Kim söyler karanlıkta olduğunu ey dost!
Sen karanlıkta ne ararsın?
Sen değil misin etrafa ışıklar saçan?
Zifiri karanlığı bile nuruyla aydınlatan.
Olmadığın her yer bana cehennem dememiş miydin?
Gitme demiştim, gitme!
Sen alevler içinde ne ararsın?
Seni sen yapana koşmuyor muydun?
Koşma demiştim, koşma!
Zamanı geldiğinde uçacaktın zaten sonsuz nura.
Hangi yoldur gittiğin, sonu bana varmayan?
Gel demiştim, gel! Bir tek ben olurdum sana parçalanan.
Dağılırdı dişlerimdeki gülüşler gökyüzüne, dağılırdı yüzünde.
Sen Güneş sanırdın, nurun bendim oysa dağılırdım yüzünde.
Gitme demiştim gitme!
Sen değil miydin güllüğümü hatırlatan?
Sen değil miydin içini karartacak olsam bile,
Ardım sıra ağlayıp, dikenime katlanan?
Gitme demiştim, gitme!
Şimdi hangi gece gösterecek yıldızlarımı?
Hangi Güneş parıldatacak gökyüzünü?
Hangi aşk kıpırdatacak içimi?
Gitme demiştim, gitme!
Sen benim aydınlık yanımsın.
Sen gel dememiş miydin?
Gel, ne olursan ol yine gel!
Ben her zaman sana gelirim yabancı,
Olsam da, olmasam da…
Şimdi sen gittin ya, uçtun ya sonsuzluğa.
Ben bir gül iken, alevler içinde bir küle döndüm.
Gel derdin, ne olursan ol yine gel!
Ben gitsem bile hep seninleydim, gitme demiştim, gitme!
