခ်ိန္တိုင္းထိုသို႔
ျငီးျငီးျငဴျငဴေလးေျပာတတ္သည္။""ကို လုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ။မ်က္လံုးမွိတ္ထား""
မ်က္ႏွာႏုႏုကို ေရေႏြးနဲ႔ေပါင္းထားေသာပုဝါျဖင့္
ပြတ္သပ္ေပးရင္ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနေနတတ္ေသး
၏။""က်ေတာ္က စီလီကြန္အရုပ္ႀကီးလိုျဖစ္ေနျပီဲ""
""ဘယ္စီလီကြန္အရုပ္က ဒါေတြရွိသလဲ??""
ခပ္ဟဟရယ္ေမာရင္းေမးဖ်ားကိုဆြဲကိုင္ကာ
ရွတတျဖစ္ေစေသာေနရာေလးကို လက္မနဲ႔ပြတ္ဆြဲထိေတြ႔ရင္းေျပာေတာ့ ရွက္ရယ္ ရယ္ရင္း