[AMTPC 2] We'll get Married, FOR REAL

Chapter 14

NATHAN'S POV

Madaming talagang bagay na napagsisihan natin sa huli. May mga bagay na akala pala natin ganto, akala natin ganyan. We didn't do anything to find out if totoo ba sya o totoo ba ang nangyari. In short sobra kong naiinis sa sarili ko. You wanna know why?

Because I'm so confused for everything. When Janelle told me about her relationship with my cousin. Sobra kong na nagulat. Literally naka tulala lang ako. Napag tanto ko na bakit ang tanga ko. Bakit nangyari 'to. All this time I thought Levi and Janelle is into a relationship pero what the fck nung nakita ko sila na hinalikan sya ni Levi, diba mas worst pa nga yun kase wala naman pala silang relasyon pero pumayag syang halikan nung tao. 

"Oppa! Ano bang iniisip mo!!! Kanina pa ko nagsasalita dito pero parang nasa ibang mundo ka ha." Nagulat ako ng sigawan ako ni Jasmin. 

Actually nandito parin kame sa bundok at sabi ni Dylan malapit na kame sa tuktok. Kung tinatanong nyo kung kamusta si Janelle? Okay na sya. Ginagamot nga sya dito sa isang bahay dito. I think lahat na naakyat ng Mt. Batulao nag stay dito. Sana maging okay na si Janelle as in kase sobrang hassle kapag ganto situation eh. Kanina sobrang hirap kaming tulungan sya pero I'm sure mas hirap sya sa part nya. 

"Nakikinig kana ba sakin Oppa?" Kulit talaga nitong si Jasmin kaya nag nodded nalang ako. Tinatamad ako magsalita eh. Alwaysssss. 

"Sabi sakin ni Dylan hindi na daw pwede si Janelle mag lakad." Whaat? Pano kame baba ng bundok. I heard pa naman mas mahirap pababa kase madulas yung daan saka as in alam mo yun for me mas mahirap pababa kase diba kapag pababa yung isang lugar then naglalakad ka sobrang gaan mo then you all need to do is to magpa bigat kase sobrang bilis mo kapag magaan ka then anytime pwede kang mahulog. 

"So what we're going to do?" Seriously, It seems like walang kong pakielam pero deep inside I want to help Janelle gusto ko sya pasanin pababa pero alam ko mas mahihirapan sya pag ginawa ko yun then asa pa namang pumayag sya diba saka I don't have guts to ask  kung pwede ko bang gawin yun. 

"Dylan said na isasakay nalang siya sa kabayo pababa." Ahh wow ang prinsesa ko ay este prinsesa date ng Pilipinas buhay prinsesa ngayon. Mas okay yun kase delikado din talaga kung maglalakad pa sya eh.. Weird no sasakay sa kabayo? Yaaaah! Meron dito nun. Habang papaakyat kame nakakakita na kame ng ganun then yung mga kabayo may mga dalang supply ng mga nagbebenta para iakyat. Ang cool nga nila panuorin eh. 

"Yun naman pala eh. Mas okay yun para less hassle satin." 

"Sus. Ikaw Oppa ha! Kunwari kapa ha. I know naman na mahal mo parin si Chingu! Bakit kasi pinatulan mo parin si Sienna eh. Haaaaay!"

"Jasmin parang di mo naman alam yung nangyayari sa company natin diba?" 

"Hoyy! Kayong kambal diyan tara na bago pa tayo abutan ng gabe." Jasmin and I go to them at nagsimula na ulit mag lakad.

JANELLE POV

"Chingu, may nabalitaan nga pala ko sainyo ni Oppa Nathan." Nandito na nga pala kame ngayon sa kwarto and right now magkakasama kame ni Jasmin and Kath. Kanina pako chinichika ni Jasmin eh. Si Kath kase kanina pa sa banyo nalunod na ata ng tubig. 

"Anong nabalitaan?" I asked. 

She smirked. Ughh. Hindi bagay Jasmin. "You're still inlove to my oppa no?" Ha? Kailangan ko ba itanggi. I mean dapat ba? 

"Ah eh. Ano- Naaaah! Wag ka na mag maang maangan pa kase I saw the video na nasa hospital ka with Nathan tapos naiyak ka then sinabi mo na you still love him." Aisssh. Naalala ko nanaman ulit yan pero anyway hindi nako masyado affected dun no. 

