Saat gecenin dördü.
Sensiz geçen geceleri çoğalttım.
Daha fazla uykusuz kalıyorum ki,
Ilk ışıklarını ben göreyim Güneşin.
Ilk ışıkları bana çarpsın ki Güneşin,
Ilk beni fark et gözbebeklerinde,
O çok sevdiğin papatyalara selam verirken.
Zira ben seni Güneş batmış,
Ay hiç doğmamış bir gecede bile fark edebiliyorum.
Işıl ışılsın..
Ver ışığından bir parça.
Karanlık bedenimde saklı kalmış adın,
Aydınlatılmaya muhtaç olan sevdan var.
Adın, aklımı ele geçirmiş bir vaziyette.
Devrilmeye hazır gözlerin ise bütün bedenimi.
Hangi şiir bağlayacak ki seni bana?
Hangi şarkı, sen yârin sevmiyor'lu papatyasına sitemliyken?
Hangi sevda türküsü?
Yazamıyorum utancımdan daha.
Yazamıyorum içinde bir dirhem kalmışken belki,
Hiç okumadığın kitapların arasına alacağından.
Ne olmak istediğimi sormamıştın bana.
Başını koyduğun vakit yastığına, düşündüğün olmak isterim.
Karanlık olduğu zaman her yer, dalmak istediğin derin hülyalar.
Okumaya bayıldığın kitap.
Dinlediğin en güzel şarkı.
Sevdan olmak isterim..
Ritmini sadece benim değiştirebildiğim yüreğin.
O parça parça olmuş ve rüzgârlarda saklanan yüreğini,
Derin uçurumlarda gezen kaybolmuş hislerini toplamak,
Ve hepsinin içine biraz ben koyarak,
Yollamak isterim her yaprağına seviyorum sığdırdığım,
Ve dökülmeye razı olan papatyalarla birlikte.
Sevdam!
Hüznünü kurumuş yaprakların arasına koy.
Ve kokunu gönder gülüşlerinle birlikte.
Papatya kokunu.
