Harry's POV:
اون آخرین جمله‌ای بود که تو مسیر ردو بدل شد .
خب حرفی ندارم که بزنم، من سر چسبم نمیتونم باز کنم چه برسه سره بحثو؛ اونم با آدمایه جدید...
.
.
.
.
.
.
بالاخره رسیدیم کافی‌شاپه معلوم . نایل با لبخند به خدمه‌ی اونجا روزبخیر میگفت. اوه خدایه من این مخلوقت اینهمه انرژیو از کجاش میاره !
یه میز خالی دیدیمو پریدیمو گرفتیمو کوبیدیم ...
«هری بهتره جدی باشی چون دستشوییم گرفت !»
_اینبار حق با توئه رفیق ذره‌ای جوگیر شدم
***
نایل"تو همیشه انقد کم حرفی ؟ "
متوجه موقعیت شدم "اوه ببخشید داشتم از طعم قهوم لذت میبردم متوجه گذر زمان نشدم "
اون خندید ، چقد خندش شیرینه.
«صبر کن هری ! بهتره حرفتو پس بگیری البته اگر قرارمونو یادت باشه »
_باز چی میگی مگه من چی گفتم ؟!!!
«امیدوارم واقعا بیمنظور گفته باشی چون باز حوصله سردردو ندارم »
_خیالت تخت حواسم هست
نایل"میتونم نتیجه بگیرم آدم رومانتیکو شاعرانه‌ای باشی "
بفرما! شروع شد
«من هنوز حواسم بهت هست »
سرمو بردم بالا تا چشمامو رو فیسش تنظیم کنم و به نظر با اعتماد بنفس بیام اما چشمام به چشماش گره خورد . شت
این یه اقیانوسه
همین که عضله دور دهنم تکون خوردن تا حرفی بزنم ، ادامه داد "و آروم... "
خندیدم بله درسته یه خنده بدلکی
"اینطور نیست فقط یکم خستم "
انگشتامو رو چشام فشار دادم "شاید باید ترتیبه یه مسافرت دورو درازو بدم "
فنجونو آرومو با دقت تو نربکی فیکس کرد و" شاید منم باید اینکارو بکنم ٬ ولی تو دایره لغاته من چیزی به عنوان خودمختار بودن نیست. بعضی اوقات بایده ولی همینکه به خودت بیای میگی نه مرسی من مجبورم نگم باید. چون شرایطت وفق مرادت پیش نرفته"
حرفاش زیادی به دلم نشست. نمیدونم داشت از چی حرف میزد ولی احساس میکنم اونم مثل من دوست داره خیلی کارا رو بکنه ولی نمیتونه خیلی چیزا رو داشته باشه ولی نمیتونه .
"هر بایدی اتفاق نمیفته. شاید منم نرفتم مسافرت کسی چه میدونه !"
گفتمو خودم به مزه پرونیم خندیدم. اونم خندید ولی فک کنم بخاطر اینکه ضایع نشم اینکارو کرد چون به قیافش میخورد بدجور ذهنش درگیر باشه
ادامه دادم:
"ولی ببین نایل.من فک میکنم اگر کسی زندگیشو دوست داشته باشه و همه چیو بازیه تقدیر بدونه شرایطشم وفق مرادش پیش میره. فقط باید شکرگذاره خداوند باشه "