"Oo mahal ko pa kuya mo Jasmin. Hindi nag bago yun kahit kelan. Kahit pilitin ko ayaw talaga eh pero alam mo naman situation namin parehas diba? Ikakasal na sya kay Sienna at hindi na dapat pa ako makisali o mang himasok sa buhay nyo." Sa tuwing naalala ko na ganun nga na ikakasal na si Nathan bigla nalang bang sumisikip dibdib ko para bang hindi ako makahinga. 

"Haaays. Poor chinggu, hayaan mo kung kayo talaga para sa isa't-isa gagawa ang universe ng paraan para magkabalikan kayo." She smiled. 

Totoo kaya yun? Yung tadhana? Pano kung pinagtagpo lang pala kami pero hindi kami tinadhana? Hindi ba parang mas masakit yun?

---

Nandito ako ngayon sa school library nagawa ng research sa isang subject ko. Ilang araw ng lumipas nung nag hiking kami. Nothing special na nangyari after namin nun kasi umuwi na si Nathan dahil mas napaaga ang uwi ni Sienna. Naging 3 weeks lang sya sa New York at simula nung hiking hindi na natuloy kahit kelan pag uusap namin. Simula nun din nun naging mailap nako sa tropahan nila. Sa tuwing niyaya ako ni Kath sumama sakanila hindi na din ako sumasama at kung minsan hindi nadin ako niyaya ni Kath dahil she knows na tatanggi lang ako at alam nya din na umiiwas nako.  

While I'm doing some research sa library using laptop. Biglang may tumatawag sa skype ko. Sinagot ko to. Alam ko naman kung sino lang tatawag sakin sa Skype eh. Si Levi......

"Babeeeee!!!!!! Where are you?" Bungad agad sakin ni Levi kaya agad ko naman na sinabi na nasa school library ako. 

"Why? Bat hindi ka na ulit nagparamdam sakin after nung huling tawag mo tapos madaling madali kapa." Sabi ko na tonong nagtatampo.  

"Ahh medyo busy ako lately kasi si mama nagkasakit tapos ako ang nag manage sa studio nya." Painter nga pala si Levi ngayon parehas sila ng mama nya. Naging hobby nila lately yun at nahawa din ako. Kaso hindi ako tulad nila isa lang ako frustrated painter. Mga basic lang dinadrawing at paint ko.

"So ano nangyayari sa life mo lately? " I asked. Habang nagtatanong ako bigla sya ulit nagpaalam. Tignan mo to. Ano ba trip nito sa buhay. Tatawag tapos biglang aalis? Hays. Well sanay naman ako. 

After ko sa research ko umuwi na ako ulit at natulog. Mga ilang oras kong pag tulog hindi ko namalayan at 6:00pm na pala ng gabi. Kaya gumising ako at nagcheck check ng text sa phone ko.

Pag tingin ko may 5 messages si Kath. Niyaya nya ako sa isang restaurant/ bar malapit samin. Since tapos naman na ako sa mga gagawin ko sa school, I decided na pumunta nalang. Weird, after ilang araw bumalik yung buhay ko sa dati. Hindi na ako kasama sa maingay ulit na buhay nila. Since nandyan na si Sienna ang focus ng tao sa buhay na nila. And, here I am para nanamang bula nawala sa eksena. 

Actually, I don't care about that kind of attention. I really enjoyed what I am right now. Tahimik, parang hindi nag eexist sa mundo. I just feel that I really belong here. 

Hindi ko namalayan nandito na pala ako sa restaurant/bar. Daming tao. What do I expect? Marami talaga dahil gabi na. 

While waiting dito sa table kung saan ako nakaupo, tinext ko si Kath kung nasan sila.  

"Hi Miss? May inaantay kaba?" May lalaking kumakausap sakin sa gilid ko pero hindi  ko siya tinignan dedma lang ako kasi alam  ko mga tipo nyang lalaki. Mga fboy lang dito sa mga ganitong lugar. 

Bigla ulit sya nagsalita. "Sungit mo naman! Kinakausap kana nga eh." Ano ba tong lalaki na to. Hindi ba obvious na ayaw ko sya kausap at busy ako. Kaya napatingin ako sakanya bigla.

"BABEEE!!!!/ LEVIIIIII???"  

I T U T U L O Y ......

-------

Hi Everyone!! It's been a long time!! Ngayon lang ulit ako nakapag update dahil tong wattpad account ko ngayon ko lang ulit nakuha. Akala ko nga wala ng pag-asa makuha to ulit eh. Sa wakas nakuha ko natin. Promise!! This time hindi ko na kayo bibitinin. Sobrang sarap sa feeling lahat ng feedback nyo dito sa story. Sana patuloy nyo pa tong suportahan. Thank youuuu!!!! <3