ไม่ดี! ไม่ดีเป็นอย่างยิ่ง!
ข้าพบว่าดวงข้านั้นช่างซวยแท้ วันนี้ไหนจะโดนพวกอันธพาลหาเรื่อง ไหนจะพบหวางเย่ ทั้งๆที่พยายามหลีกเลี่ยงไม่พบหน้า ข้าทำได้แค่เพียงแก้ตัวแบบข้างๆคูๆ ก่อนจะลากจื่อลู่แล้ววิ่งหนีออกมาอย่างทุลักทุเลน่าสมเพชยิ่ง!
หลังจากหนีหวางเย่มาได้แล้วข้าก็ยังยืนยันที่จะให้จื่อลู่ไปพบท่านหมอก่อน แต่ทว่าเขาถามว่านอกจากตั๋วเงินห้าพันตำลึงนั้นแล้ว ข้ายังมีเศษเงินติดตัวอยู่เท่าใด ซึ่งข้าได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะข้านำเงินที่มีอยู่ไปเล่นพนันหมดตัวแล้ว ยังดีที่ชนะแล้วได้เงินมาแต่ถ้าข้าพ่ายแพ้ถูกเจ้ามือกินจนหมดตัวคงกลายเป็นยาจกแล้ว พอคิดได้แค่นี้เหงื่อข้าก็หลั่งริน นี่ข้ากล้านำเงินค่ากินค่าอยู่ของพวกเราทั้งหมดมาเล่นพนันโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเพราะหน้ามืดเช่นนี้ได้อย่างไรกัน หากมีโอกาสได้เล่นพนันอีกครั้ง ข้าจะแบ่งเงินออกมาเล่นเพียงส่วนเดียวเท่านั้น ข้าจักไม่ยอมใช้ชีวิตอย่างประมาทเช่นนี้อีก
จื่อลู่จึงบอกแก่ข้าว่าพวกเราจะต้องไปร้านแลกเงินโดยด่วน เพราะข้าคงไม่สามารถใช้ตั๋วแลกเงินห้าพันตำลึงไปจ่ายค่ารักษาเพียงเล็กๆน้อยๆได้ และอีกประการหนึ่งนั่นก็คือ การพกตั๋วแลกเงินที่ไม่ได้ระบุนามผู้รับเช่นนี้ย่อมมีความเสี่ยงที่อาจจะโดนคนไม่ดีจี้ปล้นได้ดังเช่นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ข้าจึงรีบพยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วย ก่อนจูงมือจื่อลู่ ให้เขาพาข้าไปร้านแลกเงินโดยด่วน
จื่อลู่พาข้าไปร้านแลกเงินสกุลอินที่เป็นร้านแลกเงินที่ใหญ่ที่สุดและมีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวงแห่งนี้ เขานำตั๋วเงินจำนวนห้าพันตำลึงไปแลกเป็นตั๋วเงินสามพันตำลึงหนึ่งใบ หนึ่งพันตำลึงหนึ่งใบ ห้าร้อยตำลึงหนึ่งใบ หนึ่งร้อยตำลึงสี่ใบ และที่เหลืออีกร้อยตำลึงรับเป็นเงินสด โดยตั๋วแลกเงินทั้งหมดสั่งจ่ายในนามของข้า และทางร้านแลกเงินยังได้ให้ข้าพิมพ์ลายนิ้วมือทั้งซ้ายและขวาเพื่อเป็นหลักฐานสำหรับการยืนยันตัวตนเวลามารับเงินอีกด้วย ซึ่งข้าคิดว่าการระบุตัวตนด้วยวิธีนี้ช่างยอดเยี่ยมนัก ผู้ที่ริเริ่มคิดนำวิธีนี้มาใช้จะต้องเป็นบุคคลที่มีอนาคตสดใสอย่างแน่นอน
YOU ARE READING
คีตาในเรือนจันทร์ (yaoi , วาย , BL)
Romanceเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็พบว่าตนเองจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อแซ่ของตนเอง เด็กรับใช้บอกว่าเขาเป็นนายบำเรอที่ถูกนำมามอบเป็นของกำนัลแด่หวางเย่ แล้วเขาจะจัดการชีวิตของตนเองต่อไปอย่างไร (นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอก...
