GENTLEMAN series 5: Tobias Alejandro

Chapter Forty Five

A gently squeezing on her hand ang nagpagising sa kanya. Napamulat siya ng mga mata. Naalala niyang nakasubsob nga pala siya sa gilid ng hospital bed ni Tobias. May isang linggo na itong tulog. Di pa rin nagigising.

She look at her hand. Gayon na lamang ang gulat niya ng may isang palad ang pumipisil doon. T-Tobias?

She looked at his face. Bukas na ang mga mata nito pero nanatiling tikom ang bibig. She immediately alarm the red button up in his bed. Para may doktor na dumating. Pangga? Ako ito.. Kamusta ang pakiramdam mo. Instead of answering her. Umikot sa paligid ang mga mata nito. Wari'y sinusuri ang lahat. Nasa ospital ka. Noon lamang bumalik sa kanya ang paningin nito. May mga nurse na pumasok sa silid. Tumabi muna siya sa isang tabi at pinanood ang mga nangyayari.

Maya maya'y isa isa na rin silang lumabas. She slowly went back to his side. Hinawakan niya ang isa nitong palad. Thank you. Dahil bumalik kana. Masaya ako na ligtas ka.

Sino ka? Halos mayanig siya matapos marinig ang unang katagang sinabi nito.

Bakit? Hindi ba ito nakakaalala? Hinigpitan niya ang kapit dito. Ako ito.. Ang a-asawa mo..

Sino ka? Mas lalong naturete siya. Bakit ganoon? Wala namang nabanggit ang doktor sa kanya na posibleng maging ganito ito. Ikaw ba ang babaing mahal na mahal ko? Ikaw ba ang babaing makakasama ko habangbuhay? Ikaw ba ang babaing ina ng magiging mga anak ko pa? Isa isang tumulo ang mga luha niya. Kinabahan siya. Akala niya ay totoo ang naiisip niya. Sshh.. Don't cry. Nasasaktan ako.

Ikaw kasi e. Binibiro mo ako. Napanguso siya. Hinalikan nito ang isang palad niya.

Nang sabihin kong mahal kita. Inihanda ko na ang sarili ko sa lahat. My love for you was a kind of love that willing take it all. Kahit walang kapalit. Isa isa niyang pinahid pa ang mga luha. Totoo nga siya.

Pero alam mo rin naman na mahal na mahal kita. It will be unfair kung sasabihin kong ikaw ang buhay ko. Natawa ito. Because you're the half of me. Half of my life was yours.

Sumilay sa labi nito ang isang ngiti. And the half of my heart was yours too... Pagpasenyahan mo na nga lang at under maintenance pa. Natawa siya sa biro nito. Minsan na kasi itong nasira. Luckily bumalik na 'yong maintenance official na laging gumagamot sa sugat at tumahati sa bawat punit nito. And i thank her for everything she did. Because, she gives me an another reason to smile, laugh, and wake up everyday. She gives me a new hope. A hope that will make me survive in every inch of pain. In every possible way. Napaluha siyang muli dahil sa sinabi nito. Akala niya talaga ay wala nang pag asawa. I was sleeping when i saw you. Crying in the edge of the dark room. Calling my name and begging me to come back. Iyon ang naging lakas ko para lumaban. Because i don't wanna hurt you again. I don't want to see you crying. Dahil sa bawat butil ng luha na tumutulo sa mga mata mo. Para iyong maliliit na pakong tumutusok sa puso ko. I followed the light above me. Someone telling me na sundan ko iyon. Na doon kita makikita. And when i reached the light. I saw you. Sleeping right beside me. Doon palang alam ko ng nakabalik na ako. That i finally got home...  niyakap niya ito ng mahigpit na mahigpit.

Gumanti naman ito ng yakap sa kanya. Mahal na mahal kita pangga. At hindi ako mapapagod iparamdam iyin sayo. Kahit pa wala na tayong ngipin at kalbo na ako.

She hugged him so tight. Mas mahal kita pangga. Natatakot ako na baka hindi kana bumalik. That you finally choose to stay there kung saan sa tingin mo ay ligtas ka. Akala ko hindi kana babalik dahil napapagod kana..

Shh.. That won't be happen. Hangga't natibok ang puso ko at pangalan mo ang nakaukit dito. Itinuro nito ang dibdib. Hindi mangyayari ang lahat ng sinasabi mo. Dahil mas mahalagang makasama kita. Kayo ni uno. Luminga ito sa paligid. Nasaan si uno?

Humiwalay siya ng yakap dito. Parating na sila. Araw ng dalaw nila sayo kaya natitiyak kong masusurpresa sila kapag nakita ka.

Alam na niya? Bakas sa mukha nito ang pag aalala.

Tumango siya. I already explained it to him. At gaya mo, matalino ang anak natin. He already understand everything. At sabik na sabik na siyang mayakap ka. Ngumiti ito. Bakas sa mukha ang sobrang saya.

Mahal na mahal ko kayo... Akmang yayakapin niya muli ito ng bumukas ang pinto. At mga pared ng paa ang ang mamadaling pumasok.

Tatay! Mabilis na tumakbo si uno sa ama. She saw how Tobias face Drew a happy smile. Mahigpit na nakayakap si uno.

Masaya siya na maayos na ang lahat. May pamilya silang kayang harapin ang kahit na anong pagsubok basta magkakasama. Sometimes she wondering, ano nga bang halaga ng pagsasakripisyo kung nasasaktan ka. At kagaya ng mga nangyari sa kanila. It's love. Love that rule everything. Basta gagamitin mo lang sa tama and everything will fall into places.

There's no reason to cry now. But there's a lot of reasons to smile and be happy.

The End.