After The Stalker(#2)

Ep. 22 ||i guess i'm dead||

Exo - Promise

(Chanyeol)

İhtiyacım var sana... Ama senden nefret ediyorum. Yine de ihtiyaç duymama engel değil bu. Anla lütfen, sen güzel varlık. Kalbimi böyle hoplatmaya hakkın yok...

Okuduğum sayfayı kapattığım titrek bir nefes almıştım. Biliyordum. Sana ihtiyaç duyuyordum.. Ne kadar da beni anlatan bir paragraftı öyle. En az senin kadar... Güzeldi oradaki kelimeler. Seni seviyorum Byun Baekhyun. Kalbimi istediğin kadar kullanabilirsin, demek istiyorum. Ama zor anlıyor musun? Sana seni seviyorum demek. Sana aşığım demek çok zor. Hele ki senin nerede olduğunu bilmeden... Ah, keşke bilsen bana ne yaptığını. Ne halde olduğumu, ne kadar canımın yandığını.

Hergün cehennem gibi kalbimi yakıyor,Baekhyun. Senin olmayışını seninle olamayacağımız hatırladıkça kafayı yiyorum... Neden mi? Ölüyorum çünkü. Her saniye... Biraz daha ölüyorum. Ama yoksun işte. Sen yoksun. Kokun yok. Sadece tek sahip olduğum eski bir defter. Başka hiçbir şeye sahup değilim. Baska hiçbir şey de umrumda değil...

Neden böyle olmak zorundaydık ki? Nasıl bu hale geldik? Nasıl beni bırakbildin? Oysaki biraz daha beklesen özür dilemeye gelecektim. Çok güçsüzsün. Aynı benim gibi. Bu yüzden verdim ya sana kalbimi. Kirpilerinin altından etrafa korkakça bakan o güzel gözlerin... Güçsüz olduğunu haykırıcasına bana bakıyorlardı ve ben kendime hakim olamadım. Bir anda kendimi sende süzülürken buldum. Kollarım çoktan seni sarmıştım. Ne kadar iyi olduğunu biliyor musun Byun Baekhyun?

Kalbimi bu hale getiren tek sensin. Keşke o manga serisindeki Chanyeol kadar saf olsaydım. Sen öyle bir Chanyeol'e layıksın. Bana layık değilsin. Senin için ben bir kirli bir lekeyim. Senin yanında berbat bir kir gibi duruyorum. Bu acıtıyor ama yine de seni delicesine istiyorum. Seni bulmak istiyorum ama elimden gelen tek şey tek tek ölümümü saymak. Ve o günü beklemek. Ne kadar böyle olacağım? Meçhul. Ama az kaldığını biliyorum. Yakında gözlerimi yumacağım bu dünyaya. Ama sen yine en güzel sahip olduğum sey olacaksın. Çünkü sen muhteşem Byun Baekhyun'sun. Kirli bedenimin yanındaki en masum şey olan kalbimin nadide sahibi mükemmel Byun Baekhyun. Sana çirkin demek istememiştim. Asla da bunu istemedim. Sana nasıl çirkin diyebilirdim ki Venüs ve Afrodit'ten bin kat daha güzelken? Böyle bir hakkım var mıydı ki? Sadece rezil birisiydim. Sana olmayan rezil birisiydim... Ama işte Tanrı bana bunun cezasını bir bir ödetiyordu yavaş yavaş canımı alarak. Dibine kadar hak ettiğimi bildiğim için sen çıkartmıyordum. Yakınmıyor, sadece seni son bir kez görebilmek için yalvarıyordum. Hoş görmesem de olurdu. Sesini duysam, ben buradayım Chanyeol desen de yeterdi. Bana bir şey demesen de olurdu. Sadece son kez ağzından adımı duymak isterdim Baekhyun ama buna bile layık değilken nasıl olur da seni görebilmeyi dileyebilirdim ki? Tam bir piçim değil mi, Afrodit'im? Tam bir gereksizim... Özür dilerim. Sana bunu yaşattığım için özür dilerim meleğim. Affet beni ne olursun...

Ben tam bir salağım. Yıllarca seni göremeyecek kadar bir aptalım değil mi? Oysaki gözlerimin önündeydin. Tam on dört sene boyunca gözümün önündeydin ve ben seni göremedim bile. Bu ne kadar koyuyor biliyor musun? İşe yaramaz bir pislik gibi hissediyorum ve kendimden nefret ediyorum. Sen de benden nefret etmezsin değil mi Baekhyun? Biliyorum sen de aşıksın bana. Son cümlenin bu olması ne kadar da ironi değil mi? Başta benden nefret ediyorsun ama sonra bana aşık oluyorsun? Bu çok ama çok çılgınca geliyor. Bir duygu nasıl başka bir duyguya dönüşebilir ki? Özellikle de nefret duygusu nasıl olur da aşk gibi bir duyguya dönebilir? Oysaki ikisi de çok ama çok farklı duygular değiller mi?

Biz bu hale nasıl gelebildik ki? Nasıl ikimizde birbirimze verdik bu gönlümüzü? Bunu nasıl başardık Baekhyun? Biliyor musun? Gerçi sormama gerek yok. Biliyorsundur sen. Ne de olsa sen Byun Baekhyun'sun. Sen bu dünyadaki en güzel canlısın. Bilirsin her şeyi. Aynı kalbimin ne halde olduğunu gördüğün gibi....