Prens

6. Bölüm - Prens

Keyifli okumalar multimedia Cansu ve Yağız.

Kadının kolundan sarstığı çocuk Yağız mıydı?

Ne yapamayacağımı bilemedim bir an. Kadın da donup kalmıştı. Bugün misafir alınmıyordu ve müdüre hanım da olmadığı için rahattı çocuklar konusunda tabi. Fakat her şeyi gördüğümü fark etmiş, korkmuştu. Yavaşça çocuğun kolunu tuttuğu elini gevşetti.

'' Siz buraya kimden izin alarak girdiniz?"kadının bu söylediğine alaycı gözlere baktım. Hem suçluydu hem de üste çıkmaya çalışıyordu.

'' Asıl siz söyleyin küçücük çocuğa nasıl şiddet uygulayıp , bağırırsınız?'' Dedikten sonra hıçkırarak ağlayan Yağız'ın yanına ilerleyip eğildim. Ne kadar da korkmuştu kim bilir.

'' Baksanıza nasıl titriyor buna hakkınız yok.'' Diye bağırdım tekrardan. Onu buraya bırakmamalıydım, o bana güvenmişken tekrardan onu tehlikeye atmıştım. Sinirden ne dediğimi bile bilemeyecek durumdaydım. Nasıl böyle bir şey yapabilirdi? Gözlerimi kadına dikip bir süre sinirle üstünde gezdirdim fakat hemen sonra tekrar Yağız'a döndürdüm. Küçük elleriyle yüzünü kapatmış,ağlamaktan sarsılıyordu. Sesi o kadar boğuktu ki uzun zamandır ağladığını fark ettim. 

Yanına yanaşıp onu kollarımla sarmak istediğinde ise refleks hemen benden uzaklaşıp  yana kaydı.

'' Yağız benim , bak Cansu ablan. Hatırladın mı? Dün tanıştık. '' fakat bu söylediklerimi duymamıştı bile. Derin bir nefes alıp ateş saçan gözlerimi tekrardan kadının gözlerine odakladım.

'' Küçük bir çocuğa şiddet uygulamanın bedeli ödeyeceksin.'' çömeldiğim yerden doğruldum. Hızlı adımlarla merdivenlerin yanına ilerleyip korkuluğa tutundum. ''

Barlaas! ''diye var gücüyle bağırıp tekrar aynı şekilde geri döndü Yağız'ın yanına. Benden kaçması fazlaca moralimi bozmuştu, belkide çoktan beni unutmuştu.

'' Çocuklar hadi herkes odasına geçsin.'' Daha demin ki yaşananlardan dolayı hepsi dediğimi yapıp odasına girmek için arkasını döndü. Derin bir nefes alıp yine aynı şekilde Yağız'ın yanına çömeldim.

'' Bak ben geldim '' dedim beni tanımasına ümit edercesine. Sesim kısık ve ağlamaklı çıkmıştı. Birkaç saniye bekleyip çocuğun sakinleşmeyeceğini anlayınca iki elime koltuk altından tutup kendime çektim. Kucağıma oturtup sakinleşmesi için sırtını sıvazladığımda , Yağız hemen iki elini  boynuma dolayıp kafasını yüzü gözükmeyecek şekilde omzuma yasladı. Beni tanıdığı için derince bir nefes alırken kucağımdaki bedenle ayağa kalktım. O kadar hafifti ki tek elimle onu havada tutabiliyordum.

Aşağıdan gelen ayak sesleri ile '' Cansu iyi misin?'' diye endişe ile bağıran kocamın sesini duydum. Onu çok meraklandırdığına emindim . Biraz da olsa sakinleşmesi için seslendim.

'' Üst kattayım. Hemen buraya gelmelisin. '' sesimin titrediğini o an anladım. Belki sinirden belki de şuan kucağımda bana sarılmış halde ağlayan Yağızdan kaynaklıydı.

Birkaç saniye sonra kocam merdivenlerde gözüktü. Peşi sırada Baran abi geldi. Telaşlı bir şekilde bana bakarken kucağımda ki çocuğu görmesiyle gözlerinin açılması bir oldu.

'' İyi misin? '' Nefes nefese kalmıştı. Üç kat merdiveni jet hızıyla çıkmış olduğu belliydi. 

'' Bu kadın. '' dedim parmağımla kadını işaret ederek. '' Yağız'a şiddet uyguluyordu ve bağırıyordu. Çocuğu  görmen gerekliydi. Duvara sinmiş, ağlıyordu.'' Barlas hızla kadına döndü. Gözleri adeta ateş saçıyordu. Neler düşündüğünü bilemesemde tahmin edebiliyordum , az sonra patlayacagını bildiğim gibi..