""ညီ~~""
ေအးစက္စက္လက္ေတြမ်က္ရည္စေတြနဲ႔ပူေဆြး
ေနေသာကိုဇက္သည္အပူအေအးအေရာင္ေတြ
ေရာစပ္ထားေသာလူ႕သရုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီကားတစ္
ခ်ပ္ပမာ။
ဒီပန္းခ်ီကားကို ေငးႀကည့္ရံုသာတတ္ႏိုင္တဲ့
အႏုပညာခ်စ္သူူက်ေတာ္က
Not For U ဆိုတာကိုလည္းသိေနေတာ့---
""အာ--ကိုဇက္လက္ေတြေအးစက္ေနတာပဲ။ျပန္ႀကရေအာင္""
""ကိုတို႔ တစ္ေနရာရာကို သြားႀကရင္ေကာင္း
မလား ညီ?ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးတစ္ခုခုပဲျဖစ္ျဖစ္။
အားလံုးနဲ႔ေဝးရာ----""
""မ--မသြားခ်င္ဘူး""
က်ေတာ္တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔မတ္တပ္ထရပ္သည့္တိုင္ ကိုဇက္ထိုင္လ်က္သားနဲ႔သာ က်ေတာ့္အား
ေမာ့ႀကည့္ေနဆဲ။က်ေတာ့္လက္တစ္ဖက္ကိုကိုင္ထားဆဲ။
လက္ေတြသည္ေအးေနဆဲ။မ်က္ဝန္းတို႔သည္စိုေနဆဲ။
ဒါဘယ္လိုဘဝေတြလဲ??အရာအားလံုးပစ္ခ်ထား
ခဲ့ျပီး ခုခ်ိန္သူ႔ေနာက္လိုက္သြားလိုက္ရင္ က်ေတာ္
သိပ္ကိုအတၱႀကီးသြားမွာ။
သူ႔နားေနကာ အစ္ကိုလို ခ်စ္သူလို ခါတေလဘဝ
တိုက္ပြဲေတြႀကား ရဲေဘာ္ရဲဖက္တစ္ေယာက္လို ေသတပန္သက္တဆံုးသူ႔ေန႔ရက္ေတြထဲအတူတူပါဝင္လိုစိတ္။ေနာက္ဆံုးသူ႔ရင္ခြင္ထဲေခါင္းခ်ခ်င္သည့္ ေမ်ွာ္လင့္
ခ်က္--ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္းမေကာင္းေက်ာင္းပို႔ဆို
သလို တေန႔ထက္တေန႔ယို့ယြင္းေနတဲ့ဒီရုပ္ခႏာၶ
ႏွင့္သူ႔ဆီမွဂရုဏာတရားတို႔အား ခ်ဴမယူခ်င္။
က်ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္တာ ရိုးရိုးေလး။
ခဏေလးအတြင္း အနာဂတ္အထိလြင့္ထြက္သြား
ေသာ စိတ္အစဥ္အား ေမတာၱရပ္ခံကာ
ျပန္ပင့္ေဆာင္ေခၚယူလ်က္အိပ္မက္ေယာင္ေန
သလိုေမာ့ေငးႀကည့္ေနသူအား
""ထေတာ့ေလ။က်ေတာ္အိပ္ခ်င္ေနျပီ။နားကြင္းကကိုဇက္လစာထုတ္မွဝယ္ေပးလည္းရတယ္သိလား?အဲ့ေလာက္ေသြးမပ်က္ေနနဲ႔
ဲ႔ထေတာ့""
စိတ္မရွည္သလိုဆြဲထူထေစေတာ့---
""ညီ လိုခ်င္တယ္ဆို ကို ဘယ္ႏွစ္ခါျငင္းခဲ့ဖူးလို႔
လဲ?""
တိုးလ်ိဳးေတာင္းပန္ေနဟန္ေတြ။က်ေတာ္သိေန
တယ္။ခုေနက်ေတာ္တို႔တစ္ေနရာကိုထြက္သြား
သည္ႏွင့္---အေဝးဆံုးကိုထြက္ေျပးရံုနဲ႔ျပီးသြားမွာ
မွမဟုတ္တာ။Together ever afterဆိုတာ
အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္ေတြထဲမွာပဲရွိတာ။
