TAKİPÇİ

38.BÖLÜM-SON MU?

 Koray Avcı- Yakarım geceleri

**

Hiç uzaklaşmak istediğiniz oldu mu?

Bütün yaşananlar,yaşanıyor olanlar ve gelecekte yaşanacakların size ağır geldiği bir dönem.
O yük öyle ağır gelir ki size bir anda her şeyi bırakıp gitmek istersiniz ancak hayatınız üst üste koyulmuş bir tahta oyunu gibidir ve siz giderseniz,bir anda bütün düzen bozulabilir.
Bu yüzden çaresizlik tüm bedeninizi kaplar ve içten içe kendinizi öldürürsünüz o günlerde.
İçtiğiniz sigara bile çok daha az zarar verir bedeninize,fark etmezsiniz.
Acı o kadar fazlalaşmıştır ki artık kendinize verdiğiniz zararı umursamazsınız çünkü her şeyi göze almışsınızdır.
Ölüm bile size basit bir kumar oyunu gibi geliyordur,'en fazla kaybeder ve ölürüm' düşüncesi zihninizde hakimiyet kurmuştur.
Ancak bu seferde sevdiklerinizi düşünürsünüz,siz gidince onlar ne yapacak? Siz olmadan yaşamları nasıl olacak? Sizin eksikliğiniz onlara çok koyar mı? Şuan yaşadığınız o acıyı siz gittiğiniz için onlar mı devralacak ?
Sonra bu fikir kafanıza takılır .
'Benim acım benim,kolaya kaçıp kendimi bitirmem sadece onlara zarar verir' düşüncesi mantığınızla ilişkiye girer ve yaşamaya karar verirsiniz,ruhunuzu içten içe her gün ölüme bir adım daha yaklaştırırsınız ancak gerçek ölüm gelene kadar kendinizi o uçurumdan atmazsınız,atamazsınız çünkü o uçurumdan atladığınızda siz ölür ve ruhunuz bilinmeyen bir yere doğru gidebilir,peki ya geride kalanlar?

Şuan bu saydığım bütün cümleleri yaşıyorum,her şey yazdığım gibi tek fark ölüme isteyerek gitmiyorum.

Etrafıma baktım, kocaman bir yaygara.

Herkes bağırıyor,oradan oraya kaçıyor ve çığlıklar atıyor. Bu öyle bir kargaşa ki o an kimse orada bulunmak istemez.

O an sadece güvende olmayı istersiniz ve şansı pek yaver giden bir kız değilim ya şuan tehlikenin kollarında olan yine benim. Yutkundum ve karşımda bana doğru bakan yüze çevirdim bakışlarımı.

Görkem beni tutan adamın yüzüne odaklanmış amacını anlamaya uğraş veriyor gibiydi.Peki beni tutan adam gerçekten bir terörist olabilir miydi? O an saniyeler sonra başıma gelebilecek şeylerin ihtimal gözümde canlanırken hafiften titrediğimi de yeni fark etmiştim.

"nahj!" Adamın kullandığı yabancı kelimeye bakarsak kesinlikle Araptı,terörist olma durumunu bilemezdim anca iyi birisi olmadığını açıkça belli etmişti şuan.

Sonra herkes etrafına bakındı gerçi geriye kaç kişi almışı ki?

"Ahda!"Sonra Görkem'in sesini işitti kulaklarım,hey o bu dili biliyor muydu?

Korku dolu gözlerimi onun görmeye hasret kaldığım yüzüne döndürdüm tekrardan.

"La tati, la yamut!" Adam boğazımdaki elini biraz daha sıkına nefes almak gitgide zor bir hal aldı.

Görkem nefesini üfledi ve sakin bir tavırla ağzından birkaç kelime çıkardı.

"Kunt la turid" Adamın iğrenç gülüşü kulaklarımda yankılanırken ölümün gerçekten şuan gelip gelmediğini merak ettim,cidden bir terörist tarafından esir alınarak mı ayrılacaktım buradan?

Görkem'in gözündeki pişmanlığı görüp ona sarılamadan mı gidecektim yani?

Konuştukları hiçbir şeyi anlayamasam da o an Görkem'in adamı ikna edeceğine inanmak istiyordum, bu şekilde ölmek fikirlerimin arasında değildi.

"Sakin ol Berfin,tamam mı?" Ancak ben onun dediği hiçbir şeyi yapamıyordum,titriyordum.

Şu ana de ölmeyi umursamadığımı sanırdım ancak ben ölmeyi gayet de umursuyordum , ölme istemiyordum Görkem'i geri kazanamadan ölmek istemiyordum , ancak onun beni bıraktığını hatırladıkça...