Haydi Beria.
Saat seni de, sensizliği de çoktan geçti.
Zaman demiştin.
Sence de zamanı gelmedi mi?
Sence de gökyüzü artık ikimize de yeter,
Öyle değil mi?
Biliyorum ki korkuyorsun benden.
Zira geldiğinde, artık durmasını isteyeceğim zamandan.
Öpmeyeceğim, sarılmayacağım ve tutmayacağım ellerini,
Sana söz olsun.
Ben yan yana yürüyebilmeye hasretim seninle.
Sevdamı alıp gitsem uzak diyarlara,
Bir şeyler eksilmez benden hiç.
Bir de kalemim ve defterim.
Sen konuştukça, güldükçe susarım.
Ve yazarım.
Sen bakarken maviliklere, dişlerindeki gülüşleri bile.
Şu kuş seslerini duymuyor musun?
Ya denizin? Ya rüzgarın kıpırtısını?
Sence de seni anımsatmıyor mu biraz?
Duymuyor musun kar kokusunu?
Ya papatyaların? Ya güllerin? Ya menekşelerin?
Ya da yağmurun getirdiği toprağın kokusunu?
Nasıl olur da duymazsın hayret ederim.
Hayret ederim,
Ben Rabbin yarattığı her şeyde seni ararken,
Mavi bakan gözlerinin kendisini bende görmemesine.
Haydi Beria.
Saat seni de, sensizliği de çoktan geçti.
Zaman demiştin.
Sence de zamanı gelmedi mi?
