The Mischievous University

Chapter Twenty-one

Chapter Twenty-one

"Commander Tristan, long time no see," Nabaling ang tingin namin sa naglalakad palapit sa amin ngayon. Siya iyong lalaking may hawak kay Yufor kanina. "I have to apologize for the inconvinience. Pinapatawag ang isang miyembro mo ng HQ. Maaari ko ba siyang hiramin, Commander?" Pormal na tanong nito na sobrang pamilyar sa akin.

He's that guy, right? Isa sa Officer na pumasok sa dorm namin ni Avery? 'Yung pormal na lalaking kumausap sa akin? Doon ko rin unang nakilala si V at kasama rin nila si Nixon.

"I'm sorry, but may I ask you?" sabat ko sa paguusap nila.

Nilingon ako ng lalaki at tumango. "Yes, Miss."

"Those two," Tinuro ko si Yufor maging si Yutri na nakahandusay. "They're my servants. Ikaw ba ang may kagagawan niyan?"

Binigyan niya ng tingin ang itinuro ko.

"Oh..." He shook his head and smiled a bit. "She's the one who did that." Tinuro niya ang babaeng nakasandal sa malaking gate. Naninigarilyo ito at sa akin nakatutok ang tingin.

I gritted my teeth. Hindi na ako sumagot at naglakad na palapit sa babaeng iyon. Hindi ko nga lang naituloy nang pigilan ako ni Avery. Umiling ito at hingal na hingal.

"You can't..." She whispered. "They are all watching, Sassa. You can't." Matigas na ulit niya.

Tumaas ang tingin ko kung nasaan ang mga nanunuod sa nangyayari ngayon. Ang ilan na nasa rooftop ay nakikinuod rin. Kita ko rin mula rito ang Death Squad at mukhang hindi pinapalapit rito.

Ibinalik ko ang tingin kay Avery.

"Why can't I?" I seriously asked. I actually don't care if they are watching. If I saw someone I know getting killed in front of me, I'm not going to turn blind.

"Let her." Napalingon si Avery sa gawi ni Tristan nang sabihin niya ito.

"But Commander..." Hindi na natuloy ni Avery ang sasabihin niya kaya nagpatuloy na ako sa paglalakad at hindi na sila nilingon pa.

Papalapit na ako nang mapansin ko ang pagngiti ng babae. Dumura siya at itinapon ang sigarilyo sa kaniyang tabi. Naglakad rin siya palapit at nakataas na ang kilay nito.

"Little girl, you look fucking mad. I can smell your bloodlust right here! Haha! Why? You wanna kill me? You wanna kill me? Aaah... How cute..." She sneered and watched me in amusement. "But... we can't do it here. The HQ will get furious, so... would you like to play a game instead?" She said smiling widely.

"I refuse." I answered quickly.

"Oh, hell no! Why? Why?" Sumimangot siya at umangat ang tingin kung nasaan ang mga nanunuod. "There's a lot of eyes watching! I can't kill you if we're here! Vici de Mancion hates the idea of us trying to kill each other when they did not even permit it! Do you understand now, little girl?" Halata sa mga mata niya na minamaliit niya ako.

Alam kong rinig na rinig ng ilan ang sinasabi niya. Lalo na at ang lakas ng boses niya. As if she's doing it on purpose.

I can't kill her here, huh...? Ha. Napaangat ang tingin ko sa langit. I'm trying to calm myself because my fists cry for vengeance.