Chapter Eight

17.9K 581 135
                                    

Chapter Eight

I cleared my throat and I looked at him straight in the eyes.

"Maybe you've seen me somewhere, sir. But, I don't actually remember the faces of the boys I've been with..." pormal kong sagot.

Tumagilid ng kaunti ang ulo nito sa narinig. Umayos siya at sinandal ang likod sa kaniyang inuupuan.

Kalaunan ay tumayo ito kaya napaangat ang ulo ko dahil sa katangkaran nito.

Napakunot at napataas ang kilay ko nang ilahad niya ang kamay niya sa akin.

"Let's be friend..." sabay ngiti niya.

I tried to read him but unfortunately, I can't seem to read this person. Usually, I will know if the person is excited, sad, happy, or lying if I will stare at them in a few seconds but now, I don't think I can do it with this guy.

It's unusual.

He's very mysterious.

He is asking me to be his friend and he is smiling but I don't know if it's geniune or not! It's frustrating!

"Let's be friends? Why?" Hindi ko napigilang tanong.

Ang mga kaklase ko naman ay narinig kong napasinghap sa narinig. Muntik ko nang makalimutan na nandito pa sila.

"Right. Why are you asking her that all of a sudden?" kuryoso ring tanong ni Eminent Ayeza.

Binaba nito ang kamay na nakalahad at inilagay sa kaniyang bulsa.

"Forget it if you don't want to." anito at tinalikuran na kami para lumabas.

Sinuot nito ang hoodie niya at lumabas na ng tuluyan.

Nakatayo lang ako rito at pinoproseso ang nangyari.

What was that?

"You don't have to think about it, really. It was weird that he asked you to be his friend but I think he was just trying to be... polite?" Halata sa mukha ng Eminent na ito na hindi niya rin maintindihan ang ginawa ng kasama.

"Yeah. He's weird..." mahinang sabi ko habang nasa pinto parin nakatingin.

I want to try reading his expression. I am... very curious.

Nang maibalik ang tingin sa Eminent na ito ay napansin ko ang weirdong tingin nito sa akin.

"Did you just fall for him?" She mocked.

"No." Diretso kong sagot.

"Well, of course, his mysteriousness is really sexy so it can't be really helped." Pinipigilan na nitong tumawa na para bang nakakatawa dahil akala nito ay ang dali dali kong mahulog sa mga ganoong galaw palang ng lalaki.

Tinignan ko siya ng diretso sa mata.

"I beat guys..." mariin kong sagot.

Napawi ang tawa niya at tinaasan ako ng kilay.

"What?"

Napansin kong tahimik lang ang ilan at nakikinig lamang.

Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang dulo ng lamesa upang makabulong sa kaniya.

"Either, I beat them, or be a good friend so don't jump into conclusion and fucking laugh at me like I'm some laughingstock, twat." mahinang bulong ko at lumayo na sa kaniya.

Naglakad na ako palabas. Hindi ko naman narinig na pinigilan niya ako.

Pagkalabas ko ay bumulaga na sa akin ang mukha ni Zendie.

The Mischievous UniversityTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon